2022 Sezai Karakoç Yılı olsun
“Ey ulular sizin bana öğretmediğinizi
Ben yarılmış aydedeye öğrettim
Delikanlı ateşlere öğrettim
Kundaktaki çocuklara öğrettim”
(Sezai Karakoç)
En ümitsiz kaldığım zamanlarda mıydı? Bazen öyle olur
ya. Sıkışıp kalırsınız. Çıkmaz sokaklarda çarnaçar dolanırsınız elleriniz ceplerinizde,
göğsünüzde kor bir ateş parçası olmuş yüreğiniz,
patlamaya, infilaka hazır bir bomba gibi dolanırsınız ahir zamanın artık
şehirden çok cinnet mahalline dönmüş kalabalık, sıkışık, katran karası
caddelerinde.
Göğsümün sıkıştığı zamanlar mıydı? Evlatlarımı,
gençlerimizi düşündüğüm zamanlar mıydı? Yüreğime abanan tüm sancılarımla
boğuşurken işte o çaresiz demlerde. Kıvrandığım, Rabbime yöneldiğim, bir
kurtuluş aradığım zamanlarda Üstadın bir büyük derviş gibi, abidevi bir şahsiyet,
evimin içinden bir danışanım gibi, yetim yüreğimi teskin eden bir kutlu hâmi
gibi seslenişini duyardım… Hep ümitli, umutlu, inşirahlar yüklü seslenişini…
“Başka
türlü olmaz. Bu nesil gelecektir. Kıyamet kopup insanlığın defteri dürülünceye
kadar iyiliği emreden, kötülükten alıkoymaya çalışan, Allah’a, hesaba, öteye
inanmış, ölünceye kadar zulme razı olmayacak denli yürekli, doğru, iyi ve güzelin
bayrağını yere düşürmeyecek bir topluluk olacaktır.”
Yazdığım yazıların en başına mutlaka bu seslenişlerden
eklerdim. Yazdığım her yazıyı onun mihmandarlığında adeta Üstada danışarak
yazmış gibiyimdir. Bağlı olduğu şeyhi, tarikatı yoktu bilindiği kadarıyla. Öyle
söylüyorlar. O direk, aracısız, gönülden bağlıydı Yaratanına. Gönülden teslim,
çünkü alıcıları güçlü, çünkü bir volkan gibi kaynayan iman ateşiyle coşup
seller gibi fırtınalı suların coşkunluğunda akan, gümrah pınarların bereketinde
coşan bir yüreği var Üstadın. Şimdi adı var kendi yok olan tasavvufun onu
terbiye etmesi ona yol olması için saptığı yanlış yollar seküler halde kurduğu
düşünce ve şiir evreni olmalı değil mi? Kapılıp gittiği dünyalıklar, evler,
yatlar, katlar, tripleks, dubleks villalar olmalı değil mi? Kapısında dizili
arabalar, son modelinden olmalı değil mi? Oysa o dünyayı elinin tersiyle,
yüreğinin tüm gücüyle ötelere itti. Tertemiz, duru, sade peygamberi bir yaşam
akıttı günlerine. İmrenilesi, bu zamanın Abuzer’i gibi yalnız yaşadı yalnız
öldü.
“Ben
aşkı göğsümde kurşun gibi taşıyorum. Gelmiş dayanmışım demir kapısına sevdanın.
Ben yaşamıyor gibi yaşamıyor gibi yaşıyorum” diye seslenişi
gibi yaşamıyor gibi yaşadı ve Mabuduna kavuştu…
O kimseye bağlanmadan özgür yaşadı, kimseye ait olmadı
sadece Rabbine ait oldu. Varaklı koltukları, altın tırabzanı olan evlerde
yaşayan şeyhleri hiç olmadı, onları görmedi bile. Son model arabaları görmedi.
Cebi hiç dolmadı. Jilet gibi bir takım geçirmedi üzerine çünkü zaten takva elbisesi hep üzerindeydi. Bir
şefkatli kadın sesi, bir sıcak anne yemeği, bir hanım nezaketi, zarafetiyle
döşenmiş bir evde oturmadı. Çoluk çocuk sesleriyle, süt kokularıyla belenmiş
bir hanenin kapısından içeri giremedi. Özlemleri oldu mutlaka, ama hüzünleri
daha çoktu muhtemelen. Yuvası hep ümmeti oldu anladık sonra, ümitle baktığı diriliş neslini bağrına bastırdı yuva
niyetine. Onları evlatları bildi. Evli bir erkek olamadı ama en derin, en
yürekli, en merhametli erkeklerin şiirlerini o yazdı. Baba olamadı, ama
çocukların nazenin yüreklerini derinden çözdü, anneyi çözdü…
“Bir kadını al onu yont yont anne
olsun
Her kadın acıma anıtı bir anne
olsun
Çocuklara açılan mavi kırmızı
pencere anne
Sen bu şehrin sokaklarından geç
sonsuz pencerelerle
Bir insanı al onu çöz çöz çocuk
olsun”
Üstat kimseye bağlanmadı, kimseye iltica etmedi, bir
şeyhe intisap etmedi ama biz ona bağlandık. Onu şeyhimiz, büyüğümüz, her
yazımızda danıştığımız bir dağımız bildik. Onun’ la aynı şehirde yaşamak, aynı
göğü paylaşmak bile bize huzur vermeye yetiyordu.
Aralık ayının son haftası, Türkiye Yazarlar Birliği İstanbul Şubesi bir hafta boyunca Üstadı
anma etkinlikleri, seminerler düzenledi. Pek çok katılımcının üstadı her
yönüyle ele aldıkları konuşmaların yapıldığı seminerler, oldukça verimli ve
coşkulu geçti. Kültür ve Turizm
Bakanlığı, Sultanbeyli Belediyesi’nin
de katkıları ile yapılan Edebiyat
Festivali’ni her zamanki gibi üniversiteli gençlerin çoğunlukta olduğu topluluklar
takip etti...
Konuşmacılardan Bakan Mehdi Eker hissiyatlı, dokunaklı konuşmasında mânidar bir ifade
kullandı. Göklerin Çektiği Kartal
diye bahsetmişti Sezai Karakoç çok sevdiği üstadı Necip Fazıl’ın arkasından. “...Evet, bir kahraman düştü toprağa. Bir
kez daha bin kez daha yeşerip boy atacak bir tohum olarak. En önde koşan
atlının atı kapaklandı. Ve en birinci süvariyi toprak bağrına bastı.
Herkeslerden daha çok seven ana gibi. Gaib, onu ‘kurcalayan çilingir’i, “canlı
cenazeler”in üstünden aşırarak gözlerden gizledi. O gözler ki zaten görmüyorlardı.
Ve perde kalktı. Ten maskesi sıyrılarak, ruh, potada saf altına kayboldu.
Kartal süzülüp gitti, sonsuz göklerde kayboldu. Bize ne düşer, bütün bu manzara
karşısında, susmaktan başka.” Diye bahsederek vefat eden üstadını kartala
benzetmişti Sezai Karakoç.
Bakan Mehdi Eker Bey de anlamlı konuşmasında Sezai
Karakoç’u kartala benzetti. “ O kartal
aslında Sezai Bey’di, kartallar tek olurlar eşleri olmaz, o tıpkı bir kartal
gibi soylu tek başına yaşadı. Kartallar
başkalarının avladıklarını yemezler o da kimseye minnet etmedi. Kartalların
yuvası olmaz, üstat da kendini ümmetine adadı kendisinin bir yuvası, çoluk
çocuğu olmadı kendini inandığı davaya adadı.”
Atatürk Kültür Merkezi’nde TYB İstanbul Şubesi başkanı
Mahmut Bıyıklı’nın coşkulu giriş
konuşması ve Bakan Nabi Avcı’nın
etkili hitabeti ile başlayan programlarda tüm yönleriyle yüze yakın kişi
tarafından konuşulan Üstat mutlaka asırlarca daha da konuşulacaktır. Onun
bıraktığı yol ve izlek olan Diriliş Neslinin
Amentüsü’ ne dönüşen tüm satırlar elden ele, dilden dile aktarılacak. Bu
zamanın Yunus’u, Mevlana’sı gibi ilmek ilmek çile ile
azimle, fedakârlıkla işlediği Hızır kuşanmış satırları asırlar sonrasına
ulaşacaktır. Hızırla Kırk Saat’te
buluşacak her daim gençlerle. Her dönemin gençleri âşık oldukları kızlara Mona Roza şiirini okuyacaklar. Uzaktan
sevmelerde hep birinci olacaklar.
Hızırla Kırk Saat’i yazan, Hızır soluklu bir şairi
uğurladık. Satırlarına gül muştusunu taşıyan şairi, gül medeniyetini ilmek
ilmek dokuyan düşünürü, Yitik Cennet’i
arayan kutlu dervişi, Diriliş Neslinin
Amentüsü’ ne çağıran önder, Doğunun
Yedinci Oğlu gibi Batı kapılarına direnen teslim olmayan soylu direnişçiyi uğurladık
dostlar. Yüreğimizin yangını kolay geçmeyecek. Dağ gibi göçüp giden Üstadımızı
kolay unutmayacağız, unutturmayacağız, o hep yazdıklarıyla bize seslenecek. O
gün gün yaşayacak yazdıklarıyla, şiirleriyle, söyledikleriyle…
TYB
İstanbul Şubesi’ni,
Kültür Ve Turizm Bakanlığı’nı, Sultanbeyli
Belediyesi’ni, mütevazı, kültüre değer veren Hüseyin Keskin Başkanımızı gönülden tebrik ediyoruz. Programlarda
konuşma yapan tüm konuşmacıları kutluyoruz umarız tüm konuşmalar dua niyetine kabul
olur. Üstadın arkasından program yapanlar çok oldu, Ali Haydar Haksal, Osman Bayraktar, Recep Garip, Hüseyin Akın, Ömer Erdem,
Şakir Kurtulmuş, Abdullah Harmancı, İsmail Kılıçarslan, Mustafa Akar, Zeki
Bulduk, Saadettin Acar ve aklıma gelmeyen pek çok isimler ekranlarda,
seminerlerde Üstadı andılar onunla ilgili anlamlı konuşmalar yaptılar hepsinden
Rabbim razı olsun. Üstadımızın arkasından İzmir’de, Konya’da, Malatya’da,
Diyarbakır’da ve pek çok şehirde anma toplantıları yapıldı.
Ruhu şad olsun, makamı cennet olsun, daima duacıyız…
2022
yılı Üstat Sezai Karakoç yılı olmasını gönülden arzu ederiz.
Son olarak,
2021 Türkiye Yazarlar Birliği ödüllerine Okur Kitaplığı’ndan neşredilen Arınma
Zamanlarına adlı deneme kitabımız seçici kurul tarafından yılın deneme kitabı
ödülüne lâyık görüldü. Bu vesileyle bu ödül için seçici kurula, TYB’ ne
teşekkürlerimi sunuyorum. Bundan sonra yazdıklarımızla Türk Edebiyatı’na ve
oradan da dünya edebiyatına anlamlı katkılar sunmaktır maksadımız. Ayrıca
yayınevimiz Okur Kitaplığı’na Ünsal Ünlü’
ye de tüm destekleri, gayretleri seçkin eserleri için teşekkürlerimi sunuyorum…
