Zaman yönetimi

Hiçbir şey yolunda olmayabilir. Günlerce hüzünlü de olabiliriz. Fakat bize sunulmuş bir yaşam var. İçinde birçok rol ve hak var.

Onları erteleme, öteleme gibi bir lüksümüz yok. Bugünlerde ders işleyemem, hasta bakamam, dükkânı açamam, bebekle ilgilenemem’’ diyemiyoruz. Yaptığımız güzel işler mükemmel olduğumuzdan öte, bu sorumluluğu önde tuttuğumuzdan. Bu yaşam biçimi insana çok şey öğretiyor.

İşlerimizi düzenleme hususunda zaman yönetimi, zaman bilinci en başta ki meselemiz.Sabah erkenden işe gitmeden, akşam yemeğini ocağa koyma alışkanlığım olmuştu mesela. O saatte dumanı üstünde yemek yenemez ama akşam yenecekti mecburi. Çalışan bir anneydim çünkü.

Kimse şunu demiyordu’’ bu akşam yemeği neden sabah pişmiş’’.

Isıtmak olgusu; çalışan gün boyu evde olmayan kadınların başvurduğu en kolaylaştırıcı yöntem. Sadece pilav ve salatalar yemek anına ertelenebiliyordu.

Buradan yola çıkınca pratikliği hayatımıza koymanın değerini vurgulamak gerekir.

Bunun önemi ki; aynı anda birçok iş yapabiliyorsunuz veya bir işi yaparken birçok hedefi yerine getirmeyi öğreniyorsunuz.

İnsan kaçanı kovalamayı öğrendiği zaman da güneşi es geçmez, bahar da içerde durmaz. Çölde su aramak durumunda kalmaz. Suyu yanındadır serap görmez.

Ayaklarım çok ağrıdığında oturarak yapılacak işleri hayat merkezine koymayı öğrendim. Fasulye ayıklamak, çamaşır katlamak gibi. Öncelediğim kitapları okumak, yazı yazmak gibi.

Zinde olduğum vakitler fiziki güç gerektirecek ev işlerimizi ayarlamak. Yürüyüşe çıkmak, alışveriş yapmak. İleriki günlerde işimi kolaylaştıracak yiyecekleri, kurutmalıkları hazırlamak gibi. Kadınlar minvalinde bu tür çalışmalar hassasiyet olsa da beylerin kendi ilgi alanlarına, ev hallerine göre destekleyici zaman yönetimi oluşturmaları gerekir.

Hayatı komplike, zor hale getiren yine bizleriz.

Ruh yorgunken bir şarkı çalmanın nasıl iyi geldiğini bilenlerden olmak kaldırır ayağa bizi. Gözlerimiz yaşlı iken bir şiir okumanın iyileştirici gücü mesela.

Kulun, dert çekecek gücü yoktur. Rabbi kaldırmaz ise ağırlığı. Rabbimiz kimseye kaldıramayacağı yük yüklemez.

Duâ etmek ne büyük iç huzurudur insana. Yapabileceğimiz gayreti vermesi için Allah tan yardım istemek. Sonra tevekkül ve teşekkürle Rabbe şükreden olmak.

Zamanı kaliteli kullanma adına zihnimizde oluşturduğumuz planlı yaşama haritaları, erteleme huzursuzluğundan da bizleri uzak eyleyecektir.

Yaşam kalitemizi etkileyecek olan zaman yönetimi, rollerimizde bize yol çizer.

Hayattaki rollerin en zoru, en veballi olanı idi annelik.

Örneğin ben mutlu olmayı, mutlu ettikçe öğrenmiştim. Çocuklarıma kalkıp kahvaltı hazırlayınca. Ödevlerine destek olunca. Birlikte gülünce ailece. Olması gereken ziyaretlerde, gidilmesi gereken yerlerde.

Ben kendimden ötelediğim nice şeyin hayalini kurup ona doğru sessiz sedasız yol alınca, hedefe yürümenin önemini öğrendim.

Bekleyen olma heyecanını o arada sabır biriktirmenin erdemini.

Yolun sonunu görmeden temizleye temizleye gittiğim taşların bir binaya temel oluşunu bildim, gördüm.

Çağlayarak akmayı sevmek, parlayarak yanmayı, koşarak yol almayı. Heyecan ve şevk işimizi ehemmiyetli kılar.

Biliyorum bir gün çağlayan deniz de duracak, yangın da kor da.

Oturmak vakti gelecek belki sessiz bir meskende. Ayaklarımızda yılların hatırıyla.

İşte o vakit zamanı yöneterek, lehimize çevirmiş olmanın huzuru olacak. Rollerin bir durak olduğunu ve sonsuza kadar durulan bir durak olmadığını anlayacak ruhumuz, bedenimiz.

Hayat yaşadığımız yeri anlamlı kılıp, kendimize yol bulup, lezzet aldıkça kolaylaşıyor. Hepimiz rollerine ve zamanına sahip çıktıkça ömrümüz, toplumumuz güzelleşecek vesselam.

...