Zalimler defolsun, çocuklar var olsun

Gündem Tunuslu Muhammed Buazizi’nin tezgâhının devrildiği 17 Aralık 2010’dan beri o kadar zalim akıyor ki, masumların sesini duyan yok; en çok da çocukların.

“Arap Baharı” adı altında Karunî yönetimlere karşı başlatılan ayaklanmalar nice masum canlar yaktı. Kuzey Afrika’dan Ortadoğu’ya kadar bütün çocuklar gülmeyi unuttu.

Çocuklar gülmeyi unutunca; kâbuslar dünyayı mesken tuttu.

Hani Tunus’ta 20 yılı aşkın süredir ülkeyi demir yumrukla yöneten Zeynel Abidin Bin Ali devrilince; Arap coğrafyasının kaderi değişecekti?..

Hani Mısır’da 30 yıldır yolsuzlukta sınır tanımayan Hüsnü Mübarek iktidarının sonu gelince; Rabia Meydanı “Müslüman Kardeşler” ile huzura erip, Sisiler Firavunların yanına gömülecekti?..

Hani Yemen’i 1978’den beri yöneten Ali Abdullah Salih’e görevden el çektirilince; insanlar susuzluktan yanmayacak, çocuklar adres sormayan kurşunlardan, açlıktan ve hastalıktan ölmeyecekti?..

Hani Libya’da 42 yıl boyunca iktidarda olan Muammer Kaddafi devrilince; her şey çok güzel olacak, darbeci General Halife Hafter gibilerin defteri dürülecekti?..

Hani zalimliği babasından devralan Beşşar Esed rejiminin tabutuna çivi çakılınca; bütün çocuklar gülecek, sadece huzur içinde ölenler için mâtem tutulacaktı?..

Hani?!...

Ey masum kanına susamış zalimler!..

Az bir dünya menfaati karşılığı onurunu, insanlığını satanlar; ne yaparsanız yapın ölümü öldüremeyeceksiniz!..

Ey şeytanın azılı askerleri...

Ey eli kanlı zalimler...

Ve zulme sessiz kalarak alkış tutanlar...

Defolun dünyadan!..

Sizin kirlettiğiniz dünyayı;

Bombalardan kaçarak fırtınalı denizlerde umudu kulaçlayan,

Baş açık, yalın ayak ve buz kesen çadırlarda tir tir titreyen,

Çamur deryasına batmış bir halde gelecek rahmeti bekleyen,

Zulmün, açlığın, anasızlığın, babasızlığın en çok da vatansızlığın ne demek olduğunu iliklerine kadar hisseden bu çocuklar yeniden kuracak.