​Yusuf'un (a.s) ibretli hayatı-3

“Yusuf’u kurtlar yedi” haberine inanmayan Yakub aleyhisselam, sözlerine şöyle devam etti:

- Takdir-i İlahiye râzı olup umutla sabr-ı cemil göstermek, benim için en güzel yoldur! Bu dediklerinize karşı sadece Allahü Teâlâdan yardım diliyorum. (Sabr-ı cemil; başa gelen bela ve musibeti, feryat etmeden ve insanlara şikâyette bulunmadan metanetli ve mütevekkil bir şekilde karşılamaktır.)

Yusuf aleyhisselam; kuyuya atıldıktan bir müddet sonra, Mısır’a gitmekte olan bir kervan gelip dinlenmek için kuyunun yakınında konakladı. Bunlar, su almak için görevli olan adamlarını gönderdiler. Adam, kuyunun başına geldi ve kovasını kuyuya saldı. Kuyunun dibinde ve bir taşın üstünde bir çıkış yolu beklemekte olan Yusuf aleyhisselam hemen kovaya yapıştı. Sucu kovayı çekince, bir şey dikkatini çekti; su kovası normalden çok ağırdı. Kova, kuyunun üstüne çıkınca Yusuf aleyhisselam da dışarı çıkmış oldu. Merak içinde olan sucu, güzel yüzlü Yusuf aleyhisselamı görünce, gayr-ı ihtiyari:

- Hey müjde bir civan, dedi ve O’nu alıp, kafilenin yanına götürdü. Böylece Yusuf aleyhisselam sağ salim olarak kuyu bâdiresinden kurtulmuş oldu. Daha sonra kervandakiler, kimseye hissettirmeden köle olarak satmak üzere Yusuf aleyhisselamı da yanlarına alarak Mısır’a doğru hareket ettiler. Elbette Allahü Teâlâ, onların yaptıklarını hakkıyla biliyordu… (O zaman köle ticareti yaygındı.)

Kervancılar, Yusuf aleyhisselamı Mısır’a götürüp pazara çıkardılar ve hemen çok düşük bir fiyata bir köle tüccarına sattılar. Güzelliği karşısında gözleri kamaşmasına rağmen böyle düşük bir fiyata satmalarının sebebi; birileri sahip çıkar da Yusuf aleyhisselamı ellerinden alırlar korkusuydu. Daha sonra Kıtfîr isminde bir adam, Yusuf aleyhisselamı bu köle tüccarından satın aldı. Kıtfîr, Mısır Azizi yani maliye bakanı idi. Kıtfîr, eve varınca O’nu, hanımı Züleyha’ya emanet edip:

- O’na iyi davran, ileride bize faydalı olabilir, hatta O’nu evlat bile edinebiliriz, dedi. Evet Kıtfîr’in çocukları olmadığı için Yusuf aleyhisselamı evlat edinmek istiyordu. Allahü Teâlâ, bu şekilde Yusuf aleyhisselamı; yaşadığı bunca sıkıntı ve eziyetten sonra Aziz’in sarayına yerleştirdi, ona rüya tabiri ilmini öğretti. Allahü Teâlâ, dilediğini yapmakta mutlak galiptir. Fakat insanların çoğu bunu bilmezler. Ayrıca Yusuf aleyhisselam erginlik çağına gelince, kendisine peygamberlik ve ilim verildi. İşte Allahü Teâlâ, güzel hareket edenleri böyle mükâfatlandırır.

Yaklaşık olarak oniki yaşında Azîz’in sarayına giren Yusuf aleyhisselam, huzur ve refah içinde senelerce yaşadı. Artık son derece güzel ve yakışıklı bir delikanlı olmuştu. Evet Yusuf aleyhisselam, çok çok güzeldi ve mübarek yüzündeki peygamberlik nûru herkesi hayretler içinde bırakıyordu.

Bu asil ve etkileyici güzellik, Aziz’in hanımı Züleyhâ’nın aklını başından çoktan almıştı. Dolayısıyla Yusuf aleyhisselamın dikkatini çekmek için çok büyük gayret sarfetmeye başlamıştı. Fakat haya timsali vefakâr Yusuf aleyhisselam, asla O’na iltifat etmiyor, O’nun düşündüğü kötü işleri aklına bile getirmek istemiyordu. Züleyhâ, bütün çabalarına rağmen O’nun dikkatini çekmeyi başaramayınca, bir gün gözünü kararttı ve O’na, düşündüğü kötü işi, zorla yaptırmaya karar verdi. Bunun için de bütün kapıları kapattı ve:

- Haydi durma, bana gel, dedi. Allahü Teâlânın ihlasa erdirdiği seçkin kullarından olan Yusuf aleyhisselam ise Rabbinin; zinayı kesinlikle yasaklayan delilini gördü ve:

- Beni sarayına alan, bana bu kadar iyilikler yapan ve en önemlisi; bana iyi bakman için sana tavsiyede bulunan Efendim’e hıyanet etmekten Allah’a sığınırım. Gerçek şu ki, zâlimler asla felah bulmazlar, diyerek bu çirkin teklifi reddetti. Allahü Teâlâ, bu şekilde O’nu fenalık ve fuhuştan muhafaza buyurdu.

Züleyha, ikna olmayınca, Yusuf aleyhisselam O’ndan kurtulmak için kaçmaya başladı. O, kaçarken Züleyha da arkasından koştu ve O’nu zaptedip zorla geri getirmek için gömleğini arkadan çekip yırttı. Yusuf aleyhisselam ise, nihayet bir yolunu bulup kilitli kapıyı açtı ve hemen dışarı fırladı.

(Devamı haftaya…)