Yoruldum hayat gelme üstüme...

Arabeks kültürü ile büyümüşüz. Dertlerimize dert katar şarkılar. Ruhun gıdası olarak dinlediklerimiz gözlerimizden yaşlar akıtırken, gelecekten hayallerimizi de çalar. Ümidimizi yitirdiğimizi düşündüğümüz bir nokta da ise, her şey bitsin ve ne olacaksa olsun dedirtir.

O an gözümüzde bir şey yoktur. Her şeyi yakmak, yıkmak, mahvetmek, bize acı verenlerin canını acıtmak isteriz. En çaresiz hissettiğimiz zamanlarda da pes eder, onca emekleri, yaşanılan güzel anları hiç yaşanmamış kabul ederek sayfayı kapatmak isteriz. Çünkü artık çok yorulmuşuzdur.

Çıktığımız dünya yolculuğunda yol alacaklarımızla bir çok istişare ederiz. Kendilerinden aldıklarımızla önümüzü görür, verdikleri desteğin hep yanımızda olacağını sanırız. Lakin hayat şartlarını pek de hesaba katmayız. Zamanla yalnızlığımızı daha çok hisseder, bizi yolda bırakanlara ahlar ederiz.

Karanlığın en koyu olduğu zamanlar sabahın en yakın olduğu zamandır. Bunu biliriz. Acıların en fazla olduğu dönemler çocuğun doğacağı zamandır. Farkındayız. Lakin çok yorulunca, sevdiklerin bir bir etrafından kaybolunca pes etmeyi düşünmeden de edemeyiz.

Halbuki hayata anlam katan içimizden geçirdiklerimiz, sözlerimiz ve eylemlerimizdir. Değiştirebileceklerimizi değiştirme gayretimizdir. Bunun için de bilgi ile donanmalı cesur olmalıyız.

Değiştiremeyeceklerimizi de kabul etmeli sabırlı olmalıyız. Aksi takdirde her daim acı çeker yoruldum hayat gelme üstüme deriz. Geçmişin acısını bu güne taşır, geleceğin kaygısı ile günümüzün güzelliklerine kör ve sağır olur. lal kesilip aklımızın üzerini örtebiliriz.

Halil Cibran bu durumu ne de güzel dile getirmiştir.

Ya Rab!

Bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için CESARET,

Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek için SABIR,

İkisinin arasındaki farkı bilmek için AKIL ver.

Aklın yolu birdir. Düşünüp doğru bilgi ile birleştirip hayatımıza dahil edersek yorulmayız. Her esen yelden nem kapıp grip olmayız. Hayatın asla boşluk kabul etmeyeceğini bilip, her anımızı anlamlı eylemlerle doldururuz.

Alemlerin tek sahibi güç kuvvet ve kudret sahibi Allah’a el açıp O’ndan yardım ister, kapısına sığınırız. Her işte vekilimiz olmasını, dostuluğunu ve yardımını esirgememesini talep ederiz. Her ne sıkıntımız varsa ona anlatır, ondan yardım dileriz.