Yorulan koltuğu bıraksın!

Sayın Cumhurbaşkanı “talimat” veriyor ama aşağıdakilerden “bazıları” yerine getirmiyor!..

Böyle diyenler çok.

Doğrusu, bize de öyle geliyor!..

Özellikle üst düzey bürokratlar, hatta üst düzey parti yöneticileri, hatta orta düzey parti yöneticileri, Sayın Cumhurbaşkanı’nın emirlerine “Başüstüne” çekseler de, ipe un seriyorlar.

Risk almak, göze batmak istemiyorlar.

x

Sayın Cumhurbaşkanı bir konuda “talimat” verir ama, meselenin arkasını takip edebilir mi?

Dünyanın bütün meseleleriyle ilgilenmek mecburiyetinde kalan , üstelik de Türkiye gibi belâlı bir coğrafyanın en belâlı mevkiinde bulunan bir ülkeyi yöneten bir Lider, hangi birinin peşinden koşacak?

Kolay mı, en küçük birimlere kadar uğraşmak mecburiyetinde kalmak?

Kolay mı, çoğu zaman yalnız kalmak?

Şimdi aklıma gelen:

Hayli zaman oluyor…

Küçük bir ilimizin “il başkanlığı” için aday olanlardan birinden dinlemiştim.

Telefondaki zat, Sayın Cumhurbaşkanı’nın kendisiyle görüşmek istediğini söyleyince, “bizimki” şaşırmış.

Koskoca Cumhurbaşkanı, küçük bir ilde “muhasebecilik” yapan birini niçin davet etsin?

Bu işler önemli işler; birebir ilgilenmeyince hatalar oluyor.

Onun için de Sayın Cumhurbaşkanı, Parti Genel Başkanlığı görevini de yürütürken, oradaki ayrıntılarla da ilgileniyor.

İşte, bahsini ettiğim bu küçük şehrin il başkan adayını “bizzat” tanımak da o küçük ama önemli işlerden.

Sayın Cumhurbaşkanı’nın huzuruna çıkan il başkan adayı, yeminli mali müşavir- muhasebeci.

İlk sorusu “Kaç defterin var?” olmuş Sayın Cumhurbaşkanı’nın.

Şöyle bir bakmış.

Kısa bir sohbetten sonra “tamam” demiş.

İl başkanı olamayan arkadaş, “Dünyanın yükü omuzlarında, bunlarla da uğraşmak mecburiyetinde kalıyor Sayın Erdoğan! Benimle de, diğer adaylarla da bizzat görüşüyor!” demişti o günlerde bana.

Zamanında arabalara cam filmi yasağı uygulamasını “iptal” etmekten, motorlu taşıtlar vergisini fazla bulmasından dolayı o günlerin bakanına “had bildirmeye” kadar ne varsa, üzerine yüklenmişti Sayın Erdoğan’ın.

Durum şimdilerde de öyle.

Değişim gerçekleştirmek istiyor.

Bunu, kırmadan dökmeden, küstürmeden, “yakınlardaki partilere” kaymalar olmadan gerçekleştirmeye çalışıyor.

Büyük nezaketle, “hukuka” dikkat ederek, her kademedeki parti yöneticilerine “Yorulan varsa bıraksın!”diyor..

Aynı şeyi yıllar evvel söylediğinde, “Görevden affımı isteyim de, Reisimin eli rahatlasın!” diyen olmamıştı.

Bugün de…

Yerel seçim mağlubiyetinden bu yana geçen yaklaşık altı aylık zaman diliminde de, “üst-orta” tabakadan bir kişi olsun “görevden affını” istemedi!..

Sayın Cumhurbaşkanı’nın “Yorulan bıraksın!” davetine icabet etmedi!..

Demek ki, hepsi pek zinde.

Mağlubiyette hisseleri yok!

Bu durumda, ne demiş oluyorlar?

Kayıpların sorumlusu olarak, kimi gösteriyorlar?

Nedir arkadaş bu koltuk merakı!

X

Bırakmak, kaybetmek değildir.

Yol açmaktır.

Yeni yeni imkânlara yelken açmaktır.

AK Parti seçmeninin yüzde 90’ı, sırf “Recep Tayyip Erdoğan”ın partisi olduğu için” buraya oy vermeye devam ediyor.

Diğerlerinden kim ayrılırsa ayrılsın, eksikliği hissedilmez bile.

Böyle yazdıkça, aklıma gelen geliyor işte.

Bir hatıra:

İki yıl kadar oluyor.

Karadeniz illerinden birinde Ak Parti’nin yerel yöneticileriyle sohbet ediyorduk.

AK Parti’nin “ünlü” isimlerinden biri, şehre gelmeden hayli vakit önce haber salarak, büyük bir meydanda halka hitap etmek istediğini söylemiş.

İl yöneticileri, o “ünlü” isim konuşacak diye o büyük meydanı dolduramayacaklarını, çevre illerden getirmekle dahi bu işin olmayacağını bildiklerinden, küçük bir spor salonuna ikna etmişler kendisini.

Ne yazık ki o salon bile dolmamış.

O vakitler Sayın Süleyman Soylu, İçişleri Bakanı idi.

Sayın Erdoğan dışında, gösterilen meydanı doldurabilecek tek isim oymuş.

Nitekim, öyle de olmuş.

Sayın Soylu gelince, meydan aşağı yukarı dolmuş.

Şimdilerde, onun da popülaritesi düşmüş gibi.

Yani…

O meydan, ancak Sayın Erdoğan giderse dolar.

X

Yazının başında “ipe un sermelerden” bahsetmiştim.

Yani, Sayın Cumhurbaşkanı talimatı veriyor ama bürokrasi, Ak Parti’nin üst ve orta düzey yöneticileri ipe un seriyor.

İşte Sayın Cumhurbaşkanı “Yorulan bıraksın!” diyor.

“Çekin gidin!” demiyor ama rahatsızlığını belli ediyor.

Lâfın tamamı herkese söylenmez.

Demek ki, elinin rahatlamasını istiyor.

Demek ki mesaj veriyor.

İnsan sadece görevdeyken değil, çekilirken de, faydalı olabilir.

Birilerinin önünü açabilir, yeni atılımları kolaylaştırabilir.

Bizim toplumda bu yok işte, olmuyor.

Bürokrasi kısmına gelince…

Orada da, koltukta oturan ve iş yapmayan çok.

İşte size bir misal:

Sayın Cumhurbaşkanı, ne genelgeler yayımladı, ne konuşmalar yaptı ama, “bazı” televizyonlardaki gayri ahlâki programların üzerine gidilmedi.

Aynen devam ediyorlar, Sayın Cumhurbaşkanı’nın ifadesiyle, “Medya aracılığıyla milli ve manevi değerlerimizi yıpratmaya, aile ve toplum yapımızı temelinden sarsmaya yönelik açık veya örtülü faaliyetleri”ne…

Zerre taviz vermiyorlar.

Sayın Cumhurbaşkanı’nın da şikayetçi olduğu yayınlarına, her gün bir yenisini ekliyorlar.

Her gün de dozu arttırıyorlar ama Sayın Cumhurbaşkanı'nın "Genelge" ile tâlimat verdikleri öyle, oturmuş bakıyorlar!

Bunun sebebi ne olabilir?

Sayın Cumhurbaşkanı’nın Genelge ile talimat verdiği Devlet organlarını yönetenler,

risk almak istemiyor herhalde.

Sebep başka ne olabilir ki?

Neyin hesabını yapıyorlar?

Eski Cumhurbaşkanlarından Süleyman Demirel, “İktidarın değişeceğini anladığı an, trafik polisinin bile tutumu değişir!” demiş bir rivayete göre.

Bürokrasi işin burasını mı hesaplıyor acaba?

Bürokratların çoğu “risk” almaz, “ince hesaplar” yapar.

xxx

Beş altı sene kadar oluyor…

Bir dostum, “Mescit şimdilerde dolup taşmakta şükür. İktidar değişsin, gelen giden sayısı onda bire düşer!” demişti.

Şimdilerde, resmi dairelerin altındaki mescitlere gidenlerin oranında hayli azalma varmış!..

Durun hele:

CHP’nin yerel seçim galibiyeti hangi tarafa yarayacak, orası hiç belli değil!..