Yorgunluk

En çok kendini yoruyor insan.

Kalbini.

Dilini.

Sesler hece olmuyor.

Heceler kelime.

Kelimeler cümle.

Ve diliniz yoruluyor.

Beden yorulur, dinlenirsiniz de ruhunuz yorulunca onu dinlendirmek zordur.

Ruhunuz sizden kaçmak ister, bedeni terk etmek ister.

Yorulur her şey. Zamanı yorarsınız.

Her şey yorulur.

Sevmek de yorulur. Kanınız da yorulur. Dolaşımınız ağırlaşır. Ölüm böyle böyle gelir.

Dünya da yorulur. Yorgunluk yaşlanmaktır belki de. Dünya da yaşlanır. O da bir gün ölecek.

İnsan gün olur kendisine yük olur.

Kalbiniz de yük olur.

Taşıyamaz hâle gelirsiniz kendinizi.

Yoruyor her şey. Dünya yorulma yeriymiş. Anlıyor bunu insan. Sevdiklerinizin yorduğu yer oluyor burası.

Gözünüz yoruluyor.

Gönlünüz yoruluyor.

Siz yorulunca ırmaklar yorgun akıyor. Günler omzunuzda yük oluyor.

Yaprak, ağaca yük oluyor. Yük olunca veda ediyor. Vedasıyla sonbahar başlıyor. Sanat oluyor.

Çiçek, dalında yük olur mu? Oluyor bazen. Yük olunca soluyor. Solmak, yorgunluktur.

Su, yorulur mu? Demir yorulur mu? Suyun yorulup yorulmadığını bilemesek de demirin yorulduğunu duymuştum. İşlese de işlemese de yoruluyor demir. Çünkü ona biçilen bir ömür var.

Ömür, size takdir edilen sermaye. Bu sermaye hem dünyevî hem de uhrevî bir sermaye. Yorulmadan olmuyor. Yorulmak, emek vermenin diğer adı oluyor. İnsanız, yorulmaya adayız. Pablo Neruda “Yoruldum ayaklarımdan işte, tırnaklarımdan, gölgemden, saçlarımdan. Yoruldum işte insan olmaktan.” derken içimizi okuyordu.

Yorgunluk bıkkınlık getirmeyecek, daha da sarılacağız hayata. Hayat, bize pınar olacak. Bu pınar belki damla damla akacak, lütfedecek her şeyi. Ama bizde ne yılgınlık ne de bıkkınlık olacak. Gerçekten de öyle midir? Yılmadan yorulmadan diye başlıyoruz söze. Şimdi vazgeçiyorum az önce söylediklerimden. Yorulacağız. Bıkacağız. İnsanız! Ancak yeniden başlayacağız. Yunus Emre “Her dem yeniden doğarız/Bizden kim usanası” diyordu. Her dem yeniden doğmak, dirilişin yani hayatın her an yeniden yaratıldığına işaret değil midir? Dünde kalan, ölendir; hayat andır. Yarın ise henüz yaratılmamıştır.

Yoruluyoruz. Yorulurken yoruyor muyuz? Buna dikkat etmek gerek. Hayatın tabiî bir akışı var. Bu düzene aykırı tutum sergilemek daha çok yoruyor. Bazı balıklar, ırmağın akışının tersine yüzüyor. Bunu gördüm. Ancak ırmağın normal akışı yer yer bentlerle kesilmiş. Yukarıya doğru yüzmek isteyen balıklar çok yoruluyordu. Balıklar da yorulur mu, demeyin! Yoruluyor, bitkin düşüyordu balıklar. İnsan da hayatın akışına uymazsa önce kendini yoruyor sonra başkasını. Yorgunluk uzaklaştırıyor. Yorulmalı ama dinleneceğimiz yerimiz de olmalı. İnsan en çok nerede dinlenir? İnsanı en çok yoran nedir? İnsanı en çok yine insan yorar. Taş taşımak, yük taşımak, ağır işlerde çalışmak insanı yorar, yormaz diyemeyiz. Ama ruhunuz yorulmaz, gönül yorgunluğu olmaz bu işte. Bedenen yorulan insan, dinlenir, uyur ve rahatlar. Gönül yorgunluğu olan insanı nasıl dinlendiririz? İnsanın dinleneceği yer, yine insandır. İnsan, insana limandır. Sığınacağınız yer, bir dostun gönlüdür. Gecenin yorgunluğunu, uyumaktan daha çok sizi seven birinin sıcak ve samimî sözleri, size açtığı kalbi giderir. Vesselam!