Yokmuş gibi var olmak

İnsanın kendi varlığını kabul etmesi zor. Varoluş sancısı aynı zamanda yok oluş sancısı olarak da gerçekleşiyor. Sonuçta çektiğimiz sancıya değen bir hayat çıkarabiliyor muyuz, bilmiyoruz. Yoksa ölü mü doğuyoruz?

Kendi varlığımızı kabulümüz bir ömre yayılıyor. Sonlara doğru daha uslanıyoruz. Allah'ın varlığını kabul etmek kolay.

Bütün varlık gönüllü bir zorunluluğa itiyor zaten. Ha karpuzu göremeyip “çekirdeğinde lafzatullah gördüm!” iddiası, ha uzayın derinliklerine dair sayısız körlükler...

Hayatı Allah'ın varlığına göre düzenleyip yaşamak zor.

İstenmeyen bu... Buna Müslüman adı altındakiler de dahil.

Allah var ve ben bunu yapmamalıyım.

Allah var ve ben bunu yapmalıyım.

Bu iki cümle hayatımızı kurar. Bu anlamı bütün varlıkları tek tek gezerek başka başka türlü de kurabiliriz. Fakat göze, gönüle ilk batanlardan ilki vicdandır. Her insanın içeri şehirinde (içeri şeher) kurulu küçük-gezici-üzücü mahkemesi denilebilecek vicdanın varlığı O’nun Varlığından. O’nun varlığı en çok vicdan üzerinden bizi yoklama yapıyor da ondan.

Vicdan var ve ben bunu yapmamalıyım.

Vicdan var ve ben bunu yapmalıyım.

Vicdan dediğim gibi küçük, dünyaya, iç dünyamıza kurulmuş, kamu vicdanı ile sosyalleşmiş ve hukuk ile de mümkün mertebe resmileşmiş, fakat kurumsallaştıkça kendi özüne yabancılaşmış, her insan için adalet olmaktan uzaklaştırılmıştır.

İşte bu yüzden mutlak adalet için Büyük Vicdan vardır. Eskiden beri mahkeme-i kübra denilen o şey! Büyük Mahkeme.

Sorgulama günü!..

Bir müminin Allah var, vicdan var, Vicdan var diye diye yaşadığını hayal ettiğimde veya bir insanın… Dünyanın nasıl bir yaşam bahçesi, ömür şenlikleri bahçesi olabileceğini düşünüyorum da…

Öleceğim heyecandan.

Bu hayale daha şimdiden yaklaşma yeri işte bu dünya!

Dünyada adalete yaklaşma çabamıza, yaklaşma çabamıza göre, ikinci dünyaya ertelenmiş o mutlak adalete sıçramamıza izin verilecektir, inanıyorum.

Bu konu burada bitmez. Ne burada ne bu dünyada bitirilemez ne yazık ki…

Sorular devam eder gider.

Herkes vicdanlıysa neden adalet yok?

Herkes adaleti istiyorsa neden vicdanlı davranmıyor?

Siz de sorun.

Öyle ya; Sorgulama Gününe inanmak budur.

Hesaplı/ölçülü, Kitap’lı/anlamlı yaşamak…