Yeni düzen kurmak

Herhangi bir kişi, bir günlük eğitimle doktor, terzi, öğretmen ve aşçı olamaz. Bu meslekleri öğrenmek, en başta halis bir niyet, sonrasında ise uzun yıllar ve büyük bir gayret ister.

Hadi deyince edepli ve güzel ahlaklı bir insan olunmuyor. Edepli ve ahlaklı olmak; bir ilim sahipliği, sağlam bir amel ve duruş işidir. Edep ve ahlak, insan ve insanlık için büyük bir kurtarıcıdır. Edep ve ahlakın en büyük unsuru; ilim, sevgi ve merhamet sahibi olmak ve niyet edip yolu şaşmadan yaşamaktır.

İnsanın kıyameti daha yaşarken edep, ahlak ve iyiyi terk etmesiyle olur. Kötü olması ve kötülüğü yapmasıyla olur. Bir insan, edepsizlik ve ahlaksızlıktan, kötü ve kötülükten kurtulmaya çalışmadıkça kendini düzeltmedikçe başkalarının kendisi için yaptığı ile kıyametini durduramaz.

Bir insanın kendisini, değiştirip düzeltmeye başlayacağı ilk alan, ailedir. Öğrenebilirse sevgi ve merhamet sahibi olur, edep ve ahlak kazanır. Kazanacağı edep ve ahlakın demiri, sevgi ise çimentosu da merhamettir. Sevgi ve merhamet sahibi olmanın en zoru insanı ve insanları sevmektir. Bunlar olmadan kendi yaptığı hata ve kötülüklere asla dur diyemez. Kendilerininkine dur diyemediği gibi başkalarında gördüğü ne kötülük varsa onlara da dur diyemez.

Bir ailedeki iyiliğin gücü, kalitesi mutlaka ve önce edep ve ahlaklarının kalitesi kadardır. Bu güç ve kalite buradan başlayarak kontrol edilmelidir. Daha sonra bu iç çemberden dışarıya doğru kontroller yapabilir, düzeltebilir ve toplum, kurum ve ülkenin edep ve ahlakını daha da güzelleştirebilirsiniz.

İnsan, kıyametini durdurmak ve yolu yaşamaktan bugün çok uzak. Yakın olunsaydı insanın kıymeti bilinir, insanlığa sahip çıkılır, sorunların en aza indirildiği bir hayat yaşanılırdı. Sevgi ve merhamet yoksunluğundan bazı insan ve devletlerin bazı insan ve devletleri ezdiği, dünyadaki zenginlerin daha zenginleştiği, fakirlerin daha fakirleştiği bir düzen hâkim olmazdı. Hiç olmazsa merhamet kırıntıları ile bazı çatışmalar durdurulabilir, açlık ve susuzluktan dünyanın ücra köşelerinde insanlar ölmezdi.

Dünya üzerindeki kurulu bu yanlış ve vahşi dünya düzenine binaen ne iyi insan ne de iyi aile yetiştirilemiyor. Ülkenin/dünyanın temeli insan ve aile kusurlu olunca ülkenin/dünyanın kolon ve kirişi toplum ve devletler iyi olamıyor. Böylece hem insanlar hem devletlerin birbirini yok etme pahasına rekabet ettiği, rekabetten çok kapışma kültürüne dönüştüğü bir ortamda insanlar ve devletler nasıl birbirini sevecek? Birbirini sevmekle beraber geniş bir merhametle nasıl düşeni ayağa kaldırmayı başarabilecek ve dünyayı kurtarabilecek?

Ülkeyi/dünyayı kurtarmak bir edep, bir ahlak işidir. Sevgi ve merhamet olmadan da başarılamayacak bir iştir. Bunu başarmak, yıkmakla değil yeniyi, yeni bir düzeni kurmakla olur. Hiçbir düzen yıkılarak düzeltilemez. Ancak insanın kendine ait özel hayatında yeniyi, yeni düzeni kurması yani önce kendini kurtarması ve sonrasında ülkeyi/dünyayı kurtarmaya ahdetmesi ile başarılır. Daha kendini kurtaramamış insan ve insanlık ne ülkeyi ne de dünyayı kurtaramaz.

Edep ve ahlak düzeni kurmak ve yaşamak için insan ve toplum çok önemlidir. Ancak insan ve toplumdan önce edep ve ahlak kurallarını vaz edecek din âlimleri, sosyal bilim akademisyenleri ve bunu şekillendirecek siyasetçilerin kendileri istemelidirler. Eğer bir din adamı, bir akademisyen ve bir siyasetçi; iyi, edepli ve ahlaklı bir hayat yaşamıyor ve bunlara katkı vermiyorsa ideal olan bunları insan ve toplumdan uzak tutmaktır.İktidar ve muhalefeti ile siyaset makamı, bir ülkenin edep ve ahlak düzenini sağlayamayacaksa başka ne işe yarar?Yoksa sadece can yakan, hayat karartanedep ve ahlak zararlıları mı olacaklardır?