Yalnızlık değerli mi?

İnsanın insana su ve hava gibi ihtiyacı vardır. Bizler doğal olarak birbirimize bağlanmaya ve birbirimizle ilgilenmeye ihtiyaç duymaktayız. İnsanın diğer insanlara bağlanması doğal olmasına rağmen, birçok insan kendisini yalnız hissetmektedir. Günümüzde yalnızlık, insanlığın en önemli sorunu haline gelmiştir. Yalnızlık paradoksu, insanın en büyük açmazlarındandır. Kişinin diğer insanlara bağlanma arzusu ve diğer insanlardan uzak bir şekilde yaşama durumu, kişide ciddi bir strese ve huzursuzluğa neden olmaktadır.

Evlerimizde birbirimize yabancı insanlar olarak yaşamaya başladık. Eşler, birbirine yabancılaşmakta, çocukların anne-babalarıyla paylaşacağı pek bir şey bulunmamaktadır. Evlerimizde birbirimize bağlanmak yerine herkes bir an önce kendi köşesine çekilmenin çabası içindedir. Derin yalnızlık, hayatımıza hiçbir değer katmamaktadır.

Yalnızlığın hayatımızın ana durumu haline gelmesi, insanlığımızın merkezinde varoluşsal bir krizle karşı karşıya olduğumuzu göstermektedir.Yalnızlık, sinsi bir şekilde bedensel, psikolojik ve sosyal hayatımızı zehirlemektedir. Yalnız olarak ahlaki, mutlu, ve kaliteli bir hayat yaşamamız mümkün değildir. Yalnızlık, insanın hayat kalitesini her açıdan tehdit etmektedir.

Kişiliğin yalnız yaşaması, çok zor bir durumdur. Dünyadan, insanlardan ve tabiattan kopuk bir şekilde yaşamak, insan için işkencedir. Yalnızlık, kopuştur. İnsanın konuşacak birini bulamaması, kendini dışarıda hissetmesi, çevresindeki insanların varlığının anlamsız ve boş olarak görmesi kopuşun derinliğini göstermektedir. Kopuştan sonra insanlar yalnızlaşmakta, hiç kimseyi arkadaş olarak hissetmemekte ve hiçkimseyi yanında istememektedir.

Yalnızlık hali, insanların birçok biyolojik, psikolojik ve sosyal sorun yaşamasına neden olmaktadır. Ağır sorunlar karşısında kişinin toplumsal ilişkiden ve destekten mahrum oluşu, kişiyi çaresiz ve çözümsüz hale getirmektedir. Kişi, diğer insanlara bağlanmak, ulaşmak ve buluşmak ihtiyacındadır. Diğer insanlara ulaşmanın, buluşmanın ve bağlanmanın olmaması kişinin yalnızlık içinde çürümesine yol açmaktadır.

Yalnızlık, kişinin içinde bulunduğu ilişkiler sonucunda vardığı bir sonuçtur. İlişkilerin yozluğundan, yapaylığından ve sahteliğinden bunalan insanlar, çözümü ve çareyi yalnızlıkta bulmaktadırlar. İnsanlar, bugün her zamankinden daha fazla ilişkiler kurmaktadırlar. Ancak bugün kurulan ilişkilerin, çoğunun kalitesi, derinliği ve doyuruculuğu bulunmamaktadır. İlişkiler, niceliksel olarak artmasına rağmen, niteliksel olarak gerilemektedir. Günümüzün en önemli sorunlarının başında insan ilişkilerindeki kalite yokluğu ve açığıdır. Kişiler, otantik ilişkilere açtırlar. Otantik ilişki içinde olma ihtiyacının tatmin edilmemesi, kişileri yalnızlığa sürüklemektedir.

İnsanlarla otantik ilişkiler kuramayan kişilerin aradıkları sıcaklığı ve ilgiyi bir kedide veya köpekte aradıklarını söyleyebiliriz. İnsanlardan boşalan evleri, kedi ve köpek gibi evcil hayvanlar doldurmaya başlamıştır. Kedilere ve köpekler bağlanan insanların dünyaları ve hayatları, o hayvanlarla kurdukları ilişkilerden oluşmaktadır. Evcil hayvanlarla yaşama, insanlarla kurulamayan otantik ilişkilere alternatif olarak gelişen bir durumdur. Kediler ve köpekler, insanların yalnızlık bataklığına düşmelerini engelleyen çok değerli dostlardır. Kedi ve köpeklerin olmaması durumunda ilişkilerdeki sahtelik, yapaylık ve yüzeysellik, insanları kaçınılmaz olarak yalnızlığa itmektedir.

Yalnızlık, büyük olumsuzlukların, hayal kırıklıklarının, doyumsuzlukların ve huzursuzlukların sonunda insanların sığındığı çaresizlik durumudur. Yalnız insanlar, diğer insanlarla olan ilişkilere hep önyargıyla, olumsuzlukla ve kötümserlikle yaklaşma şeklinde bir eğilim içindedirler. Yalnız insanlar, diğer insanları reddetmek ve dışlamak için bütün fırsatları değerlendirmektedirler. İnsanları dışlamak ve olumsuzlamak suretiyle kendilerini korumaya aldıkları şeklindeki yanılgı, aslında kişiyi tamamen sevgisiz, korumasız, verimsiz ve doyumsuz bırakmaktadır. Atilla İlhan’ın dediği gibi insan için yaşamanın tek yol, gene insandır: “İnsan insanı kendisi tamamlar/içinde başka dışında başkasın/eksikliğin fazlana elbet bulaşacak/öbürü sığacak bunun derisine/yoksa sabaha sağ çıkamazsın.” İnsan ilişkilerinin bütün yetersizliklerine ve yapaylıklarına rağmen, insanın yerini doldurabilecek bir alternatif yoktur. Yalnızlık yerine insanlarla yarenlik etmekte ısrarcı olmak lazımdır.