​Yahudilik-masonluk münasebeti (70)

Courrier de la Champagne gazetesinin sağlam istihbârî kaynakları vardı

O devirde, Fransız (aşırı) Milliyetcileri ve Katolikler, Masonlukla büyük bir mücâdele içindeydiler. Bu mücâdeleyi yürüten birçok dernekleri vardı ve pek çok kitab, gazete, mecmûa neşriyâtı yapıyorlardı. İstihbârî faâliyetleriyle, Localarda olup bitenleri oldukça iyi tâkîb ediyor, Mason şahsıyetlerin bir kısmını tanıyorlardı. Courrier de la Champagne da, sağlam istihbârî kaynakları olan bir gazete intibâı bırakıyor. Nitekim Helluy’nin mezkûr makâlesinde verdiği mâlûmâtın bizzât mâhiyeti, onun pek muhtemelen sahîh olduğunu gösteriyor: Osmanlı Mason Hey’etinin Reims’deki Locayı ziyâreti hakkındaki tafsîlât ve Ali Fethi’nin Pâris Voltaire Locası’ndaki konuşması gibi…

Bu kanâatimizi kuvvetlendiren bir delîlimiz daha var: Gazetenin incelediğimiz 28 Mayıs 1913 târihli nüshasının birinci sayfasında, Jean Bidegain’in “La source du mal (Şerrin kaynağı)” başlıklı ve Masonluk aleyhdârı uzun bir makâlesi münderic bulunuyor… Bidegain, Masonluğun bilhassa antimalitarist faâliyetleriyle Fransız Ordusunda tahrîbât yaptığını ve Memlekette bir kargaşa menbâı olduğunu, vesîkalar serdederek îzâh ve tenkîd ediyor, makâlesini şu cümleyle bitiriyor:

“Bu memlekette, Fransız aleyhdârı ve ictimâî nizâm aleyhdârı fesâdın dâimî menbâı olan Mason Atölyeleri mevcûd oldukça, Nizâm ve Âsâyişin teessüsü için kalıcı hiçbir şey yapılamaz. (Rien ne se fera de durable, dans ce pays, pour le rétablissement de l’Ordre, tant qu’existera ce foyer permanent de conspiration antifrançaise et antisociale que sont les Ateliers maçonniques.)”

Pâris’de yaşıyan, aslen Basklı, Katolik, fakîr bir âilenin çocuğu olarak dünyâya gelen Jean (Jean-Baptiste) Bidegain (Pâris, 26.4.1870 – Neuilly-sur-Seine, 8.12.1926), 1893’te Le Travail (Emek) Locası’nda tekrîs edilmiş, masonluğun değişik temâyüllerine duyduğu alâkayle, başka Loca ve Büyük Localarla da irtibât kurmuş, Fransa Meşrik-ı Âzamı Üstâd-ı Âzamı Dr. Blotin’in delâletiyle bu Büyük Locaya kabûl edildiği gibi, kendisine bu Locanın Kâtibliğinde iş verilmiş, 1901’de Meşrik-ı Âzam İdâre Hey’etinin toplantılarına katılmıya başlamış, 1 Ocak 1901’de Umûmî Kâtib Muâvini tâyîn edilmiş, kendisine 18. Derece tefvîz edilmiş, bilâhare, Meşrik-ı Âzam’ın siyâsî hayâta gayr-i hukûkî ve gayr-i ahlâkî müdâhalelerine vâkıf oldukça bu teşkîlâttan soğumuş, netîcede Masonluktan ayrılarak bir hayli Masonluk aleyhdârı neşriyât yapmış mühim bir şahsıyettir. Meselâ oldukça hacimli bir kitab olan şu eserinin başlığı, yaptığı neşriyât hakkında bir fikir verebilir: Masques et visages maçonniques; Documents inédits (Mason Maske ve Çehreleri; Neşredilmemiş Vesîkalar), Pâris: Librairie antisémite (Yahûdi Aleyhdârı Kitabevi), 1906, 427 p.

Adolphe Crémieux, “Masonluk, siyâsetle değil, yüksek siyâsetle uğraşır!” demişti. Lâkin III. Cumhûriyet devrinde, Masonluk, gırtlağına kadar günlük siyâsete batmıştı. Gûyâ Cumhûriyet aşkıyle her siyâsî mes’eleye el atıyor ve muhâliflerini gayr-i hukûkî, gayr-i ahlâkî usûllerle sindirmiye, bertaraf etmiye çalışıyorlardı. Bu anlayışla, Orduya da el atmışlar ve Localar vâsıtasıyle zâbitleri fişlemişlerdi. Bu fişlerde onların bilhassa siyâsî-dînî temâyülleri belirtiliyor ve “Mürteci” olduklarına hükmettiklerinin terfî etmelerine mânî oluyor, onları çeşidli haksızlıklara mârûz bırakıyorlardı. Bu fişlerin tâkîbi, doğrudan, Fransa Meşrik-ı Âzamı’nın merkezinde yapılıyordu. Bu merkezde, İkinci Kâtiblik gibi yüksek bir mevki işgâl eden Jean Bidegain de, bu fişlere vâkıf olanlardandı. Sonunda, vicdânı bu gidişâta isyân etti ve bu fişlerin mühim bir kısmını, papaz ve millet vekîli dostları vâsıtasıyle, efkârıumûmiyeye ifşâ etti. (Millet Vekîli Jean Guyot de Villeneuve’ün, Millî Meclis’de, Fransa Meşrik-ı Âzamı İkinci Umûmî Kâtibi Jean Bidegain tarafından kendisine verilen fişlerden nümûneler göstererek bu rezâleti ifşâ ettiği, Müdâfaa Vekîli General André’yi, Émile Combes Hükûmetini ve Meşrik-ı Âzamı ithâm ettiği târih, 28 Ekim 1904’tür. Bu “Askeri Fişleme Rezâleti” üzerine, 15 Ocak 1905’te Combes Hükûmeti düştü, yerine Rouvier Hükûmeti teşkîl edildi. Lâkin bu hâdise dahi, Fransa’da Masonluğun belini kırmadı!)

(https://fr.wikipedia.org/wiki/Affaire_des_fiches_(France)), 1.9.2024)

Bu meyânda, hemen dikkati çekmemiz lâzım ki Meşrik-ı Âzam, sâdece Fransa’nın siyâsî-ictimâî hayâtında mühim bir unsur olarak yer almıyor, kendi nüfûzu altındaki dîğer Meşrik-ı Âzam’lar vâsıtasıyle, dünyânın muhtelif mahallerine de müdâhale ediyor, gizli gizli, hükûmet darbelerine, ihtilâllere, harblere önayak oluyordu. İşbu Araştırmamızın seyri içinde görülecekdir ki Osmanlı İmparatorluğu’nun ve Pâdişâhlık-Halîfelik Rejiminin tasfiye edilip Anadolu’yle mahdûd Laik bir Devletin ve Kemalist Totaliter Rejiminin têsîsinde Fransa Meşrik-ı Âzamı birinci dereceden bir âmildir…

Velhâsıl, Jean Bidegain gibi Masonluğun faâliyetlerine içinden vâkıf birinin Courrier de la Champagne gazetesinde yazıyor olması, bu gazetenin Masonluk hakkında birinci elden kaynakları olduğunu, binâenaleyh Herruy’nin makâlesinde Ali Fethi’nin Voltaire Locası’ndaki sözlerine dâir rivâyetin çok muhtemelen asılsız olmadığını gösteren bir delîldir.

Pâris Voltaire Locası

Şimdi, biraz da, Türkiye’nin Pâris Askerî Ataşesi Binbaşı Ali Fethi Bey’in “Masonluk, Türkiye’de de Fransa’da oynamış olduğu rolü oynıyacaktır!” sözünü sarfettiği ve Ocak 1909’da Pâris’e gider gitmez toplantılarına iştirâk ettiği (ki bunu elimizdeki karînelerden istintâc ediyoruz) Voltaire Locası’nı tanıyalım.

Pâris Voltaire Locası, Fransa Meşrik-ı Âzamı’na tâbi olarak, 29 Eylûl 1890’da, Paul Doumer ile kendisinin fikirdaş ve yakın arkadaşları Léon Bourgeois, Émile Chautemps ve Charles Floquet tarafından kuruldu. [Pol̃ Dumer, Leon Burjua, Emil Şotan, Şarl̃ Fl̃oke…] (Bu isimlerden Émile Chautemps, makâlesine atıfta bulunduğumuz Dr. Lorin tarafından sehven “Camille Chautemps” şeklinde zikredilmiş olsa gerekdir.) Volter Bulvarı 55 numarada kâin Loca’nın ilk Üstâd-ı Muhteremliğine Paul Doumer intihâb edildi; bu vazîfe, 1891 ve 1892’de de onun uhdesinde kaldı.

Pek îtibârlı Voltaire Locası’nın güzîdeci (élitiste) bir yapısı vardı. Her çeşid felsefî, siyâsî, ictimâî, iktisâdî mes’ele üzerinde “yüksek seviyede bir tefekkür mahalli olmak (être un lieu de réflexion de haut niveau)” üzere kurulmuştu. En mühim husûsiyetleri, katı Laiklik, bu çerçevede Kilise, hattâ Dîn düşmanlığı (tabîatiyle, bu zihniyetin de bir netîcesi olarak, İslâm ve Osmanlı düşmanlığı), İctimâî Cumhûriyetcilik, Locada en üst seviyede fikrî çalışmalar yaptıktan sonra siyâsî ve ictimâî hayâtı masonî anlayışla şekillendirecek müessir faâliyetlerde bulunmaktı.

Aslında, bütün bunlar, zâten Fransa Meşrik-ı Âzamı’nın çizgisidir. O senelerde, Masonluk, Kiliseyle –onun bilhassa maârif ve ictimâî hayâttaki nüfûzunu kırmıya çalışan- kıyasıya bir mücâdele içindeydi. Bu maksadla, bir taraftan bütün propaganda imkânlarını kullanıyor, dîğer taraftan da, Meclis’den, hazırlığı Localarda yapılmış kânûnlar çıkartıyordu. Siyâsî hayâtta büyük ağırlığı vardı; öyle ki “III. Cumhûriyet’in başlarında, siyâsî kariyer yapmak için Masonluğa intisâb etmek neredeyse mecbûrî addediliyordu (la franc-maçonnerie, dont on considère qu’elle est un passage quasi-obligé de toute carrière politique au début de la IIIe République)”. Hâssaten Meşrik-ı Âzam, “Devlet içinde Devlet (État dans l’État)” ve “semereli bir teşrî laboratuvarı (un fécond laboratoire législatif)” hâline gelmişti. (Paul Doumer; La République audacieuse –Cür’etkâr Cumhûriyet- kitabının müellifi, Târih Dr. Amaury Lorin –d. Angers, 1972-, “La franc-maçonnerie sous la IIIe République / III. Cumhûriyet devrinde Farmasonluk/ : Paul Doumer -1857/1932- et le Grand Orient de France”, Chroniques d’histoire maçonnique, 2013/1/71: 50-66; (https://shs.cairn.info/revue-chroniques-d-histoire-maconnique-2013-1-page-50?lang=fr; 24.8.2024)

7 Aralık 1890’da Üstâd-ı Muhterem Paul Doumer’in is’âd (l’installation) merâsimine, başta Charles Floquet olmak üzere Devlet Ricâlinden pek çok kişi iştirâk etmiş, bu vesîleyle verilen ziyâfette (agap) iki yüzden fazla dâvetli hazır bulunmuştu. Ziyâfet esnâsında, “Birâdelerin vatanperverlik hissiyle dolu nutukları, Cumhûriyet’in müdâfaası ve Kilisenin nüfûzuyle mücâdele uğrunda Mason ittihâd ve tesânüdünü vurguluyordu. (Les discours des Frères, emprunts de patriotisme, mettent en relief l’union et la solidarité des francs-maçons pour la défense de la République et la lutte contre le cléricalisme.)” (Lorin 2013)

Reims şehrinde 1804’te têsîs edilmiş La Sincérité Locası’nda 15 Temmuz 1882’de tekrîs edilen ve bu def’a Voltaire Locası’nın müessisleri arasında yer alan, Versay Muâhedesi’yle 1919’da têsîs edilen Cem’iyet-i Akvâm’ın têsîsine çok emeği geçtiği için Nobel Sulh Mükâfâtına lâyık görülen Léon Bourgeois’nın Siyonizmle alâkasını, yukarıda, “Siyonizm destekcisi bir başka Farmason Devlet Adamı: Léon Bourgeois” ara başlığı altında îzâh etmiştik. (Cem’iyet–i Akvâm’ın 16 Ocak 1920’deki ilk Umûmî Hey’et toplantısına riyâset eden de, -Fransa’nın sayılı Devlet Adamlarından- Léon Bourgeois idi.)

Voltaire Locası’nın dîğer müessislerinden Sâbık Başvekîl Charles Floquet (Saint-Jean-Pied-de-Port, 2.10.1828 – Pâris, 19.1.1896)), o esnâda Millet Meclisi Reîsi ve Émile Chautemps ise (Valleiry, 2.5.1850 – Pâris, 10.12.1918), Pâris (La Seine) Millet Vekîli idi. Doumer, Voltaire Locası’nı têsîs ettiği târihte, Floquet'nin Kalemimahsûs Müdürü olarak çalışıyordu.

Voltaire Locası’nın têsîsine ön ayak olan, Riyâziye Muallimliği, Meb’ûsluk, Devlet ve Mâliye Vekîlliği, Çin Hindi Umûmî Vâliliği (1897 – 1902), Millet ve Âyân Meclisleri Reîsliği (1905 – 1906 ; 1927 – 1931) yaptıktan sonra 1931’de Cumhûr Reîsi intihâb edilen ve bir senesini dolduramadan bir sûikasdle öldürülen Paul Doumer ise (Aurillac, 22.3.1857 – Pâris, 7.5.1932), 22 yaşındayken, 1 Aralık 1879 târihinde, L’Union Fraternelle (Kardeşlik İttihâdı) Locası’nda tekrîs olmuş, bilâhare, -bu Locayle bağını ölünciye kadar muhâfaza etmekle berâber- birçok Locaya Âzâ olmuş, bunlardan bâzılarında Üstâd-ı Muhterem intihâb edilmiş, bütün hayâtını Masonluğa göre yönlendirmiş bir şahsıyetti. 1888’de, Fransa Meşrik-ı Âzamı’nın Bütçe Encümeni Reîsliğine ve aynı ânda İdâre Hey’eti Âzâlığına intihâb edildi. 1888’den 1892’ye kadar bu mevkiini muhâfaza etti. 1892 İctimâının (Convent) Reîsi oydu. Bu İctimâda, İdâre Hey’eti Umûmî Kâtibliği vazîfesi de ona tevdî edildi. (Bu vazîfesinin ne kadar devâm ettiği mechûlümüzdür…) Hayâtını Meşrik-ı Âzam’ın en üst seviyede bir mensûbu olarak “irticâî kuvvetlerle mücâdeleyle” geçirmekte iken, Masonluğun, askerleri siyâsî-fikrî kanâatleri îtibâriyle fişleme rezâleti patlak verince, vicdânı bu fişleme faâliyetini kaldırmadı ve hem Hükûmeti, hem Meşrik-ı Âzamı tenkîd ederek Meşrik-ı Âzam’dan uzaklaştı. Bununla berâber, tekrîs olduğu L’Union Fraternelle Locası’nın “fahrî âzâsı” sıfatını taşıyarak vefât ettiği için, Localarda, masonî cenâze âyiniyle şereflendirildi… (Lorin 2013;

http://www.vrijmetselaarsgilde.eu/Maconnieke%20Encyclopedie/Franc-M/fra-d-04.htm; 30.8.2024)

Masonluğun ikiyüzlü sömürgecilik siyâseti

Masonlar tarafından kurulan ve Mareşal Pétain devrine (1940 - 1944) kadar onlar tarafından idâre olunmıya devâm eden III. Cumhûriyet Rejiminin (1870 – 1946) bâriz bir vasfı da, alabildiğine sömürgeci (colonialiste) olması, Fransa’nın sömürge sâhasını mümkün mertebe genişletme siyâseti gütmesiydi. Açıkça müdâfaa etmekden çekinmedikleri bu siyâsetin kılıfı da, “medeniyetcilik” idi: Gûyâ sömürgeleştirmekden maksad, istismâr değil, o memleket insanlarını “gerilikden kurtarmak”, “medenileştirmek” imiş! “İnsanlığın en ileri medeniyetini geliştirmiş olan Avrupalıların” Avrupalı olmıyanları “medenîleştirmeleri”, dünyânın her tarafına “medeniyet götürmeleri”, bir “hak” ve bir “vazîfe” imiş!

Öyle ya, Masonluğun “İnsâniyet” dâvâsı onlara böyle bir mükellefiyet tahmîl ediyordu! Meselâ Musul’un petrolünü İngiltere’yle paylaşıp ondan %25 pay aldıkları zamân, o beldenin tabiî zenginliklerinin işletilmesini sağlamış, böylece oralara “medeniyet götürmüş” oluyorlardı! Kezâ, sömürgelerde, yerli kültürü horlıyan, Avrupa kültürünü yücelten müfredât programlarına göre tedrîsât yapan mektebler açtıkları vakit, bu mekteblerde yetişenleri kendilerinin beşinci kolu hâline getirmiş olmuyor, sömürge halklarına “medeniyet aşılamış” oluyorlardı!

Fransa’nın Çin Hindi sömürgesinde, Umûmî Vâli sıfatıyle, beş sene bir imparator gibi hüküm süren Paul Doumer de aynı zihniyetteydi, mensûb olduğu Meşrik-ı Âzam da. Fransa Meşrik-ı Âzamı’nın 1962-1964 ve 1969-1971 seneleri Üstâd-ı Âzamı Jacques Mitterrand, daha evvel de atıfta bulunduğumuz La Politique des francs-maçons (Farmasonların Siyâseti) ünvânlı kitabında, Fransa târihine damgasını vurmuş Farmason şahsıyetleri iftihârla sayarken, bunların arasına, Kongo’da sömürge idâresi kurup orada Umûmî Vâlilik yapmış Savorgnan de Brazza’yı da dâhil ediyor ve “sömürgeleştirmenin Fransa’ya lâyık olduğu zamân (Quand la colonisation est digne de la France)” diyor… (Mitterrand 1973: 205) Sanki sömürgeleştirmenin iftihâr edilecek bir devri varmış gibi!

Solda üstte, 1890’da Pâris’te Voltaire Locası’nı têsîs eden, muhtelif İcrâ Vekîlliklerini, Çin Hindi Umûmî Vâliliğini, Millet ve Âyân Meclisleri Reîsliklerini tâkîben 1931’de Cumhûr Reîsliği makâmını işgâl eden Paul Doumer… Solda altta, lise çağında (Manastır Askerî İdâdî’sinde) arkadaş olup aynı dâvâ için çalışan Mustafa Kemâl ve Ali Fethi, 13 Ağustos1930’da, Yalova’da… Ortada, Ali Fethi’nin, 1910’daki bir toplantısı esnâsında Fransız Birâderlerine hitâben: “Masonluk, Türkiye’de de Fransa’da oynamış olduğu rolü oynıyacaktır!” beyânında bulunduğu “Voltaire Locası’nın amblemi… Sağda, 1907’de Mustafa Kemâl ile Mustafa İsmet’in İTK ve Masonluğa intisâbına delâlet eden Ali Fethi, kendisini Bolu Meb’ûsu tâyîn eden “Millî Şef”i ve refîkası Mevhibe İnönü’nü, İstanbul ziyâretleri esnâsında, 2 Mart 1939’da, Haydarpaşa Garı’nda karşılarken…

(Resimlerin kaynakları –sırasıyle-:

1. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Paul_Doumer#cite_ref-Doumer_francma%C3%A7on_197-1; 2.9.2024);

2. (https://commons.wikimedia.org/wiki/Category:Ali_Fethi_Okyar?uselang=tr#/media/File:Ataturk_and_Fethi_Okyar.jpg; 3.9.2024);

3. (http://mvmm.org/c/docs/voltaire.html; 24.8.2024);

4. Akşam, 3.3.1939, s. 6

***