Yahûdilik-Masonluk münâsebeti (64)
1919 “Pâris Sulh Konferansı”: W. Wilson ve Siyonist avenesi, yeni “Ermenistan Devleti”nin haritasını tekrâr çiziyor
30 Ekim
1918’de Osmanlı’ya imzâlattırılan Mondros Mütârekesinden sonraki iki hafta
içinde -11 Kasım 1918’de- Almanya’yle imzâlanan mütârekeyle, dört senelik
Birinci Cihân Harbi nihâyete ermiş bulunuyordu. Bu târihten iki ay sonra (18
Ocak 1919), Pâris’de, Versay Sarayı’nda, Îtilâf Devletlerinin en üst seviyedeki
temsîlcileri bir araya gelerek mağlûb Devletlere imzâlattırılacak sulh
muâhedelerinin müzâkeresine başladılar. Müzâkereler, bâzı fâsılalarla, Ağustos
1919’a kadar sürdü. Evvelâ, Japonya’yle berâber “Beş Büyükler” olarak başlıyan
müzâkereler, 14 Mart 1919’dan îtibâren, Japonya’sız, “Dört Büyükler” olarak
devâm etti. Çalışmalar, 52 ihtisâs encümeniyle yürütüldü. Netîcede, bütün
mağlûb Devletlerle, -zâten mürâîce ortaya atılmış, târifi ve tatbîkât şekli
mechûl, ne idüğü belirsiz- “milletlerin kendi istikbâllerini tâyîn hakkı” hiç
umursanmadan, Gâliblerin menfâatlerine muvâfık sulh muâhedeleri imzâlatıldı.
Bunların içinde en vahîm netîceler doğuracak olanı, Almanya’ya dayatılan sulh
muâhedesiydi (28 Haziran 1919). Almanya’nın sömürgelerini kendi aralarında
paylaşan (ki ganîmetten hisse kapanlardan biri de, Wilson ve Siyonist
avenesinin Amerika’sıydı), Almanya’nın (Alsas, Loren, Dantzig Koridoru gibi)
birçok arâzîsini onun elinden alan, askerî kuvvetini tahdîd eden ve onu çok
ağır bir harb tazmînâtı ödemiye mahkûm eden dört Îtilâf Devleti, Almanya’nın bilhassa
izzetinefsini rencîde ederek, Almanya’da aşırı Milliyetci bir iktidârın iş
başına gelmesine zemîn hazırlamış oldular.
Esâs gâyesi, “sulh” maskesi altında, dünyâyı kendi
aralarında paylaşmak ve dünyâya kendi menfâatlerine muvâfık bir nizâm vermek
olan Sömürgeci Kuvvetlerin Başları, bir Dörtlü Hey’et (Âlî Hey’et) hâlinde bir
araya gelmişlerdi: Fransa Başvekîli Clemenceau, İngiltere Başvekîli Llyod
George, Amerikan Cumhûr Reîsi Wilson ve İtalya Başvekîli Orlando. Bu Başlara,
Hâriciye Vekîlleri de refâkat ediyordu.
Osmanlı İmparatorluğu’nu yok edip onun topraklarını
sömürgeleştirmeyi bir “harb hedefi” hâline getirmiş bu Dört Devlet ile
arkalarındaki Gizli-Kuvvetin bu müzâkereler esnâsında aldıkları karârlardan
biri, Cambon – Grey Mutâbakatı’na muvâfık sûrette Orta-Şark’ın ve Anadolu’nun paylaşılmasının
têyîdi, mâmâfih bunda iki esâs tâdilâtın yapılması oldu:
Birincisi, Anadolu’dan, müttefîkleri Yunanistan’a da
pay verilmesiydi. Onların karârı üzerine, Yunanlılar, 14 Mayıs 1919’da, -Wilson
ve Siyonist avenesinin Amerika’sı dâhil- Îtilâf Kuvvetlerinin (İngiltere ve
Fransa’nın) harb gemileri refâkatinde İzmir’e çıkarma yaparak Anadolu’yu işgâle
başladılar. Bu meyânda, Şarkî Trakya da ona bağışlanmış ve İstanbul’daki İşgâl
Kuvvetleri arasında yer almasına müsâade
edilmişti…
İkinci
mühim tâdilât ise, Anadolu’da kurulması planlanmış olan ikinci Ermenistan
Devleti’nin hudûdlarının tekrâr tesbîtiydi. (Rusya’nın nüfûzu altında zâten bir
Ermenistan Devleti vardı; lâkin Şoven Ermeniler, “Garbî Ermenistan”ı da taleb
ediyorlardı ve bunlardan pek çoğunun hayâlhânesindeki “Garbî Ermenistan”,
Anadolu’nun yarısından çoğunu ihtivâ edecek sûrette Karadeniz’den Akdeniz’e
kadar uzanıyordu… Bu hayâllerle, Pâris Sulh Konferansı’nın Âlî Hey’etine de
böyle bir harita sunmuşlardı… -https://fr.wikipedia.org/wiki/Partition_de_l%27Empire_ottoman#/media/Fichier:Proposed_Armenian_state_in_Asia_Minor.png; 26.8.2024-)
“Garbî
Ermenistan”ın yeni hudûdlarının tâyîninin başlıca sebebi, herhâlde, Fransa’nın,
“Ermeni Vilâyât-ı Sitte”si içinde kalan (Diyârbekir ve Sivas gibi) bâzı
şehirleri de Cambon – Grey Taksîmine dâhil etmiş olmasıydı…
“Council
of Four at the WWI Paris peace conference, May 27, 1919 (candid photo) (L - R)
Prime Minister David Lloyd George (Great Britain), Prime Minister Vittorio
Emanuele Orlando (Italy), Premier Georges Clemenceau (France), President
Woodrow Wilson (USA)” (https://fr.wikipedia.org/wiki/Conf%C3%A9rence_de_la_paix_de_Paris#:~:text=Elle%20consacre%20la%20disparition%20de,Tch%C3%A9coslovaquie%20et%20de%20la%20Yougoslavie.) (20.8.2024)
Pâris Konferansı’nda, “sulh” maskesi
altında, dünyâyı kendi aralarında paylaşan ve dünyâya kendi menfâatlerine
muvâfık yeni bir nizâm vermiye çalışan dört Îtilâfçı Devletin başları, 27 Mayıs
1919 günü, bir arada (soldan sağa doğru): Lloyd George, Orlando, Clemenceau ve
Wilson… Elbette arkalarındaki “Gizli-Kuvvet”i unutmamak lâzım!
***
“Garbî Ermenistan Devleti”nin hudûdlarını tâyîn etmek
işini, Wilson ve Siyonist avenesi üzerlerine almıştı. Böylece “Wilson’ın
Ermenistan’ı” diye bir harita ortaya çıktı ve sonraki “Sevr Muâhedesi”
haritasında da bu “Ermenistan”a yer verildi. “Sevr Muâhedesi”yle çizilen
harita, -Yunanistan’a ayrılan pay ve “Wilson’ın Ermenistan’ı” hâricinde- Cambon
– Grey Taksîminden başka bir şey değildi…
İşte dünyâyı sömürerek semiren Emperyalist Devletler,
kendini fazla belli etmiyen arkalarındaki mâhûd “Gizli-Kuvvet”le işbirliği
hâlinde, Vatanımız üzerinde böyle ameliyâtlara girişiyorlardı! (Bu vesîleyle,
bir başka araştırmamızda ifâde ettiğimiz bir tesbîtimizi tekrâr ediyoruz:
Emperyalizm, hemcinslerini sömürerek semirmek esâsına müstenid olduğu için, bir
nevi yamyamlıktır…)
(Şu kaynaktaki
iki farlı haritayı birleştirerek: https://fr.wikipedia.org/wiki/Conf%C3%A9rence_de_la_paix_de_Paris#:~:text=Elle%20consacre%20la%20disparition%20de,Tch%C3%A9coslovaquie%20et%20de%20la%20Yougoslavie.; 20.8.2024)
Cambon – Grey Mutâbakatına göre hazırlanan Anadolu’nun sömürgeleştirilme
haritası, Pâris Konferansı’nda kısmen tâdilâta uğradı: Bir taraftan, İzmir ve
havâlîsi Yunanistan’a bağışlandı, dîğer taraftan, Wilson ve Siyonist avenesi
tarafından “Garbî Ermenistan” haritası tekrâr çizildi ve ortaya yukarıda
görülen “Wilson’ın Ermenistan’ı” çıktı… (Soldaki harita üzerinde, Amerikan
Cumhûr Reîsinin damgası ve altında imzâsı bulunuyor. Sağdaki harita ise,
soldaki haritada işâretlenmiş “Wilson’ın Ermenistan’ı”nın büyütülmesiyle elde
edilmiştir.) “İnsan Hakları”,
“milletlerin kendi istikbâllerini tâyîn hakkı” gibi maskeler kullanark
milletlerin hayâtıyle böyle oynadılar ve oynamıya devâm ediyorlar!
***
1919 “Pâris Sulh Konferansı”nda dikkat çeken masonî
têsîr
Arkalarındaki mâhûd “Gizli-Kuvvet”in gölgesi altında,
dünyâyı kendi aralarında paylaşmak ve ona menfâatlerine muvâfık yeni bir nizâm
vermek gâyesiyle “Pâris Sulh Konferansı”nda bir araya gelen dört Îtilâfçı
Devletin başlarından Lloyd George ve Wilson’ın Siyonizm ve Masonlukla
münâsebetleri hakkında buraya kadar kâfî mikdârda mâlûmât vermiş bulunuyoruz.
Bir nebze de Orlando ile Clemenceau’dan ve Konferansta bâzı iştirâkciler
tarafından müşâhede edilen masonî têsîrden bahsedelim.
Prof. Dr. Vittorio Emanuele Orlando (Palermo,
19.5.1860 – Roma, 1.12.1952), hukûk sâhasında da büyük şöhret sâhibi, Liberal
temâyüllü bir siyâsetciydi. Bu Sicilyalı Devlet Adamı, ölünciye kadar İtalyan
siyâsî hayâtında en yüksek mevkileri işgâl etti:
- 1897
– 1925: Palermo Vilâyetinde Partiniko şehrinin Liberal temâyüllü Meb’ûsu;
- 1903
– 1905: Maârif Vekîli;
- 1907
– 1909: Adliye Vekîli;
- 1914
– 1916: Adliye Vekîli (bu makâmı işgâl ederken, İtalya’nın Îtilâf Devletleri
safında Harbe girmesi tarafdârı oldu -https://fr.wikipedia.org/wiki/Vittorio_Emanuele_Orlando; 24.8.2024);
-
18.6.1916 – 23.6.1919: Dâhiliye Vekîli
-
29.10.1917 – 23.6.1919: Başvekîl;
-
1.12.1919 – 25.6.1920: Millet Meclisi Reîsi;
-
15.7.1944 – 25.6.1946: Millet Meclisi Reîsi:
- 1946
– 1948: Kurucu Meclis Reîsi
- 1948 – 1952: Senatör.
“Pâris Sulh Konferansı”na, başında bulunduğu Hükûmetin
Hâriciye Vekîli Baron Sidney Sonnino (Pisa, 11.3.1847 – Roma, 24.11.1922) ile
iştirâk etmişti. Sonnino, resmî olarak Protestanlığa geçmiş Yahûdi asıllı bir
siyâsetciydi. (İtalyanca Târih Sitesi “Storia XXI secolo”, Mario Avagliano,
“Ebrei e fascimo, storia della persecuzione – Yahûdiler ve Faşizm; Mezâlimin
Târihi”, Patria Independente, n. 6-7,
giugno-luglio 2002; http://www.storiaxxisecolo.it/fascismo/fascismo18.htm; 25.8.2024) 8.2.1906 - 29.5. 1906
ile 11.12.1909 – 31.10.1910 târihlerinde Başvekîllik yapmıştır.
İtalya Meşrik-ı Âzamı’nın (Grande
Oriente d’Italia) nâşiriefkârı (aylık bülteni, “Notiziario del GOI”) Erasmo’nun
kovid salgını esnâsında hazırlanan Mayıs 2020 târihli 5. sayısının kapak
mevzûu, “Uzaktan Olmıyan Bir Mekteb İçin (Per
una scuola senza distanze)’dir. (Yeri gelmişken bir hâmiş: Bu ibâredeki
“scuola”, Kemalist Uydurma Dile “okul” telaffuzuyle alınmıştır. Evvelâ “okula”,
kısa bir müddet sonra “okul”… Bu uydurma kelimenin “okumak” ile bir alâkası
yoktur.)
İtalya Meşrik-ı Âzamı’nın İnternet
Sitesinde, bu mecmûadaki belli başlı makâleler hakkında bilgi veren kısa
yazıda, “uzaktan öğretim”in mahzûrları üzerinde duran makâle tanıtılırken,
Masonluğun İtalyan maârifini şekillendirmedeki rolüne dikkat çekilerek bu
sâhada öne çıkan birçok sîmâ zikrediliyor, ki bunlardan biri de Orlando’dur:
“(Mecmûada işlenen mevzûlar arasında)
ilk sırada, İtalyan İttihâdının sağlanmasından sonra, Masonluk tarafından,
Devlete âid, meccânî ve herkese şâmil bir mekteb için verilen mücâdelenin
derinlemesine bir tahlîli yer alıyor. Bu mücâdele, Meşrik-ı Âzam tarafından,
birçok istikâmette ilerliyen bir kültür harekâtı çerçevesinde yürütüldü ve şu
gibi Farmasonlar tarafından gerçekleştirildi: (En başta) birkaç def’a Mâarif
Vekîlliği yapan ve 1877’de, ilk mektebin ilk üç sınıfını herkes için mecbûrî
kılan reformu gerçekleştiren Michel Coppino… Kezâ, onu tâkîben aynı mühim
makâmı işgâl eden daha başka Birâderler: Guido Baccelli, Giulio Alessio,
Vittorio Emanuele Orlando, Luigi Credaro ve Edoaordo Danoe. (In primo piano un approfondimento sulle
battaglie condotte nel dopo unità d’Italia dalla Massoneria in nome di una
scuola pubblica, libera e per tutti, attraverso una ben gestita operazione
culturale del Grande Oriente, che si espresse in più direzioni e fu portata
avanti da liberi muratori come Michele Coppino, più volte ministro della
Pubblica Istruzione, autore della riforma che nel 1877 introdusse l’istruzione
obbligatoria per i primi tre anni dell’elementari, e altri fratelli che dopo di
lui ricoprirono lo stesso importante incarico: Guido Baccelli; Giulio Alessio;
Vittorio Emanuele Orlando; Luigi Credaro ed Edoaordo Daneo.) (“E’ online
Erasmo n.5 maggio 2020”, 26 Maggio 2020;https://www.grandeoriente.it/e-online-erasmo-n-5-maggio-2020/; 24.8.2024) (Bu isimlerin
Fransa’daki bir muâdili, Laik, yânî Masonî öğretimin bayrakdârı, Başvekîl,
Dâhiliye ve Maârif Vekîli Jules Ferry’dir –1832 / 1893-)
İtalya Meşrik-ı Âzamı’nın bu medâr-ı
iftihârı nâmına Palermo’da têsîs edilmiş bir Loca bulunuyor: 896 Numaralı
“Loggia Vittorio Emanuele Orlando”…
(“Logge Sicilia”, https://www.grandeoriente.it/chi-siamo/le-logge/logge-sicilia/; 24.8.2024)
“Dörtlü (veyâ Âlî) Hey’et”te Fransa’yı (hakkında daha
evel mâlûmât vermiş olduğumuz Farmason Hâriciye Vekîli Stephen Pichon ile
berâber) temsîl eden Georges Clemenceau’nun (Mouilleron-en-Pareds, 28.9.1841 –
Pâris, 24.11.1929) Masonluğa intisâb etmiş olduğuna dâir bilgi bulunmuyor.
Lâkin Masonlarla o derece sıkı teşrîk-i mesâî içindeydi ki onu da dîğerleriyle
aynı kefeye koymamak için bir sebeb olmasa gerek… Nitekim, Başvekîl olarak
kurduğu iki Hükûmette de Masonluk büyük ağırlığa sâhibdi. Pâris Konferansı
esnâsında başında bulunduğu Hükûmette, Vekîl ve Müsteşâr seviyesinde, 11
Farmason bulunuyordu. (Henry Coston, La
Franc-Maçonnerie au Parlement, Pâris: Éditions Documents et Témoignages,
1970, pp. 51-52) Zâten Fransa’da bütün bir III. Cumhûriyet devri (1870 - 1940),
âdetâ bir Mason saltanatı mâhiyetindedir. (Sonra da bunun adına, “Demokrasi”, “halkın,
cumhûrun idâresi” diyorlar! Tam bir Sabataî Münâfıklığıyle, Türkiye’deki
Kemalist Totaliter Rejime de “Cumhûriyet” dendiği gibi!)
