Yahûdilik-Masonluk münâsebeti (47)
Stephen Pichon
Stephen Pichon (Arnay-le-Duc,
10.8.1857 – Vers-en-Montagne, 18.9.1933), III. Cumhûriyet rejiminin gözde
şahsıyetlerinden biriydi. 1885-1893’te Meb’ûs, 1906-1924’te (18 sene) Senatör
sıfatıyle Parlamentoda bulundu, 25.10.1906 – 2.3.1911, 22.3.1913 – 9.12.1913 ve
16.11.1917 – 20.1.1920’de Hâriciye Vekîlliğini deruhde etti, 1919 Versay
Muâhedesi Müzâkerelerinde Fransa’yı temsîl etti. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Stephen_Pichon; 27.6.2024)
Pichon’un
Siyonizme desteği, elbette, sâdece kendi nâmına değil, aynı zamânda, mensûb
olduğu Hükûmetlerin bir temsîlcisi sıfatıyleydi ve bu siyâset, Masonlukça da
tasvîb ve teşvîk ediliyordu.
Pichon’un, Hâriciye Vekîlliği esnâsında ve henüz Balfour Beyânnâmesi îlân
edilmeden çok evvel, Siyonizme karşı müsbet bir alâka gösterdiğini Max
Nordau’dan öğreniyoruz.
Max Nordau (Simon Maximilian Südfeld; Budapeşte, 27.7.1849 – Pâris, 22.1.1923), 3 Eylûl 1897’de Bazel’de, ilk
Siyonist Kongresi’ni tâkîben têsîs edilen Dünyâ Siyonist Teşkîlâtı’nın -Theodor
Herzl’le berâber- ortak müessisidir. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Max_Nordau; 26.7.2024) Hâssaten onun Pâris’teki Siyonist faâliyetlerinin
netîcesinde, Ekim 1901’de, Pâris’te Fransa Siyonist Federasyonu kurulmuştu. (Catherine
Levigne, “Le
mouvement sioniste en France des environs de 1880 à 1921”, Revue
d’Histoire de la Shoah, 1977; https://fr.wikipedia.org/wiki/Stephen_Pichon; 27.6.2024) Nordau bu teşkîlâtın nâşiriefkârı olan haftalık Le
Peuple juif mecmûasının 12 Kasım
1920 târihli 46. sayısında neşrettiği
“La Guerre mondiale et le sionisme (Cihân Harbi ve Siyonizm)” başlıklı (10
tefrikalık) uzun makâlesinin sekizinci tefrikasında (s. 5), 5 Aralık 1913
târihinde, Hâriciye Vekâleti’ndeki makâmında, Stephen Pichon’la görüşmesinden
bahsediyor:
“Bu
hayâsız yalana [Siyonizmin Almanya’nın hizmetinde olduğu yalanına] karşı
hakîkati ortaya koymak mühimdi. 5 Aralık 1913’te, o zamân Hâriciye Vekîli olan
Sayın Pichon, beni makâmında kabûl etmek nezâketini gösterdi. Bir sâatten fazla
süren bu görüşme zarfında, kendisine, tafsîlâtıyle Siyonizmin târihçesini,
müdîr fikirlerini, temâyüllerini, gâyesini îzâh ettim. Bu hareketin mühim bir
vasfı olarak, Filistin’deki Yahûdi mekteblerinde, İbrânîce [tedrîsât] için ve
‘Hilfsverein der deutschen Juden (Alman Yahûdileri Yardım Cem’iyeti)’ mârifetiyle
Almanlaştırma teşebbüne karşı daha yakınlarda verilmiş olan mücâdeleden
bahsettim. (Il importait d’opposer la vérité à cet effronté mensonge. Le 5
décembre 1913, M. Pichon, alors ministre des Affaires étrangères, me faisait
l’honneur de me recevoir au Quai d’Orsay, et, dans une conversation de plus
d’une heure, je lui exposais en détail l’historique du Sionisme, ses idées
directrices, ses tendances, son but, et j’illustrais son caractère, entre
autres, par la toute récente lutte pour la langue hébraïque dans les écoles
juives de la Palestine et contre la tentative de leur germanisation par le
‘Hilfsverein der deutschen Juden’.)
“Harb
esnâsında, Hâriciye Vekâleti’ndeki bu görüşme hatıra geldi ve uygun zamânda,
Siyonizmin Müttefîk [Îtilâf Devletleri] saflarında Harbe katılması için
teşebbüse geçildi. Hakîkat budur. Siyonistleri kazanmak için kendiliklerinden
harekete geçenler, onlara teklîfte bulunanlar, Fransa ile İngiltere’dir.
Şâhidler ve vesîkalar meydandadır. Sayın Picot’nun Sir Marc Sykes’a mektubu, artık
halka mâl olmuştur. (“Pendant la guerre, on se rappelait cet entretien au Quai
d’Orsay; et, le moment venu, on se mettait à enrôler le Sionisme pour la cause
des Alliés. Il convient de rétablir les faits. Ce sont la France et
l’Angleterre qui, de leur propre mouvement, ont fait des avances aux Sionistes.
Les témoins et les documents sont là. La lettre de M. Picot à Sir Marc Sykes
est du domaine public.)” (Le Peuple juif,
12.11.1920, 14e année, No 46, p. 5)
16 Kasım 1917’de teşkîl edilen 2. Clemenceau
Hükûmetinde 3. def’a Hâriciye Vekîlliğine getirilen Pichon, 10 Şubat 1918’de
Hükûmeti nâmına verdiği beyânâtta, Balfour Beyânnâmesine iştirâk ettiklerini
ifâde etmiştir. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Jules_Cambon; 26.7.2024)
Stephen Pichon, Les Amis de la
Tolérance Locası Âzâsıydı. (Henry Coston, La
Franc-Maçonnerie au Parlement, Paris: Documents et Témoignages, 1970, p.
167) Bu Loca Fransa Meşrik-ı Âzamı’na tâbiydi. (Eric Lebouteiller,
“Franc-maçonnerie et mouvement coopératif en région parisienne -1971/1944-”, RECMA, 2016/3, No 341, pp. 104/117; https://www.cairn.info/revue-recma-2016-3-page-104.htm; 26.7.2024)
Fransa Siyonist Federasyonu’nun nâşiriefkârı Le Peuple Juif’in 12 Kasım 1920 târihli
46. sayısının kapağı… Siyonist Lideri Max Nordau’nun “Cihân Harbi ve Siyonizm”
başlıklı makâlesinin -5 Aralık 1913’te Farmason Hâdriciye Vekîli Stephen
Pichon’la görüşmesinden bahsettiği- sekizinci tefrikası, bu sayıda mündericdir…
***
Jules Cambon
Fransa’nın
III. Cumhûriyet rejiminin Siyonizme destek taahhüdünde bulunma husûsunda
İngiltere’den daha erken davramış olduğunun şâhidi Jules Cambon’dur.
Cezâyir
dâhil muhtelif şehirlerde Vâlîlik ve ABD, İspanya, Almanya gibi memleketlerde
Büyük Elçilik yaptıktan sonra, 1915’te, pek îtibârlı Hâriciye Vekâleti
Müsteşârlığına tâyin edilen Jules Cambon (Pâris, 5.4.1845 – İsviçre, Vevey,
19.9.1935), bu mevkii 1920 senesine kadar işgâl etti. Bu meyânda, 1918’de,
Fransız Akademisi’ne ömür boyu Âzâ seçildi.
Masonluğun
1832 ilâ 1914 senelerinde Oran’daki faâliyetlerine dâir bir kitab neşreden
(muhtemelen Yahûdi) müellif Lucien Sabah’ın araştırmalarına nazaran, Jules
Cambon, Cezâyir Vâlîsi iken, 1896 senesinde, Soleil Levant (Doğan Güneş) Locası’nı
têsîs etmiştir. Mâmâfih, o, bu Locanın Yahûdi aleyhdârı propaganda yaptığını ve
bunun sebebinin de 1896 mahâllî seçimlerini Radikallerin kazanmasını sağlamak
olduğunu iddiâ ediyor. Hâlbuki Jules Cambon’un bütün bir meslekî hayâtı bu
iddiâyı tekzîb etmektedir. Zîrâ o, Yahûdi aleyhdârı olsaydı, ne Vâlî, ne Büyük
Elçi yapılır, ne Fransız Akademisi’ne alınır ve ne de Farmason Hâriciye Vekîli
Stephen Pichon’un Müsteşârlığını yapabilirdi… Üstelik de, o, Balfour
Beyânnâmesi’nin bir benzerini ve ondan aylarca evvel kaleme almış bir
şahsıyettir!
Jules
Cambon’un Oran’da, 1896’da Soleil Levant Locası’nın müessisi olduğunu tesbît
eden müellifin kitabının tam künyesi ile bizim bu bilgiye ulaşmamıza vâsıta
olan dîğer kaynaklarımızın künyelerini aşağıya dercediyoruz:
- Lucien
Sabah, La Franc-Maçonnerie à Oran de 1832
à 1914 (1832 ilâ 1914 Senelerinde Oran’da Masonluk), Paris: Aux Amateurs de
livres, 1989;
- Valérie Assan, “De l’antisémitisme
à l’antijudéo-maçonnisme: les métamorphoses du complotisme en Algérie coloniale
(Yahûdi Aleyhdârlığından Yahûdi-Mason Aleyhdârlığına: Müstemleke Cezâyir’inde
Komploculuğun İstihâleleri)”, aşağıdaki kitab içinde, s. 164;
- Jean-Philippe Schreiber (sosus
la direction de / idâresi altında) Les
Formes contemporaines de l’antimaçonnisme (Mason Aleyhdârlığının Muâsır
Şekilleri), Bruxelles: Éditions de l’Université de Bruxelles, publié avec
le soutien du Fonds National de la Recherche scientifique (İlmî Araştırma Millî
Fonu’nun mâlî desteğiyle neşredilmiştir), 2019, 226 p.;
https://digistore.bib.ulb.ac.be/2021/i9782800416854_f.pdf; 22.7.2024).
(https://www.ebay.fr/itm/372244456842; 26.7.2024)
Fransız Hâriciye Vekâleti Müsteşârı sıfatıyle, Farmason
nüfûzu altındaki Hükûmeti nâmına, Balfour Beyânnâmesinden çok evvel, 4 Haziran
1917’de, Siyonist Lideri Nahum Sokolow’a hitâben, dîğeri gibi, Siyonizme destek
taahhüdünde bulunan bir mektub yazmış Jules Cambon, Fransa’nın Berlin Büyük
Elçisi iken, o esnâda henüz imzâlanmış olan Fransız-Alman Mutâbakatındaki
yapıcı rolü sebebiyle, 15 Mart 1909 târihli Je
sais tout (Her şeyi bilirim) mecmûasına kapak mevzûu olmuştu.
***
