Yahûdilik-Masonluk münâsebeti (47)

Stephen Pichon

Stephen Pichon (Arnay-le-Duc, 10.8.1857 – Vers-en-Montagne, 18.9.1933), III. Cumhûriyet rejiminin gözde şahsıyetlerinden biriydi. 1885-1893’te Meb’ûs, 1906-1924’te (18 sene) Senatör sıfatıyle Parlamentoda bulundu, 25.10.1906 – 2.3.1911, 22.3.1913 – 9.12.1913 ve 16.11.1917 – 20.1.1920’de Hâriciye Vekîlliğini deruhde etti, 1919 Versay Muâhedesi Müzâkerelerinde Fransa’yı temsîl etti. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Stephen_Pichon; 27.6.2024)

Pichon’un Siyonizme desteği, elbette, sâdece kendi nâmına değil, aynı zamânda, mensûb olduğu Hükûmetlerin bir temsîlcisi sıfatıyleydi ve bu siyâset, Masonlukça da tasvîb ve teşvîk ediliyordu.

Pichon’un, Hâriciye Vekîlliği esnâsında ve henüz Balfour Beyânnâmesi îlân edilmeden çok evvel, Siyonizme karşı müsbet bir alâka gösterdiğini Max Nordau’dan öğreniyoruz.

Max Nordau (Simon Maximilian Südfeld; Budapeşte, 27.7.1849 – Pâris, 22.1.1923), 3 Eylûl 1897’de Bazel’de, ilk Siyonist Kongresi’ni tâkîben têsîs edilen Dünyâ Siyonist Teşkîlâtı’nın -Theodor Herzl’le berâber- ortak müessisidir. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Max_Nordau; 26.7.2024) Hâssaten onun Pâris’teki Siyonist faâliyetlerinin netîcesinde, Ekim 1901’de, Pâris’te Fransa Siyonist Federasyonu kurulmuştu. (Catherine Levigne, “Le mouvement sioniste en France des environs de 1880 à 1921”, Revue d’Histoire de la Shoah,‎ 1977; https://fr.wikipedia.org/wiki/Stephen_Pichon; 27.6.2024) Nordau bu teşkîlâtın nâşiriefkârı olan haftalık Le Peuple juif mecmûasının 12 Kasım 1920 târihli 46. sayısında neşrettiği “La Guerre mondiale et le sionisme (Cihân Harbi ve Siyonizm)” başlıklı (10 tefrikalık) uzun makâlesinin sekizinci tefrikasında (s. 5), 5 Aralık 1913 târihinde, Hâriciye Vekâleti’ndeki makâmında, Stephen Pichon’la görüşmesinden bahsediyor:

“Bu hayâsız yalana [Siyonizmin Almanya’nın hizmetinde olduğu yalanına] karşı hakîkati ortaya koymak mühimdi. 5 Aralık 1913’te, o zamân Hâriciye Vekîli olan Sayın Pichon, beni makâmında kabûl etmek nezâketini gösterdi. Bir sâatten fazla süren bu görüşme zarfında, kendisine, tafsîlâtıyle Siyonizmin târihçesini, müdîr fikirlerini, temâyüllerini, gâyesini îzâh ettim. Bu hareketin mühim bir vasfı olarak, Filistin’deki Yahûdi mekteblerinde, İbrânîce [tedrîsât] için ve ‘Hilfsverein der deutschen Juden (Alman Yahûdileri Yardım Cem’iyeti)’ mârifetiyle Almanlaştırma teşebbüne karşı daha yakınlarda verilmiş olan mücâdeleden bahsettim. (Il importait d’opposer la vérité à cet effronté mensonge. Le 5 décembre 1913, M. Pichon, alors ministre des Affaires étrangères, me faisait l’honneur de me recevoir au Quai d’Orsay, et, dans une conversation de plus d’une heure, je lui exposais en détail l’historique du Sionisme, ses idées directrices, ses tendances, son but, et j’illustrais son caractère, entre autres, par la toute récente lutte pour la langue hébraïque dans les écoles juives de la Palestine et contre la tentative de leur germanisation par le ‘Hilfsverein der deutschen Juden’.)

“Harb esnâsında, Hâriciye Vekâleti’ndeki bu görüşme hatıra geldi ve uygun zamânda, Siyonizmin Müttefîk [Îtilâf Devletleri] saflarında Harbe katılması için teşebbüse geçildi. Hakîkat budur. Siyonistleri kazanmak için kendiliklerinden harekete geçenler, onlara teklîfte bulunanlar, Fransa ile İngiltere’dir. Şâhidler ve vesîkalar meydandadır. Sayın Picot’nun Sir Marc Sykes’a mektubu, artık halka mâl olmuştur. (“Pendant la guerre, on se rappelait cet entretien au Quai d’Orsay; et, le moment venu, on se mettait à enrôler le Sionisme pour la cause des Alliés. Il convient de rétablir les faits. Ce sont la France et l’Angleterre qui, de leur propre mouvement, ont fait des avances aux Sionistes. Les témoins et les documents sont là. La lettre de M. Picot à Sir Marc Sykes est du domaine public.)” (Le Peuple juif, 12.11.1920, 14e année, No 46, p. 5)

16 Kasım 1917’de teşkîl edilen 2. Clemenceau Hükûmetinde 3. def’a Hâriciye Vekîlliğine getirilen Pichon, 10 Şubat 1918’de Hükûmeti nâmına verdiği beyânâtta, Balfour Beyânnâmesine iştirâk ettiklerini ifâde etmiştir. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Jules_Cambon; 26.7.2024)

Stephen Pichon, Les Amis de la Tolérance Locası Âzâsıydı. (Henry Coston, La Franc-Maçonnerie au Parlement, Paris: Documents et Témoignages, 1970, p. 167) Bu Loca Fransa Meşrik-ı Âzamı’na tâbiydi. (Eric Lebouteiller, “Franc-maçonnerie et mouvement coopératif en région parisienne -1971/1944-”, RECMA, 2016/3, No 341, pp. 104/117; https://www.cairn.info/revue-recma-2016-3-page-104.htm; 26.7.2024)

Fransa Siyonist Federasyonu’nun nâşiriefkârı Le Peuple Juif’in 12 Kasım 1920 târihli 46. sayısının kapağı… Siyonist Lideri Max Nordau’nun “Cihân Harbi ve Siyonizm” başlıklı makâlesinin -5 Aralık 1913’te Farmason Hâdriciye Vekîli Stephen Pichon’la görüşmesinden bahsettiği- sekizinci tefrikası, bu sayıda mündericdir…

***

Jules Cambon

Fransa’nın III. Cumhûriyet rejiminin Siyonizme destek taahhüdünde bulunma husûsunda İngiltere’den daha erken davramış olduğunun şâhidi Jules Cambon’dur.

Cezâyir dâhil muhtelif şehirlerde Vâlîlik ve ABD, İspanya, Almanya gibi memleketlerde Büyük Elçilik yaptıktan sonra, 1915’te, pek îtibârlı Hâriciye Vekâleti Müsteşârlığına tâyin edilen Jules Cambon (Pâris, 5.4.1845 – İsviçre, Vevey, 19.9.1935), bu mevkii 1920 senesine kadar işgâl etti. Bu meyânda, 1918’de, Fransız Akademisi’ne ömür boyu Âzâ seçildi.

Masonluğun 1832 ilâ 1914 senelerinde Oran’daki faâliyetlerine dâir bir kitab neşreden (muhtemelen Yahûdi) müellif Lucien Sabah’ın araştırmalarına nazaran, Jules Cambon, Cezâyir Vâlîsi iken, 1896 senesinde, Soleil Levant (Doğan Güneş) Locası’nı têsîs etmiştir. Mâmâfih, o, bu Locanın Yahûdi aleyhdârı propaganda yaptığını ve bunun sebebinin de 1896 mahâllî seçimlerini Radikallerin kazanmasını sağlamak olduğunu iddiâ ediyor. Hâlbuki Jules Cambon’un bütün bir meslekî hayâtı bu iddiâyı tekzîb etmektedir. Zîrâ o, Yahûdi aleyhdârı olsaydı, ne Vâlî, ne Büyük Elçi yapılır, ne Fransız Akademisi’ne alınır ve ne de Farmason Hâriciye Vekîli Stephen Pichon’un Müsteşârlığını yapabilirdi… Üstelik de, o, Balfour Beyânnâmesi’nin bir benzerini ve ondan aylarca evvel kaleme almış bir şahsıyettir!

Jules Cambon’un Oran’da, 1896’da Soleil Levant Locası’nın müessisi olduğunu tesbît eden müellifin kitabının tam künyesi ile bizim bu bilgiye ulaşmamıza vâsıta olan dîğer kaynaklarımızın künyelerini aşağıya dercediyoruz:

- Lucien Sabah, La Franc-Maçonnerie à Oran de 1832 à 1914 (1832 ilâ 1914 Senelerinde Oran’da Masonluk), Paris: Aux Amateurs de livres, 1989;

- Valérie Assan, “De l’antisémitisme à l’antijudéo-maçonnisme: les métamorphoses du complotisme en Algérie coloniale (Yahûdi Aleyhdârlığından Yahûdi-Mason Aleyhdârlığına: Müstemleke Cezâyir’inde Komploculuğun İstihâleleri)”, aşağıdaki kitab içinde, s. 164;

- Jean-Philippe Schreiber (sosus la direction de / idâresi altında) Les Formes contemporaines de l’antimaçonnisme (Mason Aleyhdârlığının Muâsır Şekilleri), Bruxelles: Éditions de l’Université de Bruxelles, publié avec le soutien du Fonds National de la Recherche scientifique (İlmî Araştırma Millî Fonu’nun mâlî desteğiyle neşredilmiştir), 2019, 226 p.;

https://digistore.bib.ulb.ac.be/2021/i9782800416854_f.pdf; 22.7.2024).

(https://www.ebay.fr/itm/372244456842; 26.7.2024)

Fransız Hâriciye Vekâleti Müsteşârı sıfatıyle, Farmason nüfûzu altındaki Hükûmeti nâmına, Balfour Beyânnâmesinden çok evvel, 4 Haziran 1917’de, Siyonist Lideri Nahum Sokolow’a hitâben, dîğeri gibi, Siyonizme destek taahhüdünde bulunan bir mektub yazmış Jules Cambon, Fransa’nın Berlin Büyük Elçisi iken, o esnâda henüz imzâlanmış olan Fransız-Alman Mutâbakatındaki yapıcı rolü sebebiyle, 15 Mart 1909 târihli Je sais tout (Her şeyi bilirim) mecmûasına kapak mevzûu olmuştu.

***