Yahûdilik-Masonluk münâsebeti (100)

Siyonizm için gâyeye ulaştıran her yol mübâh!

ABD’deki büyük Yahûdi nüfûzu bu noktada kendini gösterdi. Sâdece Adâlet ve İnsan Hakları bakımından değil, Amerika’nın menfâatleri noktainazarından dahi pek mâkûl olan bu muhâlefete rağmen, ne yapıp etti, Amerikan Hükûmetini Siyonizmin emelleri istikâmetinde bir siyâset tâkîb etmiye mecbûr etti. Bunun için elindeki başlıca koz, iktidâr mekanizmasının tepesindeki 33 Dereceli Farmason ve Üstâd-ı Âzam Cumhûr Reîsiydi.

Yahûdi muharriri Joseph Kessel’in idâresi altında 1973’te Pâris’de neşredilen Siyonist propaganda mecmûası Miroir de l’histoire / Les Combats d’Israël’in birincisi sayısının kapağı ile dokuzuncu sayısında, İngiliz himâyesi altında Kıbrıs’ta kurulan ve Ağustos 1946 – Mayıs 1948 devresinde faâl olan Siyonist kamplarından fotoğrafların yer aldığı sayfa…

Siyonist işbirlikcisi ikiyüzlü İngiliz Emperyalizmi, zâhiren Filistin’e Siyonist muhâceretini tahdîd etmişken, el altından, böyle, Kıbrıs’ta onları barındırıyor, Filistin’deki savaşa hazırlıyor, sonra gizlice oraya sevkediyordu… Bu sûretle, İngilizlerin yardımıyle Filistin’deki büyük mücâdeleye hazırlanmış olarak Kıbrıs’tan Filistin’e gönderilen Siyonistlerin sayısı, 52 bin kadardı…

***

BMT devrede… Komünist Rusya da bir Siyonist Devleti kurulmasını destekliyor…

18 Şubat 1947’de, İngiltere Hâriciye Vekîli Bevin, İngiltere’nin Filistin’deki Manda İdâresini Birleşmiş Milletler Teşkîlâtı’na devredeceğini beyân etmiş ve Mayıs ayında, BMT Umûmî Hey’eti, bir Birleşmiş Milletler Filistin Husûsî Komitesi (United Nations Special Committee on Palestine –UNSCOP-) teşkîl ederek Filistin mes’elesine hâl çâresi bulma vazîfesini bu Komiteye tevdî etmişti.

Bu arada, Truman gibi Bolşevik Rusya da Siyonist taleblerini destekliyordu. SSCB’nin BMT Murahhas Hey’eti Reîsi Andrey Gromiko’nun 14 Mayıs 1947’deki beyânâtı bu mâhiyettedir:

“Garbî Avrupa memleketlerinin tamâmının Yahûdi Milletinin en hayâtî haklarını müdâfaadan âciz kalması veyâ onu Faşist cellâdların tecâvüzünden koruyamaması, Yahûdilerin nîçin kendi Devletlerini kurmak istediklerini îzâh ediyor. Bu vâkıayı dikkate almamak ve Yahûdi Milletinin bu çeşid emellerini gerçekleştirme hakkını reddetmek, adâlete aykırı olurdu. (Qu’aucun des pays d’Europe occidentale n’ait été en mesure d’assurer la défense des droits élémentaires du peuple juif ou de le protéger contre les violences déclenchées par les bourreaux fascistes, cela explique l’aspiration des Juifs vers la création d’un Etat à eux. Il serait injuste de ne pas tenir compte de ce fait, et de refuser au peuple juif le droit de réaliser de semblables aspirations.)” (Gresh ve Vidal 1992: 231; Perrin 2000'den naklen)

Üstâd-ı Âzam Truman ve Bene Berit Masonluğu İsrâil Devleti için seferber oluyorlar: Siyonizm için gâyeye ulaştıran her yol mübâh!

1947 Eylûl’ünde, Birleşmiş Milletler Filistin Husûsî Komitesi’nin, Siyonistlerin taleblerine muvâfık olarak, Filistin’in, bir Yahûdi Devleti ile bir Filistin Devleti’nin têsîsini sağlıyacak sûrette iki topluluk arasında taksîm edilmesini tavsıye edeceği anlaşılınca, Bene Berit Masonluğunun Reîsi “Frank Goldman, Cumhûr Reîsi Harry S. Truman’a bir telgraf çekerek, Komite’nin karârını, bir beyânâtla, alenen desteklemesi talebinde bulundu”. (Shelly Kleiman’ın Kudüs’deki Bene Berit Dünyâ Merkezi -The B’nai B’rith World Center- tarafından 23 Ağustos 1998’de neşredilen “B’nai B’rith and Israel: The Unbroken Covenant (Bene Berit ve İsrâil: İnkıtâsız İttifâk)” başlıklı risâlesinden; https://bnaibrith-org-wpom.nyc3.cdn.digitaloceanspaces.com/wp-content/uploads/2021/12/bnai_brith_and_israel_the_unbroken_covenant_pages.pdf; 15.4.2024)

BMT Umûmî Hey’eti’nde, bir Devletin âzâ olarak kabûl edilmesi ve Teşkîlât’ın bütçe mes’eleri bahis mevzûu olduğunda, üçte iki ekseriyet reyi şartı vardır.

(https://unric.org/fr/ressources/lonu-en-bref/competences-et-prises-de-decision-de-lonu/; 24.10.2024)

Bu üçte iki reyi sağlamak için Amerika’nın Birleşmiş Milletler’de bütün ağırlığını ortaya koymasına ihtiyâc vardı. Bene Berit Reîsinin Eylûl 1947’deki talebinin arkasından Truman bunun için seferber oldu.

O devirde, tabîatiyle, Filistinliler ve bütün Arab memleketleri, Filistin arâzîsinin bir parçasının dahi o arâzînin aslî sâhiblerinden koparılarak üzerinde bir Yahûdi Devleti kurulmasına şiddetle muhâliftiler ve bu uğurda, müteâkiben görüldüğü gibi, savaşmıya hazırdılar. Amerikan idârecilerinden Amerika’nın menfâatlerine öncelik verenler, stratejik olarak pek mühim bir coğrâfî mevkide bulunan Orta-Şark’ın Arab memleketlerinin bu muhâlefetini dikkate alıyorlar, onları kendilerine düşman etmek istemiyorlardı. Bu mülâhazaya, bir de, Arab petrolünden mahrûm kalmak endîşesi ilâve oluyordu. Bu gibi sebeblerle, Filistin’de bir Yahûdi Devleti’nin kurulmasına aleyhdâr idiler. Meselâ Amerikan Millî Müdâfaa Vekîli James Forrestal, meselâ Hâriciye Vekîli George Marshall bu fikirdeydiler ve umûmiyetle Amerikan Hâriciyesi de onlarla aynı kanâati paylaşıyordu. (https://fr.wikipedia.org/wiki/Harry_S._Truman; 6.9.2024)

İşte ABD’deki büyük Yahûdi nüfûzu bu noktada kendini gösterdi. Sâdece Adâlet ve İnsan Hakları bakımından değil, Amerika’nın menfâatleri noktainazarından dahi pek mâkûl olan bu muhâlefete rağmen, ne yapıp etti, Amerikan Hükûmetini Siyonizmin emelleri istikâmetinde bir siyâset tâkîb etmiye mecbûr etti. Bunun için elindeki başlıca koz, iktidâr mekanizmasının tepesindeki 33 Dereceli Farmason ve Üstâd-ı Âzam Cumhûr Reîsiydi.

Truman’ın, Birleşmiş Milletler Umûmî Hey’etinden Siyonistlerin istediği gibi bir karâr çıkması, yânî Filistin’in taksîm edilerek bir Yahûdi Devleti ile bir Filistin Devleti kurulması için nasıl seferber olduğu ve Amerikan Hâriciyesi vâsıtasıyle muhtelif Devletler üzerinde tehdîde varan ağır baskı icrâ ettiği hakkında rahmetli Roger Garaudy’nin L’Affaire Israël; le sionisme politique (İsrâil Mes’elesi; Siyâsî Siyonizm) ünvânlı eserinde (Paris: Éditions Papyrus, 1983, 207 p.) mevsûk mâlûmât bulunuyor. Şöyle ki:

Amerikan Kongresi Âzâlarından Lawrence H. Smith, 18 Aralık 1947’de, yânî BMT’de Filistin’in paylaştırılması karârından üç hafta kadar sonra, Kongre kürsüsünden îrâd ettiği bir hitâbesinde, BMT Umûmî Hey’etinde üçte iki ekseriyet reyine nasıl ulaşıldığına dâir îzâhatta bulunmuş, bu ekseriyetin meşrû yoldan değil, birkaç küçük Devlet üzerinde Amerika tarafından ağır baskı uygulanarak elde edildiğine dikkati çekmiş, bunun kabîh, utanılacak bir fiil olduğunu vurgulamıştı:

“…Karâr teklîfinin reye konulması, iki def’a têhîr edildi… Bu arada, üç küçük milletin murahhasları üzerinde ağır baskı icrâ edildi… Netîceyi tâyîn eden reyler, bu üç küçük milletin, Haiti, Liberya ve Filipinler’in reyleri oldu. Bu üç milletin reyleriyledir ki [karâr için lüzûmlu olan] üçte iki ekseriyet sağlandı. Hâlbuki daha evvel, bu üç memleket, Filistin’in paylaştırılmasının aleyhinde idiler... Bizim murahhaslarımız, resmî şahsıyetlerimiz ve bâzı Amerikan vatandaşları [Liberya’da kauçuk tarlaları sâhibi Harvey Firestone gibi (Chicago Daily, 9.2.1948)] tarafından onların üzerinde icrâ edilen baskılar, utanc verici mâhiyettedir. (Par deux fois le vote fut remis… pendant ce temps, une forte pression fut exercé sur les délégués de trois petites nations… Les votes décisifs furent ceux de Haïti, du Libéria, et des Philippines. Ces votes suffirent à emporter la majorité des deux tiers. Auparavant ces pays s’étaient opposés au partage… Les pressions exercées sur eux par nos délégués, nos officiels, et des citoyens américains, constituent un acte répréhensible.) (U.S.Congressional record – 18.12.1947, p. 1176)” (Garaudy 1983: 61)

Bu husûsta ikinci şahâdet, Hâriciye Vekâleti Müsteşârı Sumner Welles’e âiddir:

“Beyaz Ev’in doğrudan tâlimâtıyle, Amerikan resmî makâmları, lüzûmlu ekseriyetin têmîni için doğrudan veyâ dolaylı baskı vâsıtaları kullanmıya mecbûr tutuldular. (Par ordre direct de la Maison Blanche les fonctionnaires américains devaient user de pressions directes ou indirectes… afin d’assurer la majorité nécessaire au vote final.) (Sumner Welles, We need not fail, Boston: Hpughton Mifflin, 1948, p. 63)” (Garaudy 1983: 62)

Üçüncü şâhid ise, bizzât o devrin Millî Müdâfaa Vekîli James Forrestal’dır:

“Birleşmiş Milletler bünyesindeki dîğer milletler üzerinde baskı yapmak ve onları zorlamak için kullanılan usûller, neredeyse bir skandal derecesindeydi. (Les méthodes utilisées pour faire pression, et pour contraindre les autres nations au sein des Nations-Unies frôlaient le scandale.) (Les Mémoires de Forrestal –Forrestal’ın Hâtırâtı-, New York: The Viking Press, 1951, p. 363)” (Garaudy 1983: 62)

Fransa’daki büyük Siyonist nüfûzunun tezâhürü

Siyonistler, BMT Umûmî Hey’etinde Filistin’in paylaştırılmasına dâir karâr teklîfi reye konulmadan evvel, hâssaten büyük nüfûz sâhibi oldukları bütün memleketlerde lehde karâr çıkması için seferber olmuşlardı. Bunlardan biri de Fransa’ydı. Dîğer büyük Devletlerin olduğu gibi, Fransa’nın da dümen suyunda giden birçok Devlet olduğu için, onun sâyesinde birçok küçük Devleti de kendi saflarına çekecekleri mâlûmdu.

Burada da kampanyalarını gâyet teşkîlâtlı bir şekilde yürüttüler. Kampanyanın merkezî teşkîlâtı, 1946’da kurdukları Ligue française pour la Palestine libre (Fransız Hür Filistin Birliği) idi. Bu teşkîlât ve faâliyetleri, Fransa’nın önde gelen (Farmason, Yahûdi, Sosyalist, v.s.) birçok siyâsetci ve muharririnin desteğine sâhibdi: Alfred Coste-Floret, René Capitant, Edgar Faure, Louis Marin, Mendès-France, André Philip, Jean-Paul Sartre, Simone de Beauvoir, Jules Romains, Vercors, Jacques Madaule, David Rousset, ilh...

Siyonistlerin matbûât, beyânnâme ve kitab neşriyâtı, toplantılar, v.s. vâsıtasıyle yürüttüğü kampanyayı siyâsetciler arasında bilhassa Sosyalistler desteklediler. Sosyalist Fırkası (SFIO) ve Édouard Depreux, Christian Pineau, Daniel Mayer, André Blumel, Léon Blum gibi Sosyalist liderler, sâdece Sosyalist kesim değil, dîğer siyâsî fırkalar üzerinde de müessir oldular.

Bunların içinde en faâli, (daha evvel Fransa-Filistin Siyonizm Dostları Derneği’nin de Âzâsı olduğunu gördüğümüz) Yahûdi Sosyalist Lideri Léon Blum’du. Onun, Siyonist Lideri Chaim Weizmann’ın teşvîkıyle, 27 Kasım 1947’de, Başvekîl Paul Ramadier ve Hâriciye Vekîli George Bidault ile görüşerek, onları, BMT’de lehte rey kullanılması husûsunda iknâ ettiği biliniyor. Hâlbuki o görüşmeye kadar Fransız Hükûmetinin temâyülü, müstenkif rey kullanmaktı. Bilâhare, BMT’de Filistin’in paylaştırılması teklîfi reye konulduğunda, Fransa’nın têsîriyle, Belçika, Lüksemburg ve birçok Latin Amerika memleketi de lehde rey kullandılar. Dîğer taraftan, Weizmann’ın bir ân evvel İsrâil’in istiklâlinin îlânına (14 Mayıs 1948) karâr vermesinde de Léon Blum’un tavsıyesi têsîrli oldu. (François Milles, “La France et la cause sioniste –Fransa ve Siyonist Dâvâsı-”, Miroir de l’Histoire / Les Combats d’Israël, Numéro spécial 9, 1973, pp. 193-199)