Var mısın yok musun?

-Bir gün zengin olursam eğer, yalın ayaklığı satın alacağım.

Ki asıl zenginlik; yalın ayaklığın kıymetini bilmektir.-

Herkesin "yeteri kadar" almış olduğu bir varlığın, hem tekil, hem çoğul zenginlik olabileceğini düşünemez haldeyiz. Mülkiyet var mı yok mu tartışması "eskiden"di. Önce "yok" diyenlerdi en çok edinenler. Mülkiyet var..."Lehu00fb mülk'üs semavat ü ve'l arz"! İnsan da O'nun, diğer her şeyle birlikte. İnsan da "Allah'ındır! Benim elimdedir." Diyecek şekilde mülkün kiracısı, fani sahibi.

Cebi delik biri olsak bile ne çıkar.

Cebimizi ortasından böler paylaşırız.

Cebimiz/varlık kesemiz, varlığımız gerçekte bize mi ait?

Bir varlığın hakikaten "varlık"/sürdürülebilir bir yararlılığa açık olabilmesi hangi ölçülere, ince ayarlara bağlı? Meselemiz bu.

Varlığın; onu Var edenin huyunda olduğunu, onun suyuna gitmediğimizde, hem de çoğu zaman bizim anlayamayacağımız şekilde heba olup gideceğini yeterince tecrübe etmedik mi? Kurban: iyilik ve güzelliğin kaynağına yaklaşma amacını gütmeyen her şeyin telef olup gittiğini ve bize özümüzden uzaklaşma cezası verdiğini hala anlamadık mı?! Elimizi Allah'ın kudret elinde tutmadığımızda avcumuzun ortasından kayıp gideceğini...

Hep birbirimize söylüyoruz. Besteliyoruz da...Dinlerken duygulanıyor ve ritmine bırakıyoruz varlığımızı... Diyoruz ki; "Mal da yalan. Mülk te yalan." Varıp biraz oyalanmaya gelince: yalanların tam üstüne kuruluyoruz ve "Hani bunun ilk sahibi?" sorusunu erteliyoruz. Asıl Sahibi'nin tasarruf emri ve önerilerini göz ardı ederek orada, saatlerce, senelerce, ömürce öylece çakılmış vaziyette kalıyoruz. Sonra tabi dünya, yoruluyor bizden. Ve duruyor. Döneğini de, dönmeyenini de indiriyor ecel durağında.

Nakit dışında bir şey geçmiyor çoğu zaman zihnimizden. Bakiyemiz ise her zaman başkasına yetersiz. Yetinmemek; bize yetmeyecek endişesini güncelliyor. Her şey bizim ihtiyacımız olarak bizde kalıyor ve nedense bizden hiç bir şey artmıyor. Özellikle paylaştığımızda yetmeyeceğinden eminiz artık. Bu imandan emin olmamak gibi...

Halbuki Allah bereketin tek şartının doğru kullanım olduğunu söylüyorken...

Doğru kullanımın şartları ise belirli. Kimse belirsizmiş gibi öteye beriye kaçmasın. En önemli şartı da; paylaşmak. Varlığımızın haklı bir kalış, hatta yerinde duramayıp haklı bir artışını talep ediyorsak eğer: Paylaşacağız. Bitti.

Varımız, paylaşmazsak yok oluyor. Yoğumuz; paylaşırsak var oluyoru2026