Türkmen Dağı
Haberi televizyonda gördüm: "Türkmen Dağı bombalanıyor." Yüreğime ateş düştü. Rus uçakları bir haftadır Türkmen kardeşlerimizin yaşadığı Bayırbucak bölgesine saldırıyor. Suriye'de Esed'in karadan ablukaya aldığı Türkmenleri Rus savaş uçakları gaddarlıkla, vahşetle bombalıyor. Türkmen köylerinde çok sayıda şehit olduğu belirtiliyor. Haberlerde Bayırbucak'ın en stratejik noktası Kızıldağ'ın düştüğü, Türkmen Dağı'nın ise direndiği ifade ediliyor. "Domuzdan post Moskof'tan dost olmaz." atasözümüzün hikmetine bir bir kez daha inandım. Peki pes edilecek mi, asla! Dünkü nüshası "Türkmen Dağı Gazetesi" olarak çıkan Diriliş Postası'nda bölgenin etkili güçlerinden Sultan Abdülhamid Tugayı Komutanı Ömer Abdullah şöyle diyordu: "Sabah saatlerinde Türkmen gençler karşı savunma başlattı. Bugün 200'den fazla rejim askerini öldürdük. Ancak, karşıda çok sayıda asker var. Gençlerimiz bütün zorluklara rağmen direniş gösteriyor. Bizim de şehit ve yaralılarımız var, ancak Osmanlı ecdadımızdan bize yadigar kalan bu toprakları ve namusumuzu kanımızın son damlasına kadar düşmandan koruyacağız."
Bazen mısralar kurşunlardan etkilidir. Şiirler bombaları bile tesirsiz hale getirebilir. Dualar hücumlarda en iyi kalkan olabilir. Bekir Oğuzbaşaran'ın "Türkistan Gazeli"ni okuyorum: "Türkistan'dan fışkırdı, doğduğu yer Sayram'dır / Allah'tan milletime büyük lütu00fbf, ikramdır / Hoca Ahmed Yesevu00ee, o bir hikmet kaynağı / İlk mutasavvıflardan, seyr ü sülu00fbku tamdır / Yetişmiş dervişanı, kol kol Anadolu'ya / Göndermiş davet için adam gibi adamdır / Müslüman olmamızda onun büyük payı var / İnandığı davası, tek İlahu00ee nizam'dır / Taptuk Emre ve Yu00fbnus, Hacı Bektaş-ı Velu00ee / Ahu00ee Evran, Mevlana, Şems ve Hacı Bayram'dır / Böyle bir ceddi olmak, herkese nasip olmaz / Aslan Baba müridi, Allah dostu atamdır / Somuncu Baba, Ak Şeyh, hep o koldan gelmekte / Tennu00fbru00ee ve Hulu00fbsu00ee, hepsi ruh akrabamdır / Bütün yollar Allah'a çıkmaktadır sonunda / Tersini söyleyenle, ins su00fbretli yamyamdır / Oğuz, ana caddemiz Allah ve Resu00fbl yolu / Biz bu yolda ölsek de, yaşasak da ne gamdıru2026"
Türkmen edebiyatı deyince akla geliveren isimler vardır. En başta Azerbaycan'ın büyük şairi Şehriyar, sonra Bahtiyar Vahapzade. Türkiye'de de bu sahada kıymetli şiirlerle kahramanlık hissi ve vatan hasretini seslendiren şairlerimiz vardır. Orhan Şaik Gökyay, u00c2rif Nihat Asya ve Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu'nu zikretmeliyiz. Refet Körüklü, Dilaver Cebeci ve Yavuz Bülent Bakiler de hatırlanması ve okunması gereken sanatkarlar. Kerkük ve Türkmen hoyratlarını uzun yıllardan beri kaleme alan şairlerimiz arasında Aydil Erol'un müstesna yeri vardır. Suphi Saatçi de bir Kerküklü Türkmen olarak iç dünyamızın sızısını yansıtan bir kalem erbabıdır.
Türkmen Dağı mahzundur bugünlerde, Türkmen Dağı dumanlı. Dört koldan saldıran düşmana karşı bir avuç serdengeçti ile direniyor. Bir kahramanlık destanı yazıyor. Bayırbucak Türkmenleri yılgınlığa düşer mi? Asla. Öz evlatları var, dağ gibi arkalarında Türkiye var, Türk dünyası ve İslam alemi var. Hepsinin üstünde Rableri, Allah'ları var. Bu bakımdan ümitsizliğe düşmemek gerek. Her ne kadar hoyratlarında hüzün hakim olsa da: "Men Türkmenem / Kerküklü bir Türkmenem / Çent zamandır ezilmiş / Garip, mazlum Türk menemu2026" Irak'ta, Suriye'de dindaşlarımız çok. Bu ülkelerde hem dindaşlarımız, hem de soydaşlarımız var. Onların feryadına kulak vermek gerek: "Irak mıdır? / Yakın mı, ırak mıdır? Yıllardır hissettiğim / Firak-ı u00cerak mıdır?"
Yıllar yılı öz kardaşları birbirlerinden ayırmaya çalıştılar. Aynı soydan, aynı dinden, aynı inançtan, aynı kültürden olanları birbirlerine hasım ettiler. Bekir Oğuzbaşaran, diğer hoyratlarda olduğu gibi bunu da söyler: "Ayrılmazlar / Et-tırnaktan ayrılmazlar / Türkmenle Türk kardeştir / Ne yapsan ayrılmazlaru2026"
Yerler ayrı, bölgeler farklı, ama yürekler bir. Yakın sesleri herkes duyar, ama hassas kalpler uzak diyarlardaki sedaları da dinler. "Sen o yanda / Ben senleyim o yanda / Ekmeği paylaşalım / Tek sen artık oyan dau2026"
Masumlara zulüm hep olmuştur, mazlumlara kahır görülmüştür. Mağdurlar dünya kuruldu kurulalı horlanmıştır. Amma bu kahrü cefaya, bu zulme rağmen bizim de imanımız ve ümidimiz vardır: "Muştularım / Hardadır muştularım? / Kurtuluş yakındadır / Şimdiden muştularımu2026"
Suriye'de, Doğu Türkistan'da, Mısır'da, Kırım'da, Azerbaycan'da, Bosna'da, Filistin'de, Afrika'da, Asya'da, dünyanın dört bir yanında zulüm kolları boş durmuyor, haramiler dur durak bilmiyor. Zalimler fakir fukaraya, garip gurebaya iştahla, insafsızca ve ahlaksızca akınlar düzenliyor. Elbette bunları hepimiz görüyoruz. Yeryüzü bu zulümlere şahitlik ediyor. Bu acıları biz görür ve yaşarken dünyanın ve dahi kainatın sahibi Rabbimiz görmez olur mu? Elbette zalime hak ettiği cezayı verecektir. İlahu00ee adalet er-geç tecelli edecektir. Dış düşmanlarla, iç hainler istediği kadar işbirliği etsin. Zafer elbette masumların olacaktır. Bütün mesele bedbinliğe düşmemek, ümitsiz olmamak. Bunu şairler bilir ve söyler. Azerbaycan Türkü Anar da "Ümidini İtirme" diyor ve ekliyor: "Acı sözler üreyine ox olsa da / Düşmenlerin dostlarından çox olsa da, / Üfüq xetti birden bire yox olsa da, / Ümidini itirme / Derdi qemin qalaqlanıp dağ olsa da, / Güman ölüp, gümansızlıq sağ olsa da, / Dindirende qan ağlayan çağ olsa da, / Ümidini itirme. /Sevdiklerin bir gün dönüp yad olsa da, / Düşmen görüp nisgilini şad olsa da / İnandığım her ne var berbad olsa da / Ümidini itirme" Allah bizi imansız bırakmasın, ümitsiz kılmasın, vatansız komasın, bayrağımızı indirtmesin, ezanımızı susturmasın. Amin.
