Tek insanı anlamak, bütün insanlığı anlamaktır!
İnsanın, insanlığın ve dünyanın tükenişe doğru gittiği bir zaman dilimindeyiz. İnsanlığımızı unuttuk. Dünyayı yağmalamanın ilerleme ve medeniyet olduğu yanılgısına düştük .Ormandaki vahşi hayvanlar gibi birbirimizi boğazlamanın reel politiğin gereği olduğuna inandık. Kendimizi her gün sahte putlara bağımlı kılmanın hayatı yenilemek olduğunu düşündük. Birbirimizi tek seferde ve etkili bir şekilde öldürmek için en ileri silahları üretmenin ve almanın peşine düştük. Mezheplerimizi, kabilelerimizi ve cinsiyetlerimizi, insanlığımızın üstünde tuttuk. İnsan haklarını içi boş bir slogan haline getirdik. Eski anlaşmazlıklarımız üzerinden yeni kan davaları inşa ettik. İnsanlığa dair her şeyin içini barbarlıkla doldurduk. Birbirimizin insanlığını sorgulamanın, düşürmenin ve dışlamanın her türlü yolunu bulduk. İnsanlığın, bugünkü sorunu insansızlaşmadır.
İnsanın, insanlığından vazgeçmesi yeni bir sorun değildir. İnsanlık tarihi, insanın insanlığından vazgeçişinin tecrübeleriyle doludur. Bin dört yüz yıl önce insanın insanlıktan vazgeçtiği bir dönemde sahici anlamda sahih bir insan, ortaya çıktı. O insan, insanlığa insanlığını hatırlattı. Bütün insanlığa tek bir çağrıda bulundu: İnsanlığına dön!
İnsana, insanlığına dönmesi çağrısında bulunan kişi, Alemlere Rahmet olan kişiydi. Alemlere Rahmet olarak insana insanlığı gösteren İslam Peygamberi, insan hayatının merkezine Rahmeti koydu. Medeniyet, merhamet demektir. İnsanın insanı kurdu olduğu bir dünya, vahşi hayvanlar dünyasından başka bir şey değildir. İnsanın hayatı vahşetle değil, kemalle dolmalıydı. İnsanı vahşetten kurtaran, kemale erdiren değer, rahmettir. İnsanın insan üzerinde iktidar kurmasının kaçınılmaz olduğu yalanını, insanlığın Rahmet Peygamberi yerle bir etti. İnsan hayatında ve alemdeki tek reel politika, rahmettir. İslam Peygamberi, rahmeti, adaleti, özgürlüğü ve barışı insan hayatında sahih anlamda reel politik olarak uygulamış evrensel modeldir. İslam Peygamberi, insanın insanla insanlığını koruyarak birlikte nasıl yaşayacağını gösteren evrensel paradigmadır.
İslam Peygamberi'ni anmak ve anlamak, bin dört yüz yıl önce yaşamış tarihsel bir kişiliği anmak değildir. İslam Peygamberi'ni anmak, bütün çağlar ve zamanlar boyunca yaşamakta olan canlı bir modeli anmak ve anlamaktır. İnsanlık yozlaştıkça ve çürüdükçe Rahmet Peygamberi, canlanmakta, tazelenmekte ve gençleşmektedir. Hep genç, dinamik ve taze kalan İslam Peygamberi'nin anlaşılması, insanlığın asli görevidir. İnsanlığın bugün yaşadığı en büyük sorun, Alemlere Rahmet olarak gönderilmiş İslam Peygamberi'ni anlamamasıdır. İnsanlığın ve dünyanın bugün ihtiyaç duyduğu en acil konu, Rahmet Peygamber'ni sahih anlamda anlamaktır. Siyaset, ekonomi, mezhep, ideoloji, sanal alem, küresel iktidar oyunları, şehvet ve şöhret bağımlılığı gibi sahte putların hiçbiri önemli değildir. İnsanlık, sahte putlara bağımlılık halinden kurtulmak için İslam Peygamberi'ni anlamanın en temel görevi olduğunun farkına varmalı ve İslam Peygamberi'ni küresel düzeyde anlamak için bir farkındalık seferberliği düzenlenmelidir. Birleşmiş Milletler, bir an önce Rahmet Peygamberi'ni anlamayı sağlayacak küresel seferberlik niteliğinde bir çalışmaya öncülük etmelidir.
İslam Peygamberi, insanlığı hiçbir mezhepe, tarikata, kabileye, ırka veya gruba mensup olmaya çağırmamıştır. İnsanın, Şiiliği, Sünniliği, Hıristiyanlığı, Budizmi, Bahaizmi, Sosyalizmi ve diğer eğilimleri kendisine din ve yaşam biçimi edinme ihtiyacı yoktur. İnsanın doğal yaşama biçimi ve fıtrat dini İslam'dır. İslam Peygamberi, insanı insanlığa mensup olmaya çağırmıştır. Bütün insanların ortak kimliği, Adem ve Havva'nın çocukları olmaktır. Adem ve Havva'nın çocuklarının, bu dünyada varoluşlarının asli gayesi sadece ve sadece Allah'a kul olmaktır. Adem ve Havva'nın çocukları, Allah'ın insanları olmakla yükümlüdürler.
Rahmet Peygamberi, insanın insanı istismar etmesinin ve kullanmasının hiçbir gerekçesi olmayacağını ifade etmiştir. Rahmet Peygamberi'nin kırmızı çizgisi, insanın insanı kullanmaması ve birbirleri üzerine tahakküm kurmamasıdır. İnsanın insanı kullanmasına yol açan her türlü anlayış, tutum, davranış ve politika şirktir ve paganizmdir. Tevhit, insanın insana tahakküm etmesini değil, tearuf (tanışma, bilişme ve işbirliği) etmesini gerektirmektedir. Birbirleriyletearuf ilkesi çerçevesi içinde ilişki kuran insanlar, dünyayı emin bir belde haline getirebilirler. İnsanlar, birbirleriyletearüf etme yeteneklerini kaybettikleri için dünya, bugün bir emin belde değil, bir fitne coğrafyasıdır. İslam Peygamberi, Muhammed'ül Emin'di. Onun yaşadığı beldeler, emin beldelerdi. İslam Peygamberi, Mekke ve Medine'yi rahmet reel politiğiyle emin beldeler haline getirmişti. Rahman ve Rahim olan Allah, insanı yeryüzünde kendi halifesi yaparak dünyayı ona emanet etmiştir. Daha sonra Alemlere Rahmet olarak Muhamme'ül Emin'i Peygamber olarak insanlığa göndermiştir. Bize emanet olarak verilen dünyanın korunması, insanlar arası barış ve adaletin tesis edilmesi, Rahmet ilkesinin realiteye dönüştürülmesiyle mümkündür. İnsanlığın rahmet değerini pratiğe dönüştürmesi için İslam Peygamber'nin rahmet paradigmsını ve pratiğini sahih ve derinlikli bir şekilde anlaması ve kavraması gerekmektedir. İnsanlığın anlamakla yükümlü olduğu tek insan, İslam Peygamber, çünkü o tek insan, bütün insanlıktır.
