‘Tek Hedefim Abimi Geçmek!’
Aynı bölgede uzun süre eğitimcilik yapmanın, öğrencilerin sadece 1-2 yılını değil 4-5-6 yılını takip etmenin, bana çok şey kazandırdığının farkına yıllar sonra vardım. Bu tabiî ki planlı bir davranış değildi. Bizim eğitimi, öğrencileri, velileri sevmemizden, işimizi sevmemizden kaynaklanan bir şeydi sanırım. 6. Ve 7. sınıfta okutmaya başlayıp şu anda üniversiteyi bitirip mesleğini icra eden öğrencilerimizle hâla görüşmeye devam ediyoruz. Bu durum karşımıza güzel örnekler çıkmasına ya da güzel tespitler yapabilmemize imkan veriyor. Şimdi anlatacağım örnek de bunlardan bir tanesi.
Aynı ailenin 2 erkek çocuğunun arasında bir yaş gibi küçük bir fark var. Ailenin ekonomik durumu olmadığı için çocuklar genelde yazları çalışmak zorunda kalıyorlar ve kıt kanaat geçiniyorlardı. (Bu giriş klasik Türk filmlerindeki gibi oldu ama gerçekten sıkıntı olmadan, çile olmadan başarının gelmesi çok zor) Büyük öğrenci 8.sınıf Anadolu Fen Lisesi sınavında Pertevniyal Anadolu Lisesini kazandı. Küçük kardeş ise bir yıl sonra çaba ve gayretlerine rağmen Anadolu lisesi kazanamayıp evin yakınındaki düz liseye gitmek zorunda kaldı.
Tabii ki bu durum evde de bir kıyaslama sürecinin başlamasına sebeb oldu. Sadece evde olsa iyi , komşular ve akrabalar arasında da devam etti. Bunun ezikliğini yaşayan küçük öğrenci lise 1’den itibaren işi sıkı tutmaya başaladı. (Bir kere sütten ağzı yandı) Daha iyi çalışıyor, daha temkinli gidiyordu.
Önce abisi lise sonda öğrencimiz oldu ve iyi bir çalışmayla Erzurum Tıp Fakültesini kazandı. Sıra küçük öğrencimize gelmişti. Artık 1-0 yenik olduğu maçı alma zamanı gelmişti. Bunu çalışmalarından ve gayretinden anlıyorduk. Bir ara kendisi ile görüşürken hedefini sorduğumda ‘Hocam tek hedefim abimi geçmek’ demişti. (Genelde öğrencilerle ilk görüşmelerimde hedeflerini sorarım çünkü bana onların geçmişleri değil, gelecekleri lazım. Ben onların geçmişlerini değil geleceklerini değiştirmeye karalıyım). İşte insanı zirveye taşıyan hedefleridir aslında.
Lise son sınıfta gayet iyi bir puan aldı ama hedefi için yeterli olmadığından tercih yapmadı. Ertesi yıl tekrar hazırlandı. Daha disiplinli, daha kararlı, daha emin adımlarla yoluna devam etti.
Sonucu mu merak ediyorsunuz; Türkiye’de ilk 1000’e girip, 1. tercihi olan Çapa Tıp Fakültesine girdi. Şu anda 4.sınıf öğrencisi. Yaşam serüveni devam ediyor. Yaşam başarısının merdivenlerini tırmanmaya devam ediyor. Bakarsınız ilerde başka yazılarımızın da konuğu olur.
Yaşam merdiveninde, öğrencilerimize tırmanmaları için fırsatlar vermeye ne dersiniz.
