Tarihe iz bırakmak istiyorsanız bu yazıyı okumalısınız!

Sosyal medya genel anlamda bizi oldukça fuzuli meşgul eder hale geldi. Bir mesaja bakayım derken, diğeri, bir başkası birde bakmışsınız zaman su gibi akıp gitmiş.

Bu yüzdendir ki grup mesajlarının neredeyse tamamını okumadan geçerim.

Ama bugün öyle olmadı. Özel gelen bir videoyu tıkladığımda Prof. Dr. Nurullah Genç Hocamızın anlattığı üç dakikalık Hattat Mehmet Efendi’nin hatırası çıktı karşıma.

Hattat Mehmet Efendi hatıratında yazıyormuş;

Odun kırdırmam lazım. Oduncu bekliyorum.

Hava kararmak üzere baktım hiç oduncu yok.

Tam telaşlanıyordum ki köşeden “Oduncuuu…” diye bağıran çelimsiz iki büklüm 80 yaşında bir ihtiyar çıkageldi.

Bu oduncu mu? Derken; kendinden emin bağırıyor. “Oduncuu…” Seslendim.

Amca bizim odunlar var kırar mısın?

Ben oduncuyum yavrum, tabi kırarım.

Bak amca kalın kalın kütükler var. Koca ağaçlar. Kırabilir misin?

Gülerek, kırarım yavrum. Ben oduncuyum.

Kaç paraya kırarsın? Dedim. 2 altın deyiverdi. Herkes 1 altına kırarken bu amca 2 altın diyor.

Olur mu amca, herkes 1 altına kırıyor?

Benim fiyatım 2 altın. Dedi.

Kaç saatte kırarsın 1 saatte. İnanamadım. Peki dedim.

Oduncu şöyle odunlara bakıyor, eviriyor, çeviriyor. Adeta odunlarla, kütüklerle konuşmaya başladı.

Dediği gibi 1 saatte kırdı, bitirdi hepsini.

Hem de tek vuruşta kırdı, her bir odunu. İkinci vuruş yok.

Şaşkın şaşkın bakarken, inanmadın değil mi kıracağıma?

Evet amca hakkını helal et, inanmamıştım.

Güldü. Hadi getir 2 altınımı. Koştum ve getirdim 2 altını.

Amca bir sualim olacak. Nasıl kırdın bu odunları hiç zorlanmadan, bunun sırrını söyle bana.

Yok öyle dedi. 2 altın verirsen bir cümle söylerim dedi.

İtiraz edesim geldi. Yok öyle dedi. Sen benim 1 saatime 2 altın verdin. Şimdi 50 yılımı bir cümleyle özetle diyorsun!

Tamam amca 2 altın getireceğim, dedim. Hemen 2 altını getirdim avucunun içine koydum.

Baktı bana, güldü. Evladım sen cömert adamsın. Sana birkaç cümle söyleyeyim.

Ne iş yapıyorsun?

İşte ben hattatlık yapmaya çalışıyorum.

Ha… Sen elif yapıyorsun, vav yapıyorsun, besmele yazmaya çalışıyorsun!

Peki oğlum sen hiç rüyanda elif gördün mü?

Bir düşündüm; rüyamda hiç elif görmemiştim.

Oğlum sen Vav’da mı görmedin? Mim’de mi görmedin? Sen hiç besmele yazmadın mı rüyan’da?

Yok!

Senden hattat olmaz oğlum, bırak bu işi.

Amca niye böyle diyorsun?

Bak oğlum. Ben 50 yıldır odun kırıyorum. Bu yaşımda bile sabahlara kadar hala rüyalarımda odun kırıyorum.

Bir adam ki hayallerini rüyalarına sokamamışsa, o adamdan hiçbir şey olmaz!

Dedi ve aldı gitti parayı. Pencerede oturdum düşündüm. İşte ben ondan sonra rüyalarımda “elif” görmeye “vav” görmeye başladım. “Mim” görmeye başladım.

Ve ekliyor Nurullah Hocamız; “İşte hayallerinizi rüyalarınıza sokamazsanız bu iş olmaz, kalırız bir yerlerde biz!”

Birden irkildim. Evet o yüzden tarihe iz bıraktılar;

Bi’setten 500 yıl önce Yesrib’in (Medine) temelini atan Meliki Tubba Esad,

Kudüs kurtulmadıkça gülmek sana haram diyen Selahaddin Eyyubi

Konya’da olup yıllar sonra fethedilecek Kudüs’te Mescidi Aksa’ya minber yapan marangoz!

Daha 11 yaşındayken İstanbul’u alacağım diyen Mehmed!

Eğer oturdukları yerde bunları hayal etselerdi, başarabilirler miydi? Asla!

O halde neden biz oturduğumuz yerde dünya lideri olacağız deriz?

Doğu Türkistan’da, Arakan’da, Yemen’de Suriye’de, Afrika’nın birçok yerinde dünya Müslümanlarının kurtuluş umudu olmayı nasıl başaracağız?

Gelecekte bineceği arabayı, yatı, katı hayal eden nesiller yetiştirmek mi yoksa bunları elinin tersiyle etmiş gençler mi? Rüyalarımız!

Yoksa anam, babam, amcam, komşum, arkadaşım ne der endişesi yaşamadan dünya nimetlerini amaç edinmeden geleceği hayal edinen “hür yürekli” gençler mi hayalimiz?

Evet, soruyorum; “Nedir rüyalarınıza giren hayaliniz?”

Oğlum, kızım ayakları üzerinde dursun. Hayatını kazansın diye ettiğimiz endişeyi, bu hayallerimiz için edebiliyor muyuz?

Eğer edemiyorsanız, edemiyorsak yazık size, bize!

Açın elinizi hayallerinizin rüyanıza girmesini isteyin Allah’tan!

Çünkü vermek istemeseydi. İstemek vermezdi?