Susmayı Bilmek… Kur'an'ı Okumak!..

“Konuşmadan bir köşede oturan sağırlarla dilsizler, dilini tutamayan kimseden üstündür.” (Şeyh Sa’dî-i Şîrâzi (r.a.)

Yedinci yüzyılın mutasavvıf âlimlerinden Abdullah b. Alevî el-Haddâd (k.s.) Fâniden Ebediyete adlı kitabında konuşma âdâbı konusunda şunları söyler:

“Hayırdan başka bir şey söylememeye dikkat et! Söylenmesi helal olmayan sözü dinlemen de haramdır!”

“Konuşacağın zaman sözünü tane tane söyle yerli yerinde konuş. Konuşanın sözünü kesmeden dinle. Konuşulan söz Allah’ın gazabını çekecek gıybet gibi şeyler olmadıkça hiç kimsenin sözünü kesme.

Her söze müdahale etmekten sakın. Birisi sana bildiğin bir şeyi anlatıyorsa, ona bildiğini hissettirme. Çünkü bu, konuşanı rahatsız eder.

Eğer bir insan bir sözü ya da bir hadiseyi sana aslına uygun anlatmazsa ona; ‘Bu söz veya hadise anlattığın gibi değil, doğrusu şöyle şöyledir!’ deme.

Eğer anlattığı şey hatalı ise ona yumuşak bir şekilde, usulünce doğrusunu anlat.

Seni ilgilendirmeyen konulara dalmaktan, Allah adına çokça yemin etmekten sakın!

Eğer Allah Tealâ adına yemin edersen, sadece doğru söyleyerek ve ihtiyaç varsa yemin et.

Yalanın bütün çeşitlerinden sakın.

Çünkü yalan imana zıttır.

Gıybetten, söz götürüp getirmekten, çok şaka yapmaktan ve diğer çirkin sözlerden sakın.

Yerilmiş sözleri terk ettiğin gibi çirkin sözleri de terk et. Bir söz söylemeden önce düşün; eğer hayırlıysa söyle, değilse sus!

Allah Rasulü s.a.v. hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmuştur:

‘Âdemoğlunun Allah’ı zikretme ve iyiliği emredip kötülükten sakındırma hariç, bütün sözleri lehine değil, aleyhinedir.’

‘Hayır söyleyip kazançlı çıkan yahut kötü konuşmayıp susarak selamette kalan kişiye Allah merhamet etsin.’

Sadece hayır veya ihtiyacın olan şeyler için adım atmaya dikkat et.

Yürürken acele etme.

Kibirlenerek ve böbürlenerek yürüme, yoksa Allah’ın rahmetinden uzaklaşırsın. Önünde yürünmesinden rahatsız olma.

Arkandan yürünmesini hoş karşılama.

Çünkü bu kibirli kimselerin ahlâkındandır. Yürürken sağa sola çok bakma. Yolda yürürken gereksiz yere durma.

Rasulullah s.a.v. yürürken ayaklarını sürümez, arkasından seslenildiğinde dururdu.

İnsanlarla beraber oturduğunda çokça kaşınmaktan, gerinmekten, geğirmekten ve esnemekten sakın. Eğer esnemen gelirse sol elinin dışıyla ağzını kapat.

Kahkahayla gülmekten sakın. Çünkü kahkahayla gülmek kalbi öldürür. Eğer gülmeni tebessüme çevirebiliyorsan, öyle yap.” (*)

Akıl edebe muhtaç.

Edep Ya Hu!

Hz. Ayşe, (ra) Hz. Peygamber’in (s.a.v.) ahlâkını soranlara, “Siz Kuran okumuyor musunuz? Onun ahlakı Kuran’dı” der.

Evet;

Biz hiç Kur’an okumuyoruz!..

“Her nefis ölümü tadıcıdır, sonra BİZE döndürüleceksiniz!” ayetini hiç okumuyoruz, okur gibi yapıyoruz!..

Ayeti nefsimize uydurmuşuz!..

“Her nefis damgalanmayı tadacaktır!”

Bizim tatbikatımız!..

Hesap günü yokmuşçasına, bildiğimiz, bilmediğimiz her konuda ahkâm kesiyor, “reyting” kasıyoruz!..

Cahiller susup konuşmasalardı, çatışmalar büyümezdi.

İhtilâfların çoğunda “makûl çözüm” bulunurdu!

Birileri, birinin sırtından ateş edip duruyor.

İsabet ederse ne alâ, etmezse vurulacak olan kendileri değil nasılsa!

“Dünya iki kulplu kazan, tut bir ucundan sen de kazan” dünyası.

Bu “politize” dünyada hakka, hukuka yer yok.

Kırk yıllık “dost”un, daha doğrusu “dost bildiğin” günün birinde çıkarları öyle gerektirirse, satabilir!..

Bunu da “Hakk’a Hizmet” sosuna batırarak yapabilir!..

Bir “mekanizma”, güvenebileceğimiz tek bir insan kalmayıncaya kadar dağıtıyor bizi.

Dil yarası.

“Ya hayır söyle ya sus!” ikazına muhatap olan bizler!..

Nasıl da bitiriyoruz hukuku!..

Bir daha yüz yüze bakılmayacakmış gibi!..

Birbirlerine “en ağır suçlamalarla” hücum edenler, ağıza alınmayacak hakaretlerle saldıranlar günün birinde “kol-kola” girebiliyor.

Geriye kalan, fertlerinin birbirlerine zerre güven duymadığı bir toplum oluyor.

Kıymetler aşınıyor, kavramlar aşınıyor…

Birbirlerimizi bitire bitire gidiyoruz bir meçhule!..

“Kuran-ı Kerim’i okumaya” başlamalıyız!..

Okumaya!..

“Siz Kuran okumuyor musunuz? Onun ahlakı Kuran’dı.”

Hz.Ayşe (r.a.)