Sük\u00fbtun İzindeki Sürur

Kelamın, gül yarası taşıdığını henüz düşünmeye başladığım zamanlardan birinde, bir hasbihal sırasında geçmişti; "Söyleyemediklerimden hiç nedamet duymadım" Ses sahibi değil de, sözün kalbime bıraktığı etki kaldı hafızamda. Şiirle buluşmamın bilmem ki kaçıncı durağında "her sözün süku00fbta sevdalı olduğuna" inandım ve bundan sonra da en büyük imtihanlarımı söz vasıtasıyla yaşadım.

Allah için sarf edilmeyen her kelimenin enerji sarfiyatı olduğunu, kişiden olduğu kadar karşıdakinden de muhatabına dair bir şeyler kopardığını ve vaktin ziyanı ve Rabbe verilen aktin hebası olduğunu gerçek kelam sahibinin, yalancı söz sahibini iddiasıyla her sınayışında daha ziyade kavradım.

Süku00fbta sahip bir insan, sırrına hakimdir. Kendisine imtihan olarak gönderilen belayı, vakarında eritir. Edeple gülümser köz izi bırakmayan söze, tebessüm ettiren dünyalık olsa da tebessüm ettiği dünya değildir. Süku00fbta sahip insan cümleleri his süzgecinden geçirir; alın teriyle sular hakikat önünde gül gibi eğilen kelimelerin susku kokan hikmetiniu2026 Cismine yara dense de ismine sabır konar. Sabır eşiğinden geçilerek varılır şükür nimetine deu2026

Susan insan, konuşandan daha tesirli cümlelerle ifade eder meramını. Havaya bırakılan, sonra da uçup giden kelimelerde bulamadıklarını halin diliyle anlamaya kalkar diğerleri. Derinlik burada başlar. Buradan gelir ariflerin sohbet halkalarındaki huşu bereketi. Dermanını daima "dinleyen" kapısında arar dert sahibi. Sıcacık zannedilen sohbetlerin, kahkahalarla süslenen buzdan halkaları siliniverir çile kapıyı çalınca. O mekanların dostları, geçmiş zaman insanlarıdır artık. Bir ses aradığını zanneden gönül, süku00fbtun çıkardığı o dingin ve uysal sese muhtaçtır aslında. Bu yüzden kelimelerin açtığı yaralarla meşgul olurken adını "yalnızlık" koyduğu o süku00fbt iklimine sığınır. Hoşgörü, tahammül, vakar gibi nicesi, hep bu tılsım ile beslenir, duaya açılır son noktada elleri.

Kelimeleri, his dünyasını zedelemeden kucaklamak, bir araya toplamak hülasa yazar olmak zorsa da yazan olmanın getirdiği hissiyat zor değildir okur olmanın verdiği ihtiyar bilinçten. İçini kağıtlara dökmenin, dünyasını muhatabına hissettirmenin geçici rahatlığı konarken yazarın kalbine; kendini önce yazarın yerine koyan, sonra da okur nazarıyla tefekkür deryasına dalan okurun, asil bir ağırlık oturur omuzlarına.

Söz, taklit edilebilir bir vasıtadır; süku00fbtunsa kendine has bir tavrı, edası vardır.

Bu durak yağmuru2026 Eylülün hüzün veren lakin kendisini daima özel tutup sevdiren ahvalinin süku00fbta benzeyişi. Halin, kal lisanından yüz çevirerek hal ile evlendirilişi.

Bu fasıl rüzgaru2026 İnsanın içine kıvrılan yollara uzanan dönüş yolculuğu. Maruz kaldığı nice haksızlıktan, çileden, hüzünden, gözyaşından yüz çeviren yüce bir kalbin yaşadıklarını ömrüne kar sayan olgun suskunluğu.

Bu dem tefekküru2026 Gonca bir gülün, ihtiyar bir küle meftunluğu.

Rabbim! Konuşmaya bile süku00fbt besmelesiyle başlayan dervişlerinden eyle biziu2026

Selam ile