Suçlamaktan vazgeçerek
Ve demeli insan
Suçlamaktan vazgeçerek
Ben nefsime zulmettim '
...
Zamanın çarkı içinde ahde vefayı
unutan insan yaşamını anlamlı kılacak şeylerden birer birer uzaklaşıyor.
Mutluluğu zor gündemlere yükleyerek kendine yürüme, özünü kestirme işini
erteliyor ya da yapmıyor.
Oysa ruhun emanetçisi tarafından
anlaşılmaya ne çok ihtiyacı var. Nefis muhasebesi insanı değerli kılar, kul
eder, ayırır ONU şeytanın izlediği yoldan.
Ben nefsime zulmettim’ dedikçe,
hatalarında yöneldikçe Rabbine! bir Âdem olur bir Yunus olur. Vakit ne kandıran
şeytanı suçlar, ne ağacı, ne kavmi, ne kadını, ne işi, ne aşı…
Kendi nefsinde buldukça hatayı
müstağnileşmez, kibir acziyeti ile uzaklaşmaz kendinden. Var edene yaklaşması
mümkün olur/ gözyaşı, nedamet, istiğfar ile! Acizliğe bilir/ kulluğa dönüşür
her eylem…
Nefsi ezmek hatalarını yüzüne
vurmak EKSİKLERİ kapatmaya adımdır. Kendini yarım görmek !dünyayı daimi
görmemek adına, tamamen dünyaya bağlanıp kulluğu unutmamak adına adımdır.
Mal varlığını kendinden bilen,
güzelliği, başarısı ile övünen en ufak başarısızlıkta etrafı suçlayan insan
modeli iç dünyasına ve dünyaya verdiği zarardan habersizdir.
Ömer Seyfettin’in ‘Kaşağı’
hikâyesi de çocukluğumda etkilendiğim hikâyelerdendir. Yaptığı hatayla
başkasını suçlama çabasıyla ruhlar elbette acı çeker.
Günümüz neslinin de daha huzurlu,
erdemli olabilmesi için ve kulluk bilinciyle hayatına yön verebilmesi için
yaşadığı olumsuzluklarda önce kendini yargılamayı öğrenmesine yardımcı olmak
zorundayız.
Ödev yapamadığı zaman elektriği
suçlayan, çocuğu hasta olduğunda eşini suçlar. İyi bir yer kazanamaz ise okulu
suçlayan, yetişemez ise işe! trafiği
suçlar. vesaire vesaire.
Suçlayıcı bir toplum yerine, kendi
nefsinden başlayarak onaran, düzelten sorumluluk sahibi olmak ,kökten sonuçlar
oluşturacaktır.
Ve yapılan yanlışlar, bırakılan
eksiklikler Rab katında tövbeye, insan katında özür dilemeye yol verecektir.
‘Senin yüzünden’ söz ibaresini ne kadar
çıkarabilirsek hayatlardan nefisle yüzleşmeler, doğruya gitmeler artacaktır.
Değilse bu suçlamalar kırma, kavga, bencillik, öfke daha nice kötü hasleti de
beraberinde getirecektir.
Hatasını kabul eden nefis
sorumluluğu kuşanarak iyiye yönelecektir daim.
Değilse kibir, bilgiçlik, otoriter
liderlik acziyetliği içinde ruh! iki âlemde de farkında olamadığı huzurdan
yoksun kalacaktır
Selam ve dua ile...