Şiddet

Şiddet toplumu olduk.

Gün geçmiyor ki bir kadın öldürülmesin.

Gün geçmiyor ki bir trafik terörü yaşanmasın, hayvanlar bile şiddetten nasibini alır oldular.

Ülkemizde şiddet dur durak bilmeden doludizgin tırmanıyor. Haber kanallarından şiddet haberi yağıyor.

Acaba, şiddet gerçekten arttı mı, yoksa görünürlüğü mü arttı?

Bunu bilemem.

İlgililer bunun gerçeğini rakamlarla ortaya dökebilirler.

İster artmış olsun, ister görünürlüğü artsın, fevkalade rahatsız edici, fevkalade korkutucu, fevkalade ürkütücü.

İnsanların en irkildikleri durum ise saldırganların, tutuksuz yargılanmak üzere hemen serbest bırakılmaları.

Eşkıyanın tutuksuz yargılanması, toplumu hem kahrediyor, hem çıldırtıyor.

Şu anda ekranda izliyorum.

Hastasına aşı yapılmasını isteyen eşkıya, aşının henüz gelmediği söylenince hemşireleri evire çevire dövüyor, saçlarından sürüklüyor. Aralamaya çalışan, yaşlı bir akademisyeni ise bıçaklıyor.

Sonra...

Yakalanıyor...

Tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakılıyor, halk tabiri ile adliyenin ön kapısından girip, arka kapısından çıkıyor. Adeta ödül gibi...

Böyle bir uygulama öyle kişiler için gerçekten bir ödüldür, bir şereftir.

Dün miskin miskin gezerken, şimdi etrafında askerlerle, polislerle poz veriyor.

Kendi kendine “sen neymişsin be abi!” oluyor.

Savcı, hakim bile ona dokunamıyor, tutuklanamıyor, serbest bırakılıyor.

Mahalleye, semte kahraman havasıyla dönüyor.

Artık bu diyarların kralıdır o...

Öyle ya, önüne geleni kapmış, ardına geleni tepmiş, devletin dairesinin altını üstüne getirmiş, ama ona dokunulamamıştır.

Bu frenlenemez gücünü artık nerelerde kullanmaz ki...

Beladan kurtulmak, başlarını bir daha ağrıtmamak, sorgu suale maruz kalmamak için, bulup buluşturup sağlık ocağına davetle, hastasına aşı da yapılır.

Gördünüz mü, şiddet ne kapılar açıyor, ne işlere yarıyor.

Zafere(!) bakın siz!

Eşkıya, bir kaç kez mahkemeye gidecek, adliye koridorlarında sağa sola caka satacak, bit pazarından aldığı takım elbise-kravatla mahkemede kuzu rolleri kesecek, kravatın yarattığı “iyi hal” ile cezası ertelenecektir.

Hemşireler yedikleri dayak yetmezmiş gibi, bir de adliye koridorlarında sürünecek, eziklenecek, karşılaştıkları eşe dosta, bir suçla değil, masum, mağdur olarak adliyeye geldiklerine dair diller dökeceklerdir.

Eşkıya mahkeme salonundan “Polat Alemdar” edasıyla ayrılacaktır.

Belli ki kanunlarımız böyledir, hakim ve savcılarımız, önlerindeki kanun ne ise onu uygulamakta, böylelerini, tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakmaktadırlar.

Geçtiğimiz aylarda sağlık personeline saldıranların mutlaka tutuklu yargılanacaklarına dair bir kanun tasarısı, güya Meclise gelmişti, demek ki o yasalaşamadı.

Yasamaya çok iş düşüyor!

Zannedersem yasama görevlileri de bizim izlediklerimizi izliyorlar.

Demek ki, izleme, iyi geliyor(!), sadece izliyorlar.

Yine geçtiğimiz günlerde bir sürücü kendisini kontrol eden polis memurlarına sokak ortasında vatandaşların önünde hakaretler yağdırdı. Hatta ölümle tehdit etti. Türlü kepazelik çıkardı.

Polis memurları sabırla, çaresizce, hiç karşılık veremeden şahsa katlandılar, sonra karakola götürdüler.

Şahıs yine tutuksuz yargılanmak üzere serbest!

Sanırım, devlet, eşkıya lehine, masumlar aleyhine, kantarın topuzunu çok kaçırdı.

İnsanlar burnundan soluyor.

Ya devlet başa, ya kuzgun leşe!