Sen kimsin?

“Ben kimim?”

“Sen Allah’sın.”

“Sen kimsin?”

“Ben de benim.”

Nefsin en büyük özelliği, “ben” merkezli düşünmesi ve yaşamasıdır. Nefse “ben” dedirtmemek ve bu şuuru kazandırabilmek aşırı gayret, aşırı ter dökmek ister.

Her şeyi bozucu özelliğinden nefsi kurtarmanın yolu, kaliteli bir eğitim düzeninden ve bu düzenin vereceği yüksek bir terbiyeden geçer. İster Allah’tan gelen kaynaklar kullanılsın ister Allah dışından gelen kaynaklar kullanılsın durum, budur.

İnsanın nefsi var olmasaydı hayatta ne iyi-kötü ne doğru-yanlış ne faydalı-zararlı ne de adalet-zulüm ayrımı olabilir, anlaşılabilirdi. Bu ayrımların varlığı üzerinde erdemlileri ortaya çıkaracak imtihan ve bu imtihan neticesinde varılacak cennet-cehenneme de gerek olmazdı.

İnsanda nefs varsa ve olağanüstü bozucuysa çiğ nefsi terbiye edecek eğitim düzeni ve terbiyesi mutlaka olmalı, kıyamete kadar da yüksek kalitede olmalıdır.

Çünkü insan, bırakın basitçe çekirdek çitlemeyi namaz kılarken dahi çiğ nefsiyle beraberdir. Bir kıyamda şuursuz, takvasız otomatiğe bağlamış gibi kırk rekât, elli rekât namazı ömür boyu kılar da insan için itikaden böyle bir namaz sorun olmaz.

Çiğ nefsiyle namaz kılan insan, bu esnada belki de şuursuzca Yüce Allah’ı kul kendi nefsini de ilah yerine koyar. Artık kendisi emredici haşa Allah da emir alıcı olmuştur.

Böyle bir aymazlık ve edepsizlik her ibadet, her işte bu şekildedir de insan anlamaz, akide ve ahlakını düzeltmez. Düzeltmediği için insanın var olduğu her alanda sorunlar bitmez. Yağmurun az yağması ya da çok yağması, güneşin az olması ya da çok olması gibi olağan dışılıklar bireysel ve toplumsal nefsin iyi ya da kötü olması bunlardandır.

İnsan, Allah’ın dinini ve insanlığı ancak nefse rağmen yaşayabilir. İnsan, çiğ nefsiyle beraber ne Allah’ın dinini ne de insanlığı kâmilen yaşayamaz. Yaşadığını zanneden, tatsız tuzsuz bir yemek gibi canlı ölüler olur da fark edemez.

İnsan, ne zaman Allah’ın razı olduğu bir kalıpta (DİNDE) eğitim düzeni kurar, ne zaman Allah’ın razı olduğu bir kalıpta (DİNDE) nefsini terbiye eder işte o zaman tümiyi, doğru, faydalı ve adil güzel işler ortaya çıkar. Dolayısıyla bireysel hayat, toplumsal hayat ve uluslararası hayat yaşanabilir olur, sorunlar azalır.

İnsan, ne zaman nefsini terbiyeden uzaklaşır, kurumlar nefs terbiyesi kaynaklı eğitimden uzaklaşır, işte o zaman kötü, yanlış, faydasız ve zalim çirkin işler ortaya çıkar. İnsan, toplum ve ülkeler güzel işlerle beraber ahlakı ve insanlığı yükseğe, gökyüzüne taşıyacağına zinayı, binayı, yalanı, iftirayı, dedikoduyu,..vesaire çirkin işleri yükseğe, gökyüzüne taşır. Dolayısıyla bireysel hayat, toplumsal hayat ve uluslararası hayat yaşanmaz olur.

Nefsini eğlendiren, dünyanın oyun ve eğlencesine dalan insan, toplum ve ülkeler ahlak ve insanlığı yücelteceğine yerin dibine sokar. Az sayıda insan, toplum ve ülke eğlenceden kahkahalara boğulurken kahir ekseriyetin çığlıkları her yanı yutar.

Nefs eğitim düzeni ve eğitimi bu yüzden gereklidir, edep ve ahlak bu yüzden gereklidir.