Şeb-i Yelda'yı sorarlar

Cevabını bilmediğim bir soru değil bu. Ne yirmi aralık diyeceğim ne de yirmi bir aralık.

Yıkılmışsa bütün kutsallarım, türbelerim ve sığınmışsam bir mescit köşesine. Susma hakkımı kullanmak istiyorum. Artık çekmeliyim diyorum, kendi kendime, çekmeliyim hakikat perdesini. Bütün karanlıklar aydınlığa kalbetmeli ve ifşa etmeliyim bütün günahkârları bu Yeldâ gecesinde…

Şeb-i Yeldâ'da uzasın diyordu şair. Uzasın fecre kadar aşk hikâyesi. Binbir gece masalı olsun. Tâ ki Şehriyar Şehrazat'a el kaldırmasın. Aşkının en ulvi makamında… Öldürdüğü bütün kadınların günahında kavrulsun. El açsın Allah'a. Duaların kabul olduğu makam sahibine.

Yeldâ gecesinde Cihanın Öte Yakasından mektuplar geliyor bana. "Daha önce geldiğin gibi umarız bir başka Yelda gecesinde yabancılık çekmeden, aşina duygularla, Yelda gecesine alışık bir şekilde gelesin."

Geldim işte yürek açıcı bir yolculukla geldi. Önce Hoy'a, sonra Tebriz'e geldim. Şems'i sora sora geldim. Mevlana'nın intizarlarını (inkisarlarını) duya duya geldim. Mahdumum Muhammed Yusuf'u Tebriz'e tahsil için bırakarak aşağılara inmek istedim. Tam o vakit bir Şeb-i Yelda idi. Ben ararım baba, ararım Şems'i, demişti. Şah gölüne iyice bak, demiştim. Belki oraya Şems'in attığı kitaplar var diye. Ona Şems ve Mevlana'nın ilk karşılaşmasını anlatmıştım.

Cihanın Öte Yakasına ikinci dönüşüm böyle olmuştu. Fakat burada iki hüznü birlikte yaşadım. İlk hüzün evlattan ayrılma hüznü idi. Bir vakitler ben ondan ayrı düştüm. Şimdi o, benden ayrı düştü. İkinci hüzün çok acı. Tebriz'den sonra aşağılara inmek isteyişimi acı haberler yumağı bozmuştu. Yürek burkan bu haberlerle sarsılmıştım. Tahran, İsfahan, Hemedan… Sokaklarında gül topladığım Kaşân… Masal zamanlarında tanıdığım Horasan ve Şiraz şimdi kan ağlıyor. Aşina duygularla geldiğim edebiyat diyarına, tarihin kol gezdiği Selçuklu coğrafyasında ağıtlar yakarak, feryatlar kopararak geri dönüyorum.

Şimdi kendi ülkemde Yelda gecesi arefesinde tek tesellim Hafız’ın divanına sığınmak oldu. Şöyle tahayyül etmiştim. Belki bu bir rüyadır, biraz sonra uyanırım uyanmakta olanlarla birlikte. Ama nafile, nafile… Dostlarım, arkadaşlarım sürekli ölüm haberleri veriyor bana. Yeldâ gecesi nedir diye sormuş muydum, bilmiyorum. Ama son gelen bir mektupta "Yılın en uzun gecesinde Shahriar Mohammadi'nin sabaha kadar arkadaşının cesedinin yanında kaldığı geceydi."

Ayrılık ah ayrılık! Yılın en uzun gecesinde ayrılık. Ve ayrılıkların en acısı, ölüm ayrılığı.

Ah Şehrazat! Şehriyar'a yeni bir masal anlat. Binbir gece olsun yeniden. Sabır yüklü bulutlar taşısın kalbinde. İsyan bayrağını indir, indirebilirsen. Olur belki kalplerde inşirah inşirah.