Şampiyonluk çok önemli mi?

Şampiyon olmak her takımın arzusudur ve hayalidir, bundan dolayı yöneticiler imkanlarını seferber ederler, yüklüce borca girebilirler. Hatta kimi yöneticiler bu uğurda sağlığını yitirebilirler. Yine de idarecilerin bir kısmı makamlarını terk etmek istemezler.

Halbuki gurur duymamız gereken bir tablo var. Fanatikler hariç. Dört (4) takımımız şampiyonluğa oynuyor. Fenerbahçe, Galatasaray, Başakşehir, Beşiktaş yarışıyorlar. Tatlı bir rekabet söz konusudur. Bu rekabetin kaliteyi artırdığını söyleyebiliriz.

Bir kere her dördünü de yerli antrenörler çalıştırıyor. Bu tablo ülkemiz için gurur vericidir. Bu çalıştırıcıların her biri ağır toptur. Onların mazileri başarılarla doludur. Gurur duyulacak çalışma stilleri var. Aykut Kocaman, Fatih Terim, Rıza Çalımbay, Abdullah Avcı, Şenol Güneş iftihar edeceğimiz teknik direktörlerdir.

Problemleri göz ardı etmeyelim. Takımlarımızda yerli oyuncuların sayısı çok az ve gün geçtikçe azalıyor. Avrupa'nın yaş haddinden emekli olmuş oyuncularını alıyoruz. Çok miktarda paramız bu futbolculara gidiyor. Yalnız "öğretmenlik" misyonu olan futbolcuları saygı ile selamlıyoruz. Örnek: Alex, Hagi gibi.

Şampiyonluk önemli olmakla beraber Avrupa'da başarılı olmak esastır. Edirne'nin ötesindeki zafer haberlerine hararetle ihtiyaç duyuyoruz. Biliyoruz ki kendimize güvenimiz uluslararası başarılarla zirveye ulaşır. Bu konuda eksiğimiz çok belirli bir seviyenin üzerine çıkamadık. Tartışılması gereken konu budur.

Fatih Terim Galatasaray'ı aldı, belli bir yere getirdi, başarıya götürüyor. Fatih Terim ve onun gibi yerlilerin kıymetini bilmeyenler gereken dersi çıkarmalıdırlar. Hiç olmazsa yerli antrenörlerin önü kesilmemelidir. Yine de bugüne şükür, yenilerin önü az da olsa açılmıştır.

Şampiyonluk önemli ama kutlama yaparken başkalarına zarar vermeyelim, onları tahrik etmeyelim. Diğer takımları rakip olarak görmeliyiz. Başarılı olmak, Avrupa'da galip gelmek önemlidir.

Sonuç: "Avrupa'da söz sahibi ve şampiyon adayı olmak gerekir."