Ruhu çıplaktır ömrünü tesettür etmeyenin
Bu aralar neredeyse hiçbirimiz hiçbir şeyi muhafaza edemiyoruz. Mesela sırları örtemiyoruz. Örneğin saklayamıyoruz bir insanın bir günahını. Birinde bir zaaf yakaladık mı, bizde de aynısı mevcut mu diye düşünmeden hemen herkesle paylaşaduruyoruz. Örtemiyoruz örtünmeye dair her ne var ise…
Misal, sadece kadınlara mahsusmuş gibi neden algılanır tesettür, erkeğin gözkapaklarındaki örtü kadar aziz o hâl nerde. Kadınla beraber erkeğin örtüsü de yaşantıya mevzubahistir, lakin neden önemsenmez ya da konuşulmaz. Kadının tesettürü arz kadar önemliyse, erkeğinki de arş kadar elzem...
Örtüden kasıt, takva libası da olabilir mi acaba. Yüksek bir karakterle ahlakımızı donanmadığımız zaman eksik kalmaz mı tesettürümüz. İffet kadar yüce bir tesettürü hiç kimse gösteremez. Ar pelerini ihmal eden edene şu dem, bundan ne haber. Başın örtülü ama dilin ve kulağın neden ulu orta çırılçıplak. Laf taşımak gibi utanç verici bir çıplaklık bilemiyorum. Komşusu açken sözüm ona kapalı olsan bile ruhun isyan eder o hâle…
Artık her şey moda, bir tek tesettür demode. Farzın aslı, tarzın terzisine mağlup. Çekici olmaya mahkûm etmişiz koca bir ömrü, durmadan bizi çeken ölüm denen hadise her çağın en taze ve istikrarlı meselesiyken. Meselemiz ne…
Kendimizi muhafaza etmezken, gaybın askerlerini nasıl olur da muhafız bekleriz…
Mesela kalbimizi merhametle örtemiyoruz. Misal bizim gibi düşünmeyene karşı neredeyse etrafımızı setlerle örterken, çevremizi güzel insanlarla süsleyemiyoruz. Herhangi bir menfaat beklentimiz varsa birine dair, elimizdeki tüm imkânları onun ayağına serebiliriz; amma kaç defa kendimizi serdik seccadelere bize bütün bir kâinatı imkân diye karşılıksız serene…
Tesettürsüz olmaz; amma ve lakin ahlak, ar, edep, sakınma, haysiyet, hassasiyet taşımayan hiçbir örtünme tesettür olamaz…
Kul hakkı yemek kadar büyük bir çirkeflik mi var. Adaleti muhafaza edememek kadar büyük bir isyan varken, hangi tesettür. Ailesine zulmetmekten daha büyük bir acizlik yokken esvaplar bizi iffetli etmeye yetemez. Onu yapmayan bunu da yapamaz diyemez hiç kimse, birbirine alternatif olamaz mecburiyete dair her ne varsa; ancak bir bütündür mükemmel saydığımız bu inanç sistemi… Ruhu çıplaktır ömrünü o kusursuz inançla tesettür etmeyenin… Ruhun tesettüründe, bedenin endamı ne mükemmel… Ruha iffet tokası sakın ola unutulmasın…
Tepeden tırnağa kendini sarsan da, sarsmıyorsan kendini, seni saran örtü sarsılmanı sağlayamıyorsa, ruhun sıkışmazsa nefsi muhasebenle, kalbin daralmazsa yaptığın yanlışlarla, aklın şaşırmazsa günahlarımızın şaşkınlığıyla, örtüde kusursuz olan kefen ne güzel tesettür…
Ahlak örtüsünü İslam’dan almamak kadar büyük bir cinayet var mı… Kılıktan kılığa tarzlaştırdığımız o örtüyle, hiçbir zaman endamımıza asalet kazandıramayız… Mecburiyetten veyahut kültürden ötürüyse örtünmek, toprak örtse yine az… Tesettürüne ahlak tokası takan, tesettürüne edep süsü ekleyen, tesettürüne yumuşak huy ilikleyen, tesettürüne Aişe ve Hatice hayatı eklemleyen, tesettürüne sadece eşinin göz hizasına vize verene bir değil, ebeden bildiğin kapısında köle olunur köle…
