Rabbim tekrarına eriştirsin!

Talihsiz zamanlarda yaşamanın ıstırabıyla, talihsiz kelimeler, talihsiz eylemler ve talihsiz düşüncelerle doluyor ömrümüz.

Talihsiz zamandayız evet, toz duman geçerse - geçebilirse bindiğimiz at mı eşek mi görülecek ama hepimiz için iş işten geçmiş olacak belki de.

Kirlenen ruhumuzu, katılaşan kalbimizi, kararan yüzümüzü, donuklaşan bakışımızı ve taşı bile orta yerinden çatlatacak vahşi katliamlara dahi tepki vermez hale gelen duygularımızı harekete geçirecek sayhayı duyabilmek ümidiyle başlıyoruz her yeni güneu2026

Kötüler arasında seçim yapmak mecburiyetinde kalmanın ıstırabı ve iyiye yol versin duasıyla, sırtımıza yüklenen vebalin altında ezilerek, yapmamız gerekirken yapamadıklarımızın utancıyla geçiyor günlerimizu2026

Bir Ramazan ayı daha geldi geçiyoru2026 Biz Ramazan ayını rahat bir şekilde idrak ederken, Ramazan eğlencesi olarak patlatılan havai fişek görüntülerine benzeyen ama cayır cayır yakan, öldüren zehirleyen parçalayan fosfor bombalarının aydınlattığı karanlık gökyüzü fotoğraflarıyla, sadece inancından dolayı zindanlarda zulüm ve işkence gören kardeşlerimizin haberleriyle, ülkesinden kovulan mazlumların durumuyla, işgal edilen topraklarda yaşanan kıyımlarla ve hepsinin üzerinde ülkemizde " adaletsizliği arşı titreten insancıkların "adalet arayışına çıktığı" günleri görmenin çaresiz utancıyla bir Ramazan ayı daha geldi geçiyoru2026

Zulme engel olamamanın ıstırabı ve nefsimizin bitmeyen isteklerinin telaşesiyle geçirdiğimiz bir Ramazan ayı daha veda ediyor bizlere.

Bir yanımız, yüreğimize uzanıp, "içine dön, kendini bul" diye seslenirken, diğer yanımız cemiyet buhranını çözmeden içe dönmenin manasızlığını ortaya seriyor. Hadiselerin ortasında, "içe doğru olurken dışa doğru oldurmak" düsturunu hayat nizamı haline getirememenin neticesidir bugünler diyerek, bir Ramazan ayı daha veda ediyor bizlere.

Eskilerin, "Allah tekrarına eriştirsin" diyerek o basit, derin ama huzurla dualadıkları Ramazanlara kavuşmanın hayaliyle bir Ramazan ayı daha veda ediyor bizlere.

İnsan aciz bir varlık.

Mütefekkir Salih Mirzabeyoğlu'nun:

"Halbuki şu şartlar içinde bir Müslümanın çıldırmaması için fevkalade olması lazımdır...

Eğer çıldırmıyorsak, fevkalade olmadığımıza göre, insan olmadığımızdandır; bunu gayet net söylüyorum... Nerede kaldı ki Müslüman olmak!" sözleri mıh gibi çakılırken beynimize, acziyetimizi idrak ediyor, merhamete ne kadar muhtaç olduğumuzu fark ediyoruz. Boynumuzda bu kadar vebal varken ve yapmamız gerekirken yapamadıklarımızdan dolayı bu vebal her geçen gün daha da artarken, Allah'ın rahmetinden başka ne sığınağımız var ne kapımız.

Çünkü ne meczup olup aklımızı salıverdik çöllere, ne de Şehadeti sarabildi kollarımız!..

"Kuluna kulundan yakın olan Yaradanın Rahmetini sağanak sağanak indirdiği günlerdeyiz. Bu sağanaklarda kuru kalma basiretsizliğini gösterenlerden olmamak gerek." demiştik başlarken. Artık bu sağanaktan ne kadar nasiplendiğimizi bilmeden ama Rahmanın merhametine sığınarak veda ediyoruz Ramazan ayına.

Rabbim özlediğimiz şekilde tekrarına eriştirsin inşallah.