Profesyonel acizlikler
İslam’ı gaye edinen ve
bu yolda gayreti olan tüm İslamî kişi, kurum, yapı ve oluşumların, hedefe
yürürken daha güzelini aramalarından daha doğal ne olabilir ki?
Kendini yenilemeyen
yapıların zamana nasıl yenik düştüklerini görüyoruz…
Zamanın ruhunu ıskalayan
okuyuşların yok oluşlarına tanık oluyoruz.
Doğal olarak bu
durumda profesyonelleşmek gerekecektir… Daha eğitimli, donanımlı, entelektüel
derinlikli duruşlara ihtiyaç duyulacaktır.
Pratiğimizi
güçlendirecek, daha bir güzelleştirecek arayışlar elbette öncelenmelidir…
Profesyonelleşmek, toplumsal
İslami değişim için kitlesel açılımlar, kuşatıcı ve kalıcı atılımlar mutlaka
güncellenmeli ve gündemleştirilmelidir…
Piyasayı profesyonel
hırsızların ve profesyonel kaçakçıların doldurduğu bir zaman diliminde “profesyonelleşme”ye
ilgisiz kalmak olacak iş değil…
Doğal olarak kendimiz
kalmak kaydı ile elbette değişeceğiz, yenileneceğiz ve kendimizi
geliştireceğiz… Ancak amatör ruhumuzu kaybetmeden bunu başaracağız… Yani bizi
“biz” yapan ruhu…
Nasıl bir
profesyonellik?
Hasbiliğimizi,
kalbiliğimizi, fıtriliğimizi, harbiliğimizi, içtenliğimizi zedelemeyecek bir
profesyonellik…
Kurallar, kanunlar, kaideler konuşurken kalbi devre dışı
bırakmayacak bir yenilenme…
Geçmişinden,
geleneğinden kopmadan, kaçmadan, utanmadan bir gelecek perspektifi yakalamak…
Evet,
profesyonelleşmek ufkumuzu açacaksa, geleceğe taşıyacaksa, amaca katkı
sağlayacaksa kim ne diyebilir?
Ancak bir yeniliğin
beraberinde yeni sıkıntılar ve yan etkiler getirdiğini de göz önünde
bulundurmak gerekir…
Profesyonel-amatör, gelenekçi-yenilikçi
kavgasına malzeme vermemeye dikkat çekmek durumundayız…
Profesyonelleşmenin
tevazuumuza, takvamıza, kardeşliğimize katkısı nedir, bakmak lazım…
Uzmanlaştıkça
tabanımızla, toplumla uyum sorunu yaşıyorsak, durup düşünmemiz gerekir…
Ustalaştıkça mücadelemizden usanmaya başlamışsak usul
ve üslubumuzu gözden geçirmemiz icap etmez mi?
Uzmanlaşanlarımız
sahadan uzaklaşıyor ve ulaşılmaz bir hale geliyorlarsa, bu hayra alamet olmasa
gerek…
Birbirimizi yemek ve
yenmek için yenilenmemize hiç gerek yok…
Birbirimize operasyon çekmek, politik manevralarda
bulunmak için profesyonelleşeceksek yazık olur bizlere…
Uzmanlaşalım fakat
birbirimizden uzaklaşmayalım…
Ustalaşalım ama dava
arkadaşlarımızı unutmayalım…
İhtisaslaştıkça
ihtiraslarımız artıyorsa, ihtilaflarımız derinleşiyorsa, durup tekrar tekrar
düşünmemiz gerekiyor…
Profesyonelleşmek
pasifleşmekte değildir… Mücadele performansımız düşüyorsa, pratiğimiz
zayıflıyorsa bu açmazı nasıl amamız gerektiğini çözmemiz gerekir…
Görünen o ki, atanmışlar
adanmışların yerini dolduramıyor.
Şimdilerde herkes
profesyonel olunca mutfakta çalışacak kimse kalmıyor…
Sakın amatör
acemiliklerden sonra profesyonel acizliklere evrilmeyelim…
Profesyonelliğimize
amatör ruhumuzu nasıl giydireceğiz, buna bakalım…
Gerçi profesyonel
ligdeyiz, sanki takım ruhunu kaybettik…
Yorgunların
profesyonel yorumları ile yol alınmıyor…
Profesyonelleşme bizi
bozmasın… Profesyonel kibirler bizi kirletir…
Bilmişlik aymazlığı
ile ayrışmaya gitmeyelim, mahalle değiştirmeye gerek yok…
Kardeşlik dünyaya
bedel… Statik dünya, mekanik ilişkiler bize göre değil…
Biz bir okuluz…
Hayatın bereketini burada bulduk…
