Pis Kovboy
Çocukluğumda mahallemizi haraca bağlayan, astığı astık kestiği kestik bir nevzuhur kabadayı vardı. Canı sıkıldıkça, parasız kaldıkça semtimize bulaşır, mahallenin çocuklarına dadanır, yollarını keser, harçlıklarını ellerinden alır, zulmünü yaptıktan sonra da iğrenç bir şekilde sırıtarak geçer giderdi. Çocuklar ilk başta ondan korkup çekiniyorlardı. "Neme lazım belaya bulaşmayayım." diyerek ondan uzak duruyorlardı. Ancak bu hal, küstah delikanlıyı daha da cesaretlendiriyor, "Bana kimse yan bakamaz, ben bu mahallenin efesi, kabadayısı, eşkıyasıyım." diyerek horozlanıyordı. Onun bu hal ve hareketleri, hepimizin canına tak etmişti. Bezdiğimiz bu beladan kurtulmalıydık artık.
Bir gün yine bu serserinin mahalleye yanaşacağını duyduğumuzda bütün arkadaşlar toplanıp bir karar verdik, onu sokağımıza sokmayacak, yanımıza yaklaştırmayacaktık. Başa baş dişe diş adamakıllı bir harp yapacaktık. Herkes sapanını yanına aldı. Mermileri ceplerimize doldurduk ve pusuya yattık. Kimimiz kerpiç evimizin penceresinde, kimimiz, bahçe duvarında, kimimiz sokağın görünmeyen izbe bir köşesinde, bodrumunda veya evimizin damında beklemeye başladık. Hepimiz sokağa girecek olanı görebiliyor, onu dört gözle bekliyorduk. Üstelik herbirimiz keskin nişancıydık, attığımızı vururduk. Düşmanımız her zamanki gibi ceketi omuzunda, kundurasının topuğuna basarak, elindeki tesbihi salllayarak sokağımıza girdi. Ortada kimsecikleri görmeyince şaşırdı önce. İşaret verilince hepimiz sapanlarımızdaki mermileri bu küstah ve gaddar delikanlının üstüne fırlattık. Kurşunlar yağmur gibi üstüne yağıyordu. Kafasına, gözüne, eline, koluna, ayağına... Neye uğradığını bir an şaşırıp öylece kalakaldı. Çok geçmeden mahallelinin birlik olup kendisine saldırdığını anladı sonra. Yara bere içindeydi. Durdu, sırtını döndü ve arkasına bakmadan dörtnala kaçmaya başladı. Hepimiz meydana çıkıp onun bu haline gülmeye başladık. O ise hem kaçıyor hem de ağlamaklı bir şekilde söyleniyordu. Bir daha görünmedi.
ABD'nin başta Türkiye olmak üzere dünyanın bir çok ülkesine hayasızca saldırmasını biraz da bu arsız çocuğun haline benzetiyorum. Doğrusu fena sonunu da aynen dayak yiyen mahale haraççısına benzetiyorum. Batının bu çirkin, kötü ve küstah kovboyu, bütün melanetleri, çirkinlikleri, küstahlıkları, iğrençlikleri üstünde taşımaya devam ediyor. Güya kimseden pervası, korkusu yok. Rusya'ya da laf atıyor, Kanada'ya da çatıyor. Türkiye'ye de homurdanıyor, İran'a da posta koyuyor. Canı sıkılınca Avrupa Birliği, NATO, Birleşmiş Milletler demeden dünya milletlerinin ortak kuruluşlarına da horozlanıyor. Velhasıl aynen mahalle serserisine benzemeye başladı. Sağdan soldan gelmiş insanlar toplululuğunun yeni dünyadaki bu eli kanlı, sözü yalanlı ve ne idüğü belirsiz devleti, artık bütün dünya tarafından atılacak iyi bir dayağı çoktan hak etti. İlk büyük dayağı da BM'de yemişti. 128 devlet, Kudüs meselesinde ona karşı duruyor ve kararını reddediyordu. Yanında ise bir kaç süprüntü kabilecik ve devletçik kalmıştı sadece. Esasında kararı kesindi ama tezgahladığı FETÖ ihanet ve işgal hareketi başarısız olunca morali bozulmuştu. "Bizim çocuklar" dediği satılık robotları, işi becerememiş, onu mahcup edip yüzüstü bırakmıştı.
ABD'nin Türkiye'ye karşı başlattığı ekonomik saldırı püskürtülüyor. Halkımız, İsrail'le birlikte terör gruplarını himaye eden bu hantal, kibirli ve küstah ülkeye karşı topyekun birleşmiş durumda. Attila İlhan "Amerika'nın bütün tarihi, bizim Osmanlı'nın gerileme dönemi kadar bile değildir." derdi. Dilaver Cebeci, Türk tarihini 4 bin yıllık kabul ediyordu. Dünyanın kibirli ve zalim ülkesi ABD'de düşüş devri başladı. Artık Avrupa ülkeleri bile eskisi gibi onu dinlemiyor. İtibar sıfır. Azerbaycan, Katar, Rusya, Pakistan, Kuveyt, Irak, Almanya, İtalya ve daha pek çok ülke, Türkiye'nin yanında yer aldı. 300 yıllık bu köksüz ve obezite devletçiği, mahallenin bu eski kabadayısı pesperişan.
Unutulmasın ki, İslam'a en çok hizmet edenler Türkler'dir. Cenab-ı Allah bu aziz/mübarek milleti, çirkin ve kötü kovboya ezdirmeyecektir. Böyle biline!
