​Okul öncesinde din eğitimi olur mu?

7 yıl aradan sonra toplanan 20. Milli Eğitim Şurası’nda alınan tavsiye kararlarına biri “Okulöncesi öğretim programında çocuğun gelişim düzeyi dikkate alınarak din, ahlak ve değerler eğitimi yer almalıdır” idi.

‘Oy çokluğu’ ile alınan bu karar sonrası kıyamet koptu. Fırtınalar esti. Küçük çocuklara din eğitimi verilmesinden rahatsız olanlar esip de gürledi. Kamuoyunda tartışma giderek büyüdü. Böyle bir eğitimin verilmesi kararı bazı kesimlerce “çağ ve akıl dışı” olduğu, “çocuğun fiziksel ve zihinsel gelişimini olumsuz etkileyeceği” gibi görüşler ileri sürüldü. Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer ise en doğru olanı yaptı; tartışmalara dahil olmadı. Kendisine bu madde ile ilgili soru sorulunca “Buradaki önerinin doğruluğunu veya yanlışlığını Milli Eğitim Bakanı olarak tartışamam” dedi. Kendisini de polemiklerin içine çekip yıpratmak isteyenlerin ekmeğine yağ sürmedi; çok doğru bir duruş sergiledi.

Bazı kesimlerin örgütlenip “Bu kararın uygulanmaması için var gücümüzle mücadele edeceğiz” demesi, Şura’nın varlığını tanımadığı anlamına gelir ki bunu saygısızlık olarak niteliyorum. Kararı yanlış bulabilirsiniz, buna kimsenin bir diyeceği yok. Eleştirebilirsiniz de. Yalnız, hem eleştirip hem yanlış bulup bu kararın yerine alternatif bir öneri sunmamak da ortada iyi bir niyetin olmadığının göstergesi.

Neymiş efendim, çocuklara din eğitimi verilmesi halinde çocukların sağlıklı gelişimi olumsuz yönde etkileniyormuş! Çocukların fiziksel ve zihinsel gelişimi telafisi mümkün olmayan zararlar görüyormuş. Peki nedir bu zararlar neden izah edilmiyor? Neden detaylandırılmıyor? Ben açık ve net söyleyeyim; bu minvalde itirazlarla din eğitimine karşı olanların temel amacı din değil; dindarlardır, İslamiyet’tir, Müslümanlıktır. Çünkü din eğitimi dediğinizde işin içine sadece İslamiyet girmiyor; diğer dinler de giriyor. Ama her nedense Müslümanları ve İslamiyet’i kendilerine düşman belleyenler, bunu yüksek perdeden dile getiremedikleri için olayı genelleyerek din eğitimine karşı olduklarını söylüyorlar. Oysaki temel dertleri Müslümanlara, İslamiyet’e olan kin ve öfkeleridir.

Çünkü İslamiyet; birliği, beraberliği, kucaklaşmayı, ahlakı, nezaketi, hoşgörüyü, misafirperverliği, sevgiyi, kardeşliği öğretiyor. Toplumda kaostan, kavgadan, gürültüden beslenenler, insana dair olması gereken bu olumlu davranış ve tutumların eğitim kurumlarında olmasını istemiyor. Mevzu okulöncesinde olması değil, mevzu, din eğitimi verilmesinde. Hatırlarsanız lise öğrencilerine seçmeli olarak verilmesine rağmen Peygamberimizin Hayatı, Kur’an-ı Kerim gibi derslerin verilmesinden de rahatsız olmuşlardı. Oysaki seçmeli idi bu dersler, istemeyen kendi çocuğunun bu dersleri almaması yönünde okul idarelerine dilekçe verebilirdi. O gün lise çağındaki çocuklara din eğitimi verilmesinden rahatsız olanlar bugün okul öncesi çocuklara da din eğitimi verilmesinden rahatsız olarak toplumda karşımıza çıkıyor. Demek ki mevzu pedagojik olarak çocuğun yaşına uygun olmaması filan değil, mevzu dindarlar, muhafazakarlar, Müslümanlık ve İslamiyet’tir onlar için.

Biz dün de İslam mücadelesi verdik bugün de vereceğiz. Mehmet Akif’in dediği gibi “Ruhumun senden ilahi şudur ancak emeli / Değmesin mabedime namahrem eli” diyecek ve tertemiz olan dinimize kirli ellerin değmesine asla müsaade etmeyeceğiz.

Şu da enteresan değil mi; okullarda din eğitimi verilmesin diye diretenler bizim Müslüman kimliğimize neden saygı duymuyorlar? Bizler Müslüman bireyler olarak çocuklarımızın İslami eğitim almasını isteme hakkımız / özgürlüğümüz yok mu? Neden buna saygı duyulmuyor? Kendi çocukları veya kendileri için istemeyebilirler ama bizim bunu isteme veya uygulama hakkımızı neden sorguluyor ve engellemeye çalışıyorlar?!

Okulöncesinde din eğitimi verilmesi uygun değildir diyerek karşı olanlara kaç tane eğitim pedagogu göstermemiz ve ‘uygundur’ demesini izah etmemiz gerekiyor acaba?! Kaldı ki en büyük eğitim pedagogu Hazreti Muhammed’dir (SAV). Onun aldığı ve verdiği eğitime bakmak yeterli olacaktır. Hatta bir adım daha ileriye gideyim; Müslümanlık dışındaki diğer dinlere gelen peygamberler de kendi dinlerinin öğretileri ve ritüelleri ile kendi dönemin çocuklarını yetiştirmediler mi? İtiraz eden arkadaşların biraz kitaplarda gezinmesi ve dinler tarihini okumaları çok mu zor?!