Namaz, uykudan hayırlıdır!

Herkes uykudayken, gecenin en sakin deminde, sabaha yakın seher vaktinde gecenin sessizliğini bölen sabah ezanını hiç dinlediniz mi? Âlem uykudayken ve dünya kendini sessiz moda almışken kuş cıvıltıları eşliğinde okunan ezan, insanın ruhunu okşuyor adeta. Âlemler ötesinden huzura bir davet misali. Herkesten farklı olmak için bir fırsat, bir çağrı… Bütün uyuyanlara inat uyanık olmak… Diri olmak, namazla dirilmek, güne, güneşe, hayata en diri halde merhaba diyebilmek… Gönlün huzuru, hayatın mutluluğu, ruhun dinginliği, ömrün bereketi, yaşamın letafeti için sunulan en güzel nimetlerden biri, sabah namazı.

Sabah Namazını diğer namazlardan farklı kılan gizem ezanında gizlidir. Diğer vakitlerden farklı olarak söylenen bir söz, bizi dünyanın bütün uykularından alıp kendine çekiyor. Çok özel bir çekim gizemi ile donatılmış bir söz:

“Es-Salâtühayrünmine'n-nevm.” (Namaz uykudan hayırlıdır.)

Bu gizemin içinde gizlenmiş iki kelime ilişiveriyor kulağımıza ve çekiyor dikkatimizi: Salat ve Nevm. Yani namaz ve uyku. Adeta âlemin sırrını bize sunuyor gibi. Ya namazla diriliriz ya da bu hayatta hep bir uyku haliyle yaşayıp gideriz. Kim bilir gaflet uykusu da buradan geliyordur.

Gündüzümüzü gündelik telaşlara, günlük kaygılara kurban ettikten sonra gecemizi de sözüm ona gündüzün yorgunluğunu telafi için yaşarken aslî görevimiz olan kulluk bilincinden yoksun kaldığımızı çoğu zaman fark bile etmeden yaşıyoruz. Adımızdan gayrı bizi biz yapan hiçbir şeyimizin kalmadığı dünyada bir uyku arası arafta yaşayıp gidiyoruz. Sonra da ahkâmlar kesip halimizin doğruluğuna dair tezler savuruyoruz, lakin yanılgımızı uyku arasında işittiğimiz bir söz vuruyor yüzümüze: “Es-Salâtühayrünmine'n-nevm.” (Namaz uykudan hayırlıdır.)

Namaz ve uyku, hayat ve ölüm... Dünyanın her sabah yeniden dirilişine adeta atıf yaparcasına sabahın seher vaktinde minarelerden yükselen bu ses normal uykudan değil de gaflet uykusundan uyanmamız için söyleniyor gibi. Yaşayan ölülerden bir farkımız olması için bizi yaşamaya devam ediyor adeta: “Es-Salâtühayrünmine'n-nevm” (Namaz uykudan hayırlıdır.)

Üstad Sezai Karakoç’un ömrünü vakfettiği Diriliş’in muştusu olarak kabul edelim bu sözü. Adeta bir dirilişin giriş cümlesi: “Es-Salâtühayrünmine'n-nevm.”

Haydi, kalk, doğrul yattığın gaflet uykusundan, bir diriliş konsun omuzlarına, bir inanç düşsün ruhuna, bir eylem kuşansın ayakların ve kırılsın prangaların. Abdest ile doğrul, namaz ile yoğrul ve inançla başla güne. Bak o vakit nasıl aydınlanıyor ruhunun karanlık dehlizleri ve gün yüzüne ne güzel merhaba diyor kalbinin en berrak yanları. Bir şükür sadeliğinde, bir hamd letafetinde ve bir kulluk makamında ödüllerin en güzeli olan Allah’ın rızasına kavuşmanın huzuru doluyor ömrüne.

“Ben, insanları ve cinleri ancak Bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat Suresi, 56. Ayet) diyen Yüce Mevla'nın bu ayetine muhatap olmaktan bizi mahrum kılan nedir? Yahut bu ayetteki kulluk kelimesini mi yanlış anladık? Sorular üst üste gelince bazen içinden çıkılmaz hal aldığının farkına ben de varıyorum, lakin doğru soruları sormadığımız zaman hakikate ulaşmamız da pek mümkün görünmüyor. Bu âlemde var olma gayemiz en sade haliyle bizi bildirilmişken hala çetrefilli meselelerin etrafında dolaşmanın bize ne faydası olabilir ki?

Kulluk, acziyetin en doğru ifadesidir. İnsan, insanlardan menfaat beklemeyi bıraktığı zaman Allah'a muhtaç olduğunu anlayacak. İşte o vakit kulluk kavramının ne olduğunu idrak edecek. İnsan, aciz olduğunu kabul ederek Allah’ın yanındaki makamı yükselmeye başlar ancak. Aksi takdirde Allah muhafaza gizli şirkin içinde yuvarlanıp gideceğiz.

Ya namaz hali üzereyiz ya da uyku hali. Ya kulluk bilincindeyiz ya da yokluk yolunda savrulup gidiyoruz.Bir dua çekip alsın bizi dünyanın debdebesinden. Bu sabah namaz ile uyanalım dünya uykusundan. Haydi, gelin namazın bütün uykulardan daha hayırlı olduğunu idrak edelim ve yaratılış gayemize uygun olarak kulluk kapısından geçip Allah’ın huzurunda duralım. Çünkü biz artık biliyoruz ki;

“Es-Salâtühayrünmine'n-nevm”