Müşteri temsilcisi

Dünya, gariplikler diyarı. Garipsediğin hale gün geliyor aşina oluyorsun ve önceki haline garip kalıyorsun. Buna da değişimin kaçınılmaz çaresizliği diyorlar ve ardından okkalı ve felsefik bir söz iliştiriyorlar; “Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.” Malum iddia büyük bir şahsın sözüne dayanıyorsa kabullenmekten başka çaresi kalmıyor insanın!

İpi elinde tutan herkes cambaz. Üzerinde yürüdüğü ise dünya... Gemisini yürüten herkes kaptan olmuş, cambazlara taş çıkartıyor ve ip elinde kalıveriyor cambazın.

İnsan suçluyu hep kendi dışında aradığından beri herkes suçlu olarak dolaşıyor sokaklarda. Hâkim kim, savcı kim, sanık kim, tanık kim, haklı kim, haksız kim? Olaydan olaya, durumdan duruma değişen gerçekler muamması olmuş ömür ve bir olanın bir de ölenin çaresi yokmuş.

Meselenin köküne inmek yerine maymunlar misali daldan dala atlıyoruz. Sonrası ise cevapsız sorular mezarlığı zihnimiz... Cevaplamaya istediğimiz sorudan başlama özgürlüğünü kazanım olarak gördüğümüzden beridir, bir türlü ilk soruya gelemiyoruz. Diğer sorularda dolanıp duruyor, hayatta volta atıyoruz. Sonra da o ilk sorudan şikâyet edip duruyoruz. Kendimizi bulmak için ise aynaya bakma cesaretini de göstermiyoruz.

Neden mi? Çünkü bu zamanda bütün aynaları çatlak hayatın. Hiçbir aynada bulamıyoruz yüzümüzün tam halini.

Garip, gariplikler arasında dahi kendini daha garip görür oldu. Dahası, dahası, dahası...

Devası olamadığımız devasa davaların dehası olmaya gayret ediyoruz. İltifat, marifete tabidir, demiş atalarımız; biz ise marifetsiz köşe kapmaca oynuyoruz. Ve daha da dahası... diye devam edip gidiyor mesele.

Mesela en garip kavramlardan birisi ‘müşteri temsilcisi’ kavramı olsa gerek yaşadığımız şu hayatta. Hani hayatın çelişkileriyle yüzleşmek için aynaya bakma cesareti göstereceğiz ya, işte tam da o sebepten...

Müşteri Temsilcisi! Yani patrona karşı müşterinin yanında durması ve müşterinin hakkını savunması gereken kişi! Kavram aslına rücu ettirildiği zaman tam olarak böyle anlaşılması gerekiyor. Belki de yalnız ben böyle anlıyorum. Bilinmez! Dedik ya, hayat baştan sona bir muamma ve benim de muammam bu olsun.

Hepimiz öyle veya böyle hayatımızda en az bir defa da olsa yüz yüze veya telefonda müşteri temsilcisiyle muhatap olmuşuzdur. Adeta bu hayatta var olma gayemiz gibi bir şey, müşteri temsilcisinin sorularına samimi ve doğru cevaplar vermek. Kendimizi zorunlu hissediyoruz belki de! Yahut insana verdiğimiz değerden ötürüdür.

Telefonumuz saygıdeğer temsilci tarafından çaldırıldığı zaman, milyonlarca insanın içinden seçilmiş olma ayrıcalığı ve gururuyla telefona cevap verip bizi önemli hissettirdiği için karşı tarafa müteşekkir bir yaklaşımla sorulara adam akıllı cevap verme gayretinde olmak. Bu psikolojik ruh halinin travmatik ve nevrotik kodları sanırım müşteri temsilcilerine hizmet içi eğitim adı altında kişisel gelişim uzmanları tarafından verilmiştir. Çünkü patronların kaybetmeye tahammülü yoktur ve onlar daima kazanan taraftır. Kaybetme ihtimalli riskleri almazlar ve ticareti, keser misali hep kendilerine yontarlar. Bu sebeple Ar-ge çalışmalarına harcanan masrafı kazanç olarak görürler.

Müşteri temsilcilerinin eğitilme sureci de böyle bir çalışmanın ürünü olsa gerek. Çünkü halk nezdinde müşteri temsilcisi diye nitelendirilen kavram tüketicinin yanında olması gereken kişi olarak anlaşılması gerekirken maalesef ki üreticinin sözcüklüğünü yapıyor. Şayet kavram halkın anladığı şekilde kullanılmış ve uygulamaya konulmuş olursa, sizi taahhüt ederim ki, müşteri temsilcisi denen kavramın son kullanma tarihi en fazla bir yıl olur ve bir yıl içinde tedavülden kaldırılır.

Çünkü müşteri temsilcisi beni temsil ettiğini iddia ediyor ancak benimle konuştuktan sonra nedense kazanan hep banka oluyor.