Mikrofon açık unutulunca!..
Ünlü “anchorman” mikrofonun açık olduğunu fark etmeyince, Sayın Recep Tayyip Erdoğan hakkındaki gerçek düşünceleri ortaya çıkmış oldu.
Bizler, kimin hangi konuda ne düşündüğünü üç aşağı beş yukarı biliyoruz.
Sayın Recep Tayyip Erdoğan da biliyordur mutlaka, Sayın Binali Yıldırım da…
Diğerleri de…
Herkes her şeyi biliyor gibi, ancak çokları gerçek duygu ve düşüncelerini ifade etmiyor ya da edemiyor.
“Mikrofonun açık olduğunu fark etmediği için” “kötü pozisyonda” yakalanan “pek muteber” anchorman, Sayın Erdoğan ve icraatları hakkında “gerçekte” ne düşündüğünü
“alenen” ifade etseydi ya da edebilseydi, “açık mikrofon kazası” diye bir durum yaşanmayacaktı.
Bir şeyler açıkça ifade edilmez veya edilemez ise, baltalar bir gün çıkartılmak üzere gömülür…
O gün geldiğinde de, o güne kadar söylenmeyen, söylenemeyen ne varsa bir anda söylenir.
Birikim patlar!..
Şu anda, Sayın Erdoğan’ın “devrilmesini” dört gözle beklediği halde “şartlar öyle gerektirdiği” için farklı modda takılanlar çoktur…
“Açık mikrofon kazasına karışan anchorman”a haksızlık etmeyelim, sadece o zihniyet dünyasının meselesi değil bu.
Bakıyorum; Sayın Erdoğan’ın sonradan “hata yapmışız” dediklerini de, ilk söylendikleri anlarda hararetle alkışlayan…
Sonra…
Sayın Erdoğan “Hatasız kul olmaz, hatalarımızdan ders çıkartmayı biliriz.” diyerek o meselelere dair yeni yaklaşımlarını ortaya koyduğunda, bu sefer de o yeni yaklaşımları hararetle alkışlayan “tipler” görüyoruz.
Her insanın “kendisine has” kanaatleri, düşünceleri…
“Özgün duruşu” olmalı değil mi?..
Hele hele “aydın” etiketli bir insan, büsbütün böyle olmalı değil mi?
Efendim;
Bir kişi sürekli olarak sizi alkışlıyorsa o kişiye karşı çok dikkatli olmakta fayda vardır.
Her yaptığımı beğeniyor gibi görünmesinin, her yaptığımı alkışlamasının ne gibi bir sebebi olabilir ki?
Çok mu hayran bana, “hatasız” olduğumu mu düşünüyor yoksa?
Dostum ise ve bende de tabii olarak hatalar var ise, o hataları gördüğünde niçin uyarmaz beni?
Yanlışa yöneldiğimi gördüğünde niçin bana sahip çıkmaz, “yanlış” demez?.
Mesele…
“Hayra motor, şerre fren olma” meselesiyse…
Hepimizin Allah rızası için ikaz edilmeye ihtiyacımız varsa…
Bu ihtiyacımızı görmezden gelene nasıl bakmalıyız?..
Bizi mi seviyor gerçekten yoksa bizimle ilişkilerinin sağladığı veya sağlamasını beklediği bir takım “dünyevi menfaatleri” mi?..
Bunu “daimi alkış modundaki” bir meslektaşa sordum…
Dedi ki; “Yanlış anlaşılmaktan, bir yerlere yerleştirilmekten, damgalanmaktan korkuyorum da onun için böyle yapıyorum.”
Kraldan fazla kralcılık yapanlardan çekiniyormuş ve bundan dolayı da kraldan fazla kralcılık yapıyormuş!..
Mevzuya bak.
Efendim;
Dinî ilimler alanında çok ileri gittiği kabul edilen ve gayet mühim bir mevkide bulunan “Muhterem Profesör”e bir vesileyle sormuştuk:
“Bu FETÖ’nün İslam’ı tahrip etmek için neler neler yaptığını şimdi anlatıyorsunuz da…
Efendim, siz ki bu işleri çok iyi bilensiniz…
Hani, bu alanlarda uzmanlığı olmayan biri bir sözün, bir telkinin İslam’a düpedüz aykırı olduğunu fark edemeyebilir de…
Siz nasıl fark etmediniz?”
Bu soruya nasıl bir karşılık verilebilir ki?
“Evet, bu alanda çok büyük kusurumuz olduğunu kabul ediyoruz.”
Muhterem “Uzman”ın o günlerde çok iyi bildiğini söylemesini engelleyen bir takım endişeleri vardı mutlaka.
Yoksa, bilmiyor olamazdı, biliyordu ama ortam müsait değildi.
Ortam müsait hale geldiğinde söylemesi gerekenleri “fazlasıyla” söyledi ama memleket bunca zarar gördü, bunca sıkıntı yaşadı, hâlâ uğraşıyoruz işte!..
Bu tür “küçük” hesapları hepimiz yapıyoruz bir şekilde…
Oysa…
Dostlarımızı “Allah rızası için” desteklesek ve “Allah rızası için” ikaz etsek…
Lâfı da söylenmesi gereken zamanda, mekânda ve söylenmesi gereken üslupla söylemesini bilsek…
Ne hayırlı işler yapmış olacağız…
Anchorman mikrofonun açık olduğunu fark etmeyince “gerçek düşünceleri” açığa çıkmıştı değil mi?..
Bizim inancımıza göre, mikrofon da kameralar da her an açık.
Neyi, niçin ve nasıl gizleyeceksin ki?..
