Menfaatinin müridi: insan…
İnsanın düştüğü ve çıkamadığı hâlin tarifidir, insanın menfaatine mürit oluşu. Kim ne derse desin artık dikkate alınmıyor. Güzel söz söylesin, belagatle fethetsin güzel iltifatları, yaratıcının hükmüne tabi olduğunu dilediği kadar ifade etsin, nafile. Koca bir nafile, insan artık inandırıcı olamıyor. Çünkü insan kendinden, yani içsel beklentisi olan menfaatinden ötürü kimse kimseyi ikna edemiyor, çünkü kimse kimseye inanmıyor; çünkü herkes beklentisi oranında anlaşılan veya dikkate alınan. Menfaate cevap verilirse seni başının tacının incisi, gözünün kirpiğinin sürmesi yaparlar. Hakikatte ne kadar izzetin ve ilmin ve dirayetin olduğunu dikkate almazlar. Dikkate alınan tek şey, sizin her şeyden ödün verip sadece ama sadece onların dilek ve beklentilerine karşılık vermeniz. İnsan kendini bir çeşit tanrı mı görüyor ne…
Kılıktan kılığa girmekle meşgulken, taktığı maskelerin sayısı bilinmezken, insan hiçbir zaman anlaşılamayacak, dilediğimiz kadar anlatadururken. Ruhuna ve aslına hunharca savaş açan insan daha ne kadar çukurlaşacak. Hakikatte madde için, para için ‘‘elin kiri’’ denilirken ne oldu da madde veya menfaat bir çeşit ‘‘tanrıya’’ dönüştürüldü...
Ne oldu, nasıl oldu da insan menfaatinin müridi oldu. İstikrarlı bir isyanla mağlup olmanın galibiyetine koşuyor insan. Öğüt almıyor, ders almıyor, ibret almıyor, iflah olmuyor insan. Üç kuruş için, üç gün bile sürmeyebilecek dünya için nasıl oluyor da aşka, sevdaya, merhamete, insana ve insanlığa dair her şeye ihanet ediliyor. Kendini izzet ve iffet sahibi görenlerin, haysiyet ve hakkaniyete en büyük darbeyi vurduklarını göremeyecek kadar kör oluşlarını neye bağlayacaksınız…
Asırlık düşmanlar bir bakmışsınız üç banknot için can ciğer olmuş; ama kokuşmuş bir manzaraya sebebiyet verdiklerini göremeyecek kadar körler. Yan yana gelmek, barış ve esenlik içinde olmak ne yüce; lakin menfaat için aynı dergâha mürit olmak ne yaman namussuzluk…
Devletini, milletini, memleketini ve millet-memleket ve devletin ikbalini, düşünü, hayalini, hedefini, istikbal ve istiklal gayesini kuramayanlar devletin ve memleketin tapusuna çoban olmak istiyor. Şehit yüklü toprağına, ezan süslü göğüne, Kur’an ahenkli hükme aldırmadan şahsi menfaatine emir eri gibi duranlar, gün olur vebasına kapılır ezilmişliğin ve sinmişliğin ve çaresizliğin. Gün olur zarar ve ziyan talan eder iyi niyetten mahrum hayallerin sahiplerini. Yanlışa menfaati için ‘eyvallah’ çekenlerin her bir yanını gün olur azap nakaratları saracak…
Beyin kül, ruh kör, kalp kor, şerefli bir nefes almak elbette zor...
