​Memleket Hareketi'nin 'İnce'likleri…

Muharrem İnce söz verdiği gibi 4 Eylül 1919 Sivas Kongresi’nin 101.yıldönümünde Sivas’ta düzenlediği ilk miting ile Memleket Hareketi’ni başlattı.

İnce, “Bize milyon dolarlar lazım değil, bize yürek lazım, cesaret lazım.” dedi.

Cesaret ama kime karşı…

İnce’nin daha önce açıkladığı CHP’deki “Çete”ye karşı mı yoksa muhalefet kesiminin her zaman vurguladığı ve rahatça her türlü eleştiride bulunduğu “Tek Adam”akarşı mı cesaret…

Yoksa 24 Haziran 2018 Cumhurbaşkanlığı ve Milletvekili seçimlerinde “ortak aday” yapılmaya çalışılan Abdullah Gül’e karşı mı cesaret…

Bence hepsinden biraz…

Siyasette hamaset çoktur. Çoğu zaman bolca lâf ama az iş vardır. Çünkü sorunlar “ha” diyerek çözülmez. Vatandaşa da doğrusunu söylemek yerine kısa dönemli popülist vaatlerle yol almayı tercih ederler.

Bu kolaycılık yerine, çalışan ve halka sürekli yeni hedefler sunan siyasetçilerin Türkiye siyasetinde uzun soluklu olduğu aşikâr.

Adnan Menderes’e darbe Erbakan da sürekli bir müdahale olmasaydı uzun yıllar Türkiye’ye bu siyasiler yönetecekti.

Turgut Özal’ın hizmetleri ve siyaseti ise ortada…

Cumhurbaşkanı Erdoğan ise önemli bir fark ortaya koydu.

Erdoğan’ın Refah Partisi içeresindeki İstanbul İl Başkanlığı döneminde yürüttüğü vatandaş merkezli aktif siyaset karşılık buldu. Parti içi dengeler nedeniyle Belediye Başkan adaylığı için düşünülmeyen Erdoğan, İstanbulluların desteği bu kanaatin değişmesini sağladı.

Belediye Başkanlığı sırasında geliştirdiği projeler ile siyasetteki başarısını giderek artırdı. Önü kesildi. AK Partiyi kurdu. Yine önü kesildi. Hapse atıldı. Partiyi tek başına iktidar yaptı. Sonrası malum. Halk ile bağını koparmadan. Reformları peş peşe getirdi.

İşte Muharrem İnce de tam olarak bunları yapmak istiyor.

Ama çok geç kaldığının o da farkında…

CHP örgütünde yeterli karşılığı yok.

Yazdığı bir başarı hikâyesi yok.

Yapmaya çalıştığı tek şey CHP yönetiminin onun önünü kestiği algısını geliştirerek ve halk nazarında bir nebze itibar toplamak.

Ardından CHP’nin başını çektiği Millet İttifakı için “ortak aday” olabilmek...

Kılıçdaroğlu, siyasete sonradan girse de CHP’nin tüm iplerini eline almış bir siyasetçi.

CHP’yi çok iyi tanıyor.

Tabanın oy refleksini çok iyi biliyor.

Bu nedenle Muharrem İnce’ye bir “mağduriyet hikâyesi” yazdırmayacak.

Bunun en büyük göstergesi. Bir CHP’linin İnce için ihraç talebinde bulunduğu dilekçesine yaptığı yorum: “İhraç söz konusu değil”

Ama İnce’nin inatçılığı da Kılıçdaroğlu’nun elini kolunu bağlıyor.

Muhalefete birlik mesajı vermeye çalışırken İnce’yi dışlayacak bir yol muhalefetin birleşmeden dağılması anlamına gelir.

İnce de bu yolda dikkatli bir şekilde ilerliyor.

Daha önce “ayrıl” dediği Kılıçdaroğlu ile karşı karşıya gelmemeye çalışıyor.
“İttifakı bölmeyeceğim, ben yeni bir yol yürüyorum.” diyor.

Abdullah Gül’ün tekrar “ortak aday” olmasını isteyecek siyasi partiler elbette olacaktır ama ben o ihtimalin artık bittiğini düşünüyorum.

Muharrem İnce’nin de halkta büyük bir karşılık bulma ihtimali epey düşük. Neticede ortada bir başarı yok.

İnce, muhalefetin söyleminden uzaklaştıkça tabanını kaybedeceğini çok iyi bildiği için Sivas’taki ilk mitinginde de CHP çatısı altındaki gücünü azaltacak hiçbir ifade kullanmadı.

Peki, İnce oyu/desteği nereden alacak?

Diyarbakır Anneleri tam bir yıldır. HDP’nin Diyarbakır İl Başkanlığı önünde “evlat nöbeti” tutuyor. Dün itibarıyla 16.çocuk örgütten kaçarak güvenlik güçlerine teslim oldu ve ailesine kavuştu.

İnce’nin alacağı sadece Kürt oylarından olacaktır.

Burada önemli olan hangi Kürt oylarına talip olacağı…

HDP’li Kürt oylarına talip olması CHP tabanından çok oy kaybetmeden karşılık bulmasını sağlayabilir ama Atatürkçü kesimin büyük çoğunluğunun desteğini kaybeder.

Diyarbakır Annelerinin acısına ortak olup PKK, HDP ve türevlerini tamamen karşısına alırsa bu sefer de AK Parti tabanına oynamış olacak. Bu da büyük bir şüphe uyandıracak…

İnce için HDP’nin rolünü çalmaktan başka bir yol yok.

Memleket Hareketi’nin doğu duraklarındaki tercihi durumu belirleyecektir.