Kutlu yürüyüşler büyük hayallerin eseridir

Yavrucuğum

Büyük hayaller kurmalı insan

Uzun rüyalar görmeli. Kutlu yürüyüşlere adımdır bunlar.

Çünkü dünya zihnin şahlanışlarıyla gülümseyebilecek

Yüksek zekâ, erdem ve şahsiyet sahibi insanlar ben merkezli ve sadece bir ömürlük yaşamazlar. Onların hayalleri vardır büyük hayaller. Beyinlerinde çizdikleri resimler vardır. O hayaller ve resimler ütopik gelir, boş gelir an merkezli yaşayanlara…

Oysa onlar sazın kırık telinden, kuşun yaralı kanadından, çiçeğin eğilmiş yaprağından hesabın sorulacağını bilecek kadar hassastırlar. Yorgun akşamlar yormaz onların düşlerini, düşündükçe beyinlerine bahar gelir, çiçekler açar.

Bir asım nesli diyerek hayalini satır satır özgürlükle kuşanmış dizeler vuran Mehmet Akif gibi.

‘Bir gençlik istiyorum’ diyerek haykıran ve beynindeki tüm labirentleri yıkıp hayalleriyle kucaklaşmış, Necip Fazıl gibi. Dirilmenin ayağa kalkmanın, apansız acılardan, esaretten ve bir’e teslimiyet ile mümkün olacağını bilen bir diriliş amentüsü okuyan Sezai Karakoç gibi.

İkballer, Aliyalar, Malkomlar,Niyazi Mısrîler….

Ve daha niceleri… Belki isimli belki isimsiz…

Kısık sesle içinden düşünmekti hayaller… ve o hayallere yürüdükçe insan! İnsan olduğunun, üreten olduğunun farkına varacaktı.

İşte o hayallerin sahipleri,

Yumruklarını sıktıklarında da aşk sızar parmak aralarından. Boğazlarına birikmiş düğümleri yutkunurken de…

Ömürlerini dava, hareket ve toplum ıslahına önderlik edecek aksiyonlar mihverinde, Bir’le birleştirmiştir onlar... Hakkaniyet ve adanışın istikametiyle yol alırlar…

Tüm engebeler, ayaklarına takılan tüm taşlar, sadece ayakkabılarını eskitir… Geçit vermeyen tüm köprülerden gönül köprüleriyle geçerler…

Onlar paslı kilitlerin açılmasında anahtardır. Verilen yetenekleri ile fıtrata sadık kul karakterleriyle derin rüyalar görüp onlara doğru yürümekle harcarlar vakitlerini. Sözlerine sadık edayla…

Onlar benlik egosundan uzak imar ve ıslahın adamlarıdır. Aldıkları yolda ne şımarırlar ne dururlar ne de övünürler.

Onlar salih olmanın erdemiyle beraber hakikate çıkacak yolların kolay olmayacağını da bilirler…

Dururlar belki bazen! Lakin bilirler ki durmakta yürümemek değildir. Nefesi daha fazla içine çekip derine dalmaktır ve ölçmezler onlar mesafeleri… Dalabildikleri kadar dalarlar ve çıkardıklarını hibe ederler. Gözleri pektir, itidallik içindedirler.

Ağır, vakur, temkinli yürüyüşlerinde sadakat ve emanet bilinciyle yürürler hayallerini var etmeye, toplumun ıslahında temel olmaya, duvar olmaya…

Gökkuşağı misali maviye kemer, toprağa koku olmaya… Yürür de yürürler…

Yol alışta azı çoğu hesap etmeden, azığı soğuğu hesap etmeden, sabır ile bir o kadar da inşirah ile…Yürürler.

Büyük hayaller kurmalı insan işte yavrucağım, uzun rüyalar görmeli. Kutlu yürüyüşlerin habercisidir onlar. Duyacaksın o zaman çocukların gözlerindeki şen kahkahaları, atların koşuşlarını, çiçeklerin korkmadan açışlarını, sevda emmiş kadınların yüzündeki berraklığı…

Ömür yolculuğu kutlu bir yürüyüşün zemini olmalıdır. Bu bedene devadır.

Bilmez yoksa ayaklar niçin yürüdüğünü, yürek nasıl seslendiğini…

Buğusuna, büyüsüne kapıldığımız dünya alıkoymamalı bu yürüyüşten, say’dan yavrucağım.

Yaşayışlar bir ömürlük olmamalı. Yaşayışlar ki çok ömürlük olmalı çok...