KUL, ALLAH'I VARLIKTA UNUTMAZSA, ALLAH DA KULU DARLIKTA UNUTMAZ

u2013 Genişlik ve rahatlık halinde, (şükür ve itaatla) kendini Allah'a tanıt ki, o da sıkıntılı anında (yardıma koşmakla) seni tanısın.

(Camiussagu00eer, 3317)

* * *

Allah'ın rızasını, inayet ve yardımını kazanmanın çok önemli bir püf noktasına, bu hadiste işaret edilmektedir.

Kul, genişlik halinde, nimetler içindeyken Rabbinden gaflete düşmemelidir. Kendine yapılan lütufların, ihsanların farkında olmalıdır. Şükür ve hamd görevlerini aksatmadan yerine getirmelidir. Kulun varlıktaki bu bilinçli hali, onu rabbine yaklaştırır. Allah'ın rızasını ve hoşnutluğunu ona kazandırır.

Kulun, darlığa ve sıkıntıya düştüğünde, Rabbinin yardımına nail olması, öncelikle varlık halinde gösterdiği bu şükür performansına bağlıdır.

Allah, kulunun nimetler karşısında takındığı tavrına bakar: O nimetleri nefsine mi verdi, yoksa Rabbinin lütuf ve ikramı olarak mı değerlendirdi?

O nimetleri iktisadla, kanaatla, şükürle mi kullandı, yoksa israfla, isyanla mı harcadı?

Varlık ve nimet günlerinde Rabbini unutmayanı, şükrünü aksatmayanı, minnet duygularını göstermekten ve ifade etmekten geri durmayanı, darlığa düştüğünde de Allah unutmaz. Yardımına koşmaktan geri durmaz. Onun sıkıntılarına çözümler sunar, darlığını bolluğa çıkarır. Yokluğunu varlığa döndürür. Lütfunu esirgemez, rahmetini kesmez.

Sözün özü: Allah'ın lütuf ve yardımlarını her an yanında bulmak ve himayesini kalbinde hisetmek isteyen insan, Rabbine karşı, darlıkta ruhunun derinliklerinde hissettiği teveccühünü, varlıkta da kesintiye uğratmadan sürdürmeli; sıkıntılı hallerde içinde duyduğu zaaf ve acz duygusunu, nimetler içinde yüzerken de hiç kaybetmemelidir.

Varlıkta Allah'ı hatırlayan, darlıkta Allah tarafından unutulmaz.

Kul Rabbini terketmedikçe, Rabbi kulu asla kendi haline bırakmaz.