Küfür ve küfürbaz

Küfür; sözlükte “örtmek, gizlemek; nankörlük etmek” gibi mânalara gelir. Terim olarak genellikle “Allah’tan alıp din adına tebliğ ettiği hususlarda peygamberi tasdik etmemek, ona inanmamak” diye tanımlanır. Küfrü benimseyene de “kâfir” denilir.

Küfür bütün dinlerde kötü olarak nitelendirilmiştir. Yahudilik’te küfrün, başka tanrılara ve putlara tapınmaya kadar varan ahde aykırı tercih ve tavırları kapsadığı görülür. Hıristiyanlıkta küfür anlayışı “Hz. Îsâ’nın ve kilisenin öğretilerini kabul etmemek” şeklinde tanımlamak mümkündür.

Kur’an’da küfür; inkâr, reddetmek, yok saymak, görmezlikten gelmek, hakaret gibi anlamlara gelir. İstilahi anlamda dinden çıkaran söz, iş veya davranışları tanımlar. İslam'a göre inanç esaslarını reddeden kişiye kâfir denir.

Hadis kaynaklarında da küfür çok geniş bir şekilde yer almakta olup özellikle iman bölümlerinde çeşitli başlıklar altında kaydedilen birçok rivayet bu konuyu ilgilendirmektedir. Hadislerde iman en üstün itaat olarak nitelendirilirken küfür en büyük günah olarak tanımlanmıştır. Öte yandan kul hakkını ihlâl etme, toplumun bütünlüğünü ve huzurunu tehdit etmenin yanı sıra daha yaygın bir fitneye yol açma ihtimali bulunan tekfir tavrının sakıncasına işaret edilmiştir. Mümin olmak sadece kelime-i şehâdetin muhtevasına inanmakla olur ve bu ilkeyi tamamen veya kısmen inkâr etmesi de onu kâfir yapar. İman esasları sadece altı esastan ibaret değildir. Dinden olduğu kesin biçimde kanıtlanan itikadî, amelî ve ahlâkî hükümlerin dinî oluşunu reddetmek, bunların farz, helâl veya haram statüsünde bulunduğunu inkâr etmek de kişiyi küfre sevkeder.

Sövmek ise Türkçe’de “ağır ve kötü söz söyleme, ırza ve namusa dokunan ayıp ve çirkin ifadeler kullanma, küfretme” anlamına gelir. Sövmek ahlâken kınanan bir davranış olduğu gibi genellikle suç sayılan bir fiil olması yönüyle ceza hukukunda özel şekilde incelenir.

Sövmek; Kur’ân-ı Kerîm’de iki yerde “dine yönelik sözlü saldırı” mânasında kullanılır. Hadislerde “silâhla yaralamak, başkasının soyunu küçümseyip kötülemek ve ayıplamak” anlamında yer alır. Öte yandan hakāret, sözlükte “bir şeye veya bir kimseye yönelik küçültücü ve aşağılayıcı söz ve davranış” mânasına gelir. Kelâm ve fıkıh literatüründe dine, dinî değerlere ve insanlara sövme fiili sövülen şeyle birlikte zikredilerek seb, şetm ve ta‘n kelimeleriyle ifade edilmiştir.

Türk Ceza Kanunu’nda şerefe karşı suçlardan sayılan hakaret “bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil veya olgu isnat etmek ya da yakıştırmalarda bulunmak yahut sövmek suretiyle bir kimsenin onur, şeref ve saygınlığına saldırmak” şeklinde tanımlanmıştır. Kanunda hakaret ve sövme suçları ayrı ayrı düzenlenmişken kanunda sövme hakaret suçu içinde değerlendirilmiştir. Aynı maddeye göre hakaret suçunun kişinin dinî, siyasî, içtimaî, felsefî inanç, düşünce ve kanaatlerini açıklamasından, değiştirmesinden, yaymaya çalışmasından, mensup olduğu dinin emir ve yasaklarına uygun davranmasından dolayı veya mensup bulunduğu dine göre kutsal sayılan değerlerden bahisle işlenmesi cezayı ağırlaştırıcı sebeplerdir.

Konuşma organları olan dil ve iki dudak Allah’ın insana verdiği başlıca iki nimettir. Bunların iyilik yolunda, din, ahlâk ve nezaket kurallarına uygun biçimde kullanılması istenir. Kıyamet günü insanlara dünyada yapılıp edilenlerin hesabı sorulurken dillerinin de tanıklık edeceği uyarısında bulunulmuştur. Sövmenin her türü dinen kötü sayılmış ve cezalandırılmıştır. Dinen insana, insanî değerlere veya canlı cansız nesneye yönelik olarak örfen sövgü sayılan bir söz söylemek kural olarak haram sayılmıştır.

Milletin seçtiği ve vekil olarak kendini temsil yetkisi verdiği bir şahsın vekâletini yürütmeye çalıştığı kişiye ve en değerli saydıklarına sövmesi insani, ahlaki ve dini olarak doğru olmayacağı gibi siyaseten de yanlışların en büyüğüdür. Böylelerinin değil siyasette, toplumda da yeri yoktur. Mensup olduğu siyasi yapı ona gereken cezayı vermelidir. Yoksa o yapı da millet nezdinde aynı suçtan mahkûm olacaktır.

Millet böyle küfürbaz densizlere gereken cevabı verecektir.