Köşe Kapmamaca Oynamak

Nefs muhasebesi diye bilinen kişinin önce kendisini eleştirebilmesi konusunu bize ilk aidiyetimiz: Allah tembihledi. Yalnız önce kendin dedi. Hep kendin. Biz de başımızı öne eğdik. Kişisel veya toplumsal aidiyetlerimize göre kendimizden bildiğimiz şeyleri eleştirdik, eleştiriyoruz. Fakat görüyorum ki bu konuda kimi zaman, belki çogu zaman mağdur oluyoruz.

Daha nefsi eleştirmek nedir bunu kişisel gelenek edinmemiş, böyle bir derdi olmayanlar üstümüze çullanıyor. İş tamam oluyor.

Kendini muhasebe/eleştiri, tövbe/değişim ve dönüşüm yoluna koymaya çalışan, koyamadığına üzülen insanın üstüne, kendini eleştirmeyi aklının ucundan geçirmemiş, daima ötekini eleştiriyi adet edinmiş bir güruhun sivri dilli istilası düşüyor.

Belli bir ilahi terbiyeyi almamış, farklı eğitimlerden gelmiş geçmiş insanlar da genellikle bu var. Tenkid geleneğini soğukkanlılıkla ilmi sahada uygulama gibi üst bir tavrı, bir kişi veya karşı kesim için kullanmayı maharet sayıyorlar. Bu bir rahatlama elbette onlar için. Başkasının nefeslerini kontrol altına alarak sayarak soluklanmak... Daima karşı nefsin:), karşının eleştirisini kendi hayatının farzı/baş sorumluluğu kılmışlık...

Bir de siz sakinseniz. Sükûnetinizin üstüne kurulup, kalbinizin deminden içip...sizi kendi kesiminizin temsilcisi seçiyor ve o kesimlerin lâkaplarını anarak eleştiriyor da eleştiriyor.

Kendisi ciğerinin arka odasında, saklanmış ve sakınılmış vaziyette kilitli kutsal sandıkta...

Bu sebeple eleştirirken dönüp kendine bakmayan, daima karşısına aldığı kesimin kusurlarına odaklanmış göze itibar etmeyiniz. Bu gözlerin karşısındakine olan cingözlüğü kendisine ve kendi kesimine olan körlüğünden arta kalan başka bir körlüktür. En çok ta büsbütün eleştiri, karalama veya büsbütün hatasız sayma ve peşinden gelen övgü, yüceltmeyi gördüğünüz yerden hemen kaçınız. Asıl veya taklitlerinden, bu işi derinliksiz ve ezbere, kurulmuş ve koşullanmış halde yapan ödevcilerden de... Dünya ve kendi dünyanızca köşe kapmamaca oynayınız bu tipolojiye karşı. Gerçi bu tiplerimizin bütün derdi köşe kapma ve kaptıkları köşeyi enn kıymetli vattann parçası gibi koruma ve kollamadır. Onları köşelerinde gözünüz olmadığına dahi ikna edemezsiniz. Büyük bir bilinç ordusunun köşelerini istilaya geldiklerinin korku filmini seyreder o patlamış bakış açıları...

Uzak durmak; hakiki sorumlulukları mız veya tutundugumuz işimiz, sanatımızı göksel bir coşkunlukla icra etmekle mümkün. Sonrasında yok saymakla...

Kendi varlığını gerceklestirenlerle kendi yokluğunu gerçekleştirenler, yani varlık yoklamasında yok olmayı seçenler için başkaca yapabileceğimiz bir şey yok.Tamam. Biliyorum. Onlar var. Var da ediliyor.Hususi beslenip büyütülüyor.Sonunda bir toplumu, bir vatanı da kendi uçurumlarında yok edebilirler. Fakat daima onları kale alırsak, daima cevap yetiştirmeye çalışırsak, baska türlü yaşamak, bir işin ucundan tutup memleketi kaldırmak, kalkındırmak ne mümkün...