'Kardeşin ölmüş' dediler
Hava jilet gibi. Her Şubat gibi bu Şubat da şubatlığını yapıyor. Ellerimi cebimde tutmamam gerek biliyorum. Karlı-buzlu havalarda kısa adımlarla ve ellerimiz cepte olmadan yürümemiz söylenir. Ama benimki ceplerimde. Bu soğuğa rağmen yüzüm yangın yeri. Ateş tutulmuş gibi yanıyor.
***
Çalan cep telefonumu, yanaklarımı yakmasın diye yüzüme değdirmeden konuşmaya çalışıyorum. Çalışmasaydım keşke, açmasaydım telefonu diyeceğimi tahmin edemeden.
"Abi kardeşin ölmüş" diyor telefondaki ses. "Trafik kazası. İnna lillahu2026"
Devamını duymuyorum. Duyuyorum da anlamıyorum.
***
Yüzüme değdirmekten sakındığım telefon, yanaklarımı değil ciğerimi yakıyor. Ateş gibi yanan yüzüm hissizleşiyor. İstemsiz şekilde gözlerimden akan yaşlar, önümü göremeyecek kadar gözlerimi bulanıklaştırıyor.
Ayaklarıma tonlarca pranga bağlanmış gibi. Adım atamıyorum, ayaklarımı sürüyorum. Keder yüklü tüm türkü sözleri notasız kalmış güfteler gibi asılı kalıyor kirpiklerimde.
***
Hep merak ederdim insan, kardeş acısına katlanabilecek denli gücü nasıl bulabilir diye. Gerçekten tarifsiz, kıyası namümkün bir acıymış kardeş acısı. Dününü, bugününü hatırlıyorsunuz. O artist duruşa yakıştıramıyorsunuz ölümü. Daha çok yıllar vardı önünde diyorsunuzu2026
***
Sonra silkiniyorum. Sanki gelecek planlamaları yapacak kadar garantimiz varmış gibi tövbe. Kardeşimin konuşmaları, tavrı, dalga geçer gibi anlattığı ciddi meseleleri. Ciddiyetle dinlediğim ironilerini hatırlıyorum acı içinde. Yaşadıklarımızı anımsıyorum sonra. "Allah'ım dermanı içindedir bu elim kederin değil mi?" diye soruyorum.
***
"Kişiye ayan olur öleceği" derler. Hissedermiş öleceğini. Kardeşim de şöyle demişti şair nefesiyle:
"Yolundu kirpiklerim, kırıldı göz merceğim,
Ve soyundu kainat tüm renkler siyah-beyaz
Bu şubatta ölmezsem artık ölmeyeceğim
Dört mevsim şubat olsa bana hiçbir şey olmaz."
Bu şubatta ölmeseydi, kirpikleri yolunmayacaktı bu kadar erken. Merceği kırılmayacaktı gözlerinin. Dört mevsim şubat olsa buluşmayacaktı sanki Azrail ile! Ertelenmiş bir hayat sürecekti bizler gibiu2026
Şubatlar hep mi yakar böyle? Hep mi acıtır? Hep mi kanlı gözyaşları döktürür? Yine soğuk işte, yine kanatacak kadar sert, acımasızu2026
***
İman tahtama oylumlu bir çentik daha attım bugün. Bir şehit naaşı daha var şah damarımda.
Bak ezanı Muhammedi çağırıyor. Hazan mevsiminde yere dökülüyorum. Ben iç'ime ölüyorum. Sana hoşça kal dostumu2026
NOT: Şair Sait Yakut Şubat 2010'da Ulukışla'da geçirdiği trafik kazasında hayatını kaybetti. Leyla'nın ülkesinde şimdi. Hak, rahmetini eksiltmesinu2026
