Kalpler bugün ülkem gibi

Bana bugün dokunmayın, okunmuyor duygularım. İçimin tüm sokakları puslu, suskun bir devin imtihanındayım ben bugün. Ben bugün kalbimi gömdüm, kara topraklara sala sala, dertler yara yara ben bugün yüreğimi gömdüm. Hüznümün akıbetiyle yeşerecek bir kalbe kavuşmak için fırtınalar susturan gözyaşı selimle suluyorum kalbimi, gönlüm yeşersin diye. Gönlümün yolcuları ıslanmış soğuyor, üşüyor, donuyor, ana bildiğimiz sancak yarılara inmiş diye. Şu tufana bakın hele, gözyaşı tufanına, sinelere ıstırap.

Kefen diye bu derdime hangi dermanı yazacaksın doktor. Kanatları yolunmuş bir güvercine hangi özgürlüğü vadedeceksiniz. Yarasına tuz bastıranı neyle korkutacaksınız. Aklını kalbine iman diye bileyen ülkeyi neyle yıkacaksınız. Öldükçe çoğalan bu işte bir iş var, ölsün diye ( şehiT olsun diye) evlatlarını harbe gönderen bir ananın gözyaşında hangi kuşlar hürdür bilir misiniz.

Hikmetler ummanıdır benim ülkem. Ülkemin gülücüklerini unutturmayacağız. Evlatlarımızın avazlarını ruhumuza nakış eylediğimiz o puslu günleri nasıl unuturuz. Yüreklerini sandıklara bandajlayıp afetlere gönderen merhamet yüklü gönlünü bize yâr edenleri nasıl unutacağız. Tek serveti ineği olan seksen yaşındaki ninelerin kalbindeki iman dumanlarını hangi yas söndürebilir. Kefense kefenimizi alır, bayraksa onu da biz yarıya indirip yasımızı kendimiz tutar, yaşlılarımızın sol yanından biz yine diriliriz diyen o ülke. Bin kere sefalet görmüş olsak bile, biz ümitsizliğe ram olmayacak, çocuklarımızın harçlıklarıyla kendimize yeni bir güneş bulup yeniden ayağa kalkacağız. Bugün ülkem gibiyiz, ruhu alev alev, külüyle ülkeler kuracak kadar.

Enkaza dönüşmüş kalbini annelerin duasıyla bina edeceksin. Sen düştüğü yerden kalkan Anadolu serhadı, Mezopotamya’nın koruyucusu mübarek ülkem, yas perdelerini dağıtacak o yaşlı annelerin muradındadır senin ülkün. Kıyametler kopacak ve sen korkmayacaksın, yaslandığın gölgenin arkasında seni tutacak gaybın askerleri.

Sana ağlamak da yakışır gizli gizli, ağlayacaksın bazen avaz avaz, hıçkıra hıçkıra, deli itler şaşıracak hâline. Hele şu kışı bir geçirelim, yediğimiz ayazın hesabını yaparız, korkma, şu kamburlaşmış sırta yükle yükleyebildiğin kadar yük, Allah beni sana hamal eyledi ey mübarek ülkem.

Ben seni düştüğü yerden kalkmandan bilirim ey şerefliler hünkârı ülkem. Sana yüklenen muratların hangi yağmurlar yağdıracağını bilirim, bilirim seni ey günahkâr ruhlardan arınmış ülkem. Kendine güneşlerin fethini gaye edinen ülkem, sen içimdeki külleri dağıtan hissin.

Enkazda şehirlerde şehitlerimiz var, şehitlerin hülyası ulu ufkunda bir sonsuzluk var. Sonsuzluk serabının hükümdarı şehitlerimiz. Size yaktığımız ağıt asla bitmeyecek, size tuttuğumuz yas perdesi gönlümüzü hep mahzun kılacak, gönlümüz bugün ülkem gibi. Ülkem yeniden kalkmaya muktedir, çünkü iman asla namağlup. İmandır şehitlerimizin kefeni. İman yeşerecek o kalplerden, kalpler bugün ülkem gibi.