Kalk
Yücel Kuran
En karanlık günlerde, en dipte, en çaresizken, hiçbir şeyim yokken, sokaklarda açken, ölümün kıyısındayken, gözyaşım kurumuşken bir Hızır yetişti imdadıma. Kalk dedi. Kalbe bir tövbe aldır, o tene bir abdest aldır. Her zorlukta bir kolaylık vardır. Her kula her zorluğu kolay kılan bir Yaradan vardır. Her yaratılana yardım eden bir Yaradan vardır. Canım çok acıyor dedim, bütün sevdiklerimi kaybettim. İşimi, sevdiğimi kaybettim. Onun bana gülüşünü kaybettim. Bana inanışını kaybettim, çok canım yanıyor dedim. Kızımı kaybettim, babam deyişini kaybettim. Ona oyuncak alırken, dondurma alırken bana mutlulukla baktığı gözlerinin içindeki pırıltıyı kaybettim. Dayanamıyorum, umudumu kaybettim. Kalk dedi Hızır. En büyük ibadet umut değil miydi? Nasıl olur da umutsuzluğa düşersin, kalk dedi. Tövbe aldır kalbe, abdest aldır o tene kalk dedi. Yusuf’u kuyudan çıkaran, kuşları fillere galip eden, İbrahim’i ateşte serinleten Rabb’imiz varken sen nasıl umutsuz olursun kalk dedi! Tövbe aldır o kalbe, abdest aldır o tene kalk dedi. Sabret her şey sabırdan doğar, insan bile. Kalk dedi. Gözyaşı mutluluğun sadakasıdır kalk dedi. Bir kapıyı kapatıyorsa Allah, yanındaki diğer kapıları gör diye. Ben her şeyimi kaybettim nasıl kalkarım dedim. Kalk dedi. Senin Allah’tan başka kimsen yoktur. Ondan iste. Yüzsüz ol biraz bir şey olmaz. Bırak yüzsüzlüğün Allah’a olsun, kalk dedi. Yaptığın her işi Allah’a bırak. Nasıl bir huzurla düzelecek hayatın gör bak. Hadi kalk estağfurullah çek can evinden bir tövbe al. Dost elinden tut bırakma, emin ol elinden dilinden. Bakma kalktığın yere bile, bakma arkana. Uyanmaktan korkma artık yarına. Ne bu yüzündeki mahzunluk ne oldu sana kalk. Her geçen gün eriten, yemekten içmekten alıkoyan ne seni? Sararan benzin, çöken gözlerin, yüzün neyin habercisi. Kalk. Ya saçların, sonbahar gibi tel tel dökülüyor topraklara, dalından kopmuş yaprak misali. Seni böyle çökerten ne? Kalk. Ne oldu da bu hale geldin? Nasıl bir felaket ya da imtihanın içine düştün ki seni fanilikten fena etti? Kalk. Tövbe aldır kalbe, abdest aldır o tene. Dua et âlemlerin Rabb’ine.
Kalktım, ellerimi semaya açtım; Beni nefsime bırakma Allah’ım. Sen derdimden büyüksün Allah’ım. Beni bana bırakma Allah’ım. Çok acı çekiyorum, acımı dindir Allah’ım. Tövbemi kabul et Allah’ım…
Kalktım, yaralıydım ama kalktım. Hızır vesile oldu, Yaradan yardım etti kalktım. Şimdi ayaktayım. Konuşarak anlaşılamadığımın verdiği üzüntüyle, yazarak anlaşılmanın verdiği buruk sevinç ile yazmaya başladım.
Kalktım, Allah’a yalvardım. Umut ettim, umut ile yaşadım. Ben umudumu sabır ile büyüttüm. Umut imkânsız görünenleri küçülttü. Yeni aşkım umut oldu benim. Allah’tan umudu kesmek haramdır, öğrendim. Tövbe ettim. Artık sabrediyorum. Allah yanımda biliyorum ve nefsimle cihat ediyorum. İçmiyorum. Tarlaya tohumlarımı ektim. Şimdi yağmurları bekliyorum…
