Kal(I)p kalp ile şekillenir

Nehirlerin kalbini gördüm ne güzel akıyorlardı. Ne güzel denizler gördüm, engin hür mavi. Kalbindendi bu genişlik .

Oyulmuşluğu, dert görmüşlüğü kadardı, kim bilir... Aldığı suyu da, dinginliği ve sessizliği de.

Küsmeyen martıları vardı ona yaren. Gep geniş gönlüyle gülümsüyordu ben vapurla geçerken.

Bir ağacın kalbini gördüm yaz kış atıyordu benim kalbim gibi. Kâh kışın kuru dalının bağrında, kâh baharda tomurcuk çiçeğinin ucunda. Kucaklarken evreni kalıbı hür neşe saçıyordu.

Toprağın kalbini gördüm arz denmişti adına örtüşünden. Ne kusur ne de hata bırakıyordu kendine gelenden. Örttükçe örtüyordu . Kalıbıyla pir-ü pak. Susuz vakitlerin abdesti o. Tertemiz yağmur kokusuyla yayılan tenden, benden senden o kokuyla hoşnutluğumuz elest bezminden.

Kalbini gördükçe vasıl olmak ulaşmak. G'özden öze b'ulanmak... Kalıbı duvar gibi görmedim hiç o kalbin ön bahçesi.

"Kalıbımı basarım" diyen kalbini basar," kalıbının adamı olmak "kalbinin adamı olmaktır.

Nice şemaları, nice şekilleri, nice imar ve iskan adına, yapılandırma adına ortaya koyduğumuz kalıpları o kalbe ulaşıp taht kurmak adına yaparız.

Sıcacık hür renklerle dizayn edilen oda kalbimizle şekillenendi. Şehirler, elbiseler, ayakkabılar, bağlar, bahçeler, mimari, resim, musiki, nice sanatlar , medeniyetler ve dahası! (Onların üst yetenekle ortaya çıkan dehası) her şey kalbimizden bir kalıpla mevcut olur alemde.

Kalbini görmek değil miydi insan. Kalbinden fışkıranla işte insan.

Gövdesini kaplayan kabuğu şekillendiren değil miydi o .

Şimdi bir ağaçkakan gelse ağacın kalıbını delse ancak gıdıklanır.

İnsanı delen ne çok şey var...

Minicik kalıbını sevdiğim bülbül, sen ötsene hep, -şöyle demeliyim- kalbini sevdiğim.

Kalbinden kalıbına doğru yol aldığım gül papatya menekşe siz de hep açın ne olur. Benim kalıbım bu sevgiyle şekillendi. Kalbim kalıbımla özdeş kalıp dürüst olmayı yeğledi.

Gözgözü görmeyen bir toz bulutuydu kalpsiz kalıplar.

Bir çocuk kalbini gördüm ışıl ışıl gülümseyen

Bir anne kalbini gördüm lokmasını bölen

Bir tavuk kalbi gördüm civcivlerinin kanatları arasında.

Bir baba kalbi gördüm Filistin'de oğlu Muhammed için kendini hedef tutan.

Kalbini elinde tutan şeffaf insanlar gördüm. Gögüskafesi camdan. Kalıplara sığmayan hayalgücüyle yol alan adamlar gördüm.

Yuvarlacık değildi onların kalbi, dümdüzdü dosdoğru!.. Kalıpları gibi...