İslam şeriatı nedir?

Bismillahirrahmanirrahim…

Halkımızın bilinçsizliğinden yararlanan bazı çevreler Şerîat sözcüğünü kullanarak kültürel terör estirmektedirler. Şeriat İslâm’dır. Şeriat, Allah’ın insanlar için koyduğu ve elçisi Muhammed (s.a.) aracılığı ile duyurduğu Kurân yasaları bütünüdür.

İslâmî imanı zedeleyen Şeriat kavramı etrafındaki tartışmaya aşağıda sunduğumuz makalemizle açıklık getirmek gereğini duyduk. Şeriat İslâmî bir kavram olup kaynaklarımızda şöylece tarif edilmektedir. Şeriat: Allah’ın insanlar için koyduğu ve elçisi Muhammed (s.a.) aracılığı ile duyurduğu Kurân yasaları bütünüdür. (Kurtûbi Casiye18)

Bu şekildeki tanımıyla Şeriat İslâm’dır. Şeriat İnsanı, bu Yüce Şeriat’e bütün varlığıyla inanan ve onu yaşamak ve yaşatmak aşkını ruhunda taşıyan kişidir. İslâm ve Şeriat, Mü’min ve Şeriatçi veya Şeriat İnsanı eş manalıdır. Bu itibarla, İslâm Dini’ne iman eden bütün mü’minler şeriat insanıdır. İslâm anlamına Şeriat bizim Hayat Nizâmı’mızdır.

Müminlerin büyük çoğunluğu bu gerçeği bilmediği içindir ki, İslâm Dini’ne karşı inkârında şuurlu fertler ve gruplar, şeriat ve şeriatçı kelimelerini kalkan yaparak yüce dinimize saldırmaktadırlar. Bâtıllarla şartlanmış ilmî düşünceden yoksun bu saldırgan kişiler kafalarında şekillendirdikleri irtica modelini ve gerici tipini bu mukaddes kelimelerle patentleyerek insanları yanıltmaktadırlar.

KÜFÜR YOBAZLIĞI, DEVRİMCİLİK TAASSUBU, ÇAĞDAŞLIK ÖZENTİSİ

Küfür yobazlığı, devrimcilik taassubu, çağdaşlık özentisi adına ve örtülü çıkar-iktidar amacıyla yürütülen ve gerçekleri tahrif esasına dayanan bu çalışma, şüphesiz şeriat ve şeriat düşmanlığı oluşturmakta ve geliştirmektedir. Ancak ciddî bir inceleme yapıldığı zaman görülecektir ki, muarızlarımız (karşıtlarımız) durumuna düşürülen yarı aydın zümre aslında Yüce şeriatımıza ve gerçek şerîat insanına düşman değildirler. Ancak kendilerine şeriat ve şeriat insanı şeklinde takdim olunan, şerîatimizin de şiddetle reddettiği irtica modeline ve yobaz örneğine düşmandırlar.

Onların şeriat kavramından anladıkları ve çağrışım yaptıkları düzen modelini şöylece çizebiliriz: “İlim ve tekniğe karşı tutucu ve karanlık fikirler, babadan oğula geçen fert ve zümre istibdadı, kadına hak ve hürriyet tanımayan katı doğmalar, sömürücü kişi ve düzenlere karşı sabrı ve kanaati öneren öğütler, yakan-yıkan-fikri prangaya vuran ve hürriyeti kısıtlayan cihad ülküsü, ilkel ceza yasaları, sıkıcı ve bunaltıcı dînî merasimler, yaşama arzularını körelten felçli emirler ve yasaklar…”

Evet, ürkülen, kaçınılan, suçlanan, yasaklanan, mahkûm edilmek için karşısında saf tutulan ve adına da şeriat dedirtilen düzenin muhtevası budur. İnsan fıtratı (doğası) ve hayatın gerçekleri ile çatışan bu tür olumsuz bir düzen anlayışının İslâm Şerıati ile ne alâkası vardır? Bir ilgisi olmak şöyle dursun şerîatimiz, bu ve bu gibi insan doğasıyla çatışan hayat felsefeleri ve tatbikatını yürürlükten düşürmek için Rabbimiz tarafından gönderilmiş bir nizamdır.

ÖRNEKLERLE ŞERÎATİN ANLAMI

Şerîatimiz, imanî, iktisadî, içtimaî (sosyal) hukukî ve ahlâkî yapısıyla bir bütün olarak incelendiği zaman açıkça görülecekleri özetleyelim:

a – Şerîatımızda ilim ve tekniğe karşı çıkan karanlık bir tutuculuk yoktur. İlmi, İslâm’ın hayatı, mü’minin sevgilisi kılan mutlak bir gelişim anlayışı ve yarışı vardır.

b – Şerîatimizde babadan oğula intikal eden ferd ve zümre istibdadı yoktur. Mutlak hakimiyeti Allah’da ve elçisi Hz. Muhammed’de, kayıtlı/şartlı egemenliği de insanlarda gören, yönetimi adalet, liyakat ve şûra (seçim) yöntemiyle seçilecek ve halkı, halk adına yönetecek ve halka karşı sorumlu olacak kişilere veren bir siyasî düzen vardır.

c – Şerîatimizde kadına hak ve hürriyet tanımayan katı doğmalar yoktur. Onu, kız çocuğu, eş ve ana olarak yücelten, bir cemiyet mimarı olarak değerlendiren, rûhî ve fizikî yapısındaki zerafetten ötürü de özel bir ilgi ve şefkate lâyık gören düsturlar vardır.

ŞERİATIMIZ KADINIMIZI KORUMAKTADIR

Şeraitimizde kadını zevcelik/eşlik ve analık görevinden koparmak, büroda, fabrikada ve reklâm işlerinde sömürmek, şehvetperestlere peşkeş çekmek ve çıkarlara âlet etmek isteyen zâlim fertlere, gerici ve geriletici düzenlere karşı onu ev merkezli toplum hayatı ile koruyan kurallar vardır. Özel şartları içinde kocaya, kadına ve de yargıya boşama hakkı veren insan onuruna saygılı boşama/boşanma yasaları vardır.

d – Şerîatimizde emperyalistlerin ve mutlu azınlığın iktisadî sömürülerine boyun eğdirici sabrı ve kanaati öğütleyen yasalar yoktur. Zulüm ve sömürü karşısında ibadet aşkıyla kükremeyi, İslâmî muhtevasıyla sosyal adaleti fiilen gerçekleştirmeyi, ferd olarak da meşru kazançlarla yetinmeyi emreden değişmez kurallar vardır.

e – Şerîatimizde yakan-yıkan cihad ülküsü yoktur. İnançlara ve yaşama baskı yoktur. İnsan doğasıyla örtüşen İslâm’a çağrı, kültürel etkinliklerle sekülerizmden sakındırma vardır. Yalnızca haklar ve hürriyetlere karşı silah kullananlara, emperyalist işgalcilere ve kullandıkları terörist örgütlere karşı silahı öneren cihad görevi vardır.

f – Şerîatimizde insani erdemlerle çelişen ceza yasaları yoktur. Şahıs ve toplum haklarını, ferdî güveni ve sosyal düzeni anarşist, zalim ve ahlâksız fert emellerine yağmalatmayan, suçun cinsine göre cezayı içeren ve bütünüyle adalet olan kurallar vardır.

g – Şerîatimizde donuk dinî merasimler yoktur. Aklın, kalbin ve bedenin iştirak ettiği, huzur veren, maddî hayatın yeknesaklığını gideren, aşk ve vecd yüklü sosyal faydaları büyük ibâdetler vardır.

h – Şerîatimizde hayatın canlılığını gideren ve geleceğe dönük emelleri körelten felçli hayat telakkileri, güç ve girift emirler ve yasaklar yoktur. Hayatı sevdiren, yaşama arzularını kuvvetlendiren, var olma aşkını âhirete imanla ebedileştiren bir inanç sistemi ve fıtratla kaynaşan sade, sevimli, kolay, makul ve lüzumlu vecibeler vardır.

Şimdi düşünüyor ve soruyoruz: Gerçek muhtevası ve güzelliği içerisinde tanıdıktan sonra hangi aklı başında düşünebilen insan Şeriatimize karşı çıkabilir?

ŞERİAT İNSANININ ÖRNEĞİNİ SUNMAK

Şeriat, bu kadar yüce, şeriat insanı bu derece saygıdeğerdir de niçin ve neden anlaşılamıyor, kabul edilemiyoruz. İman ve ahlâk buhranı içerisinde kıvranan nesillerimiz en verimsiz hatta en zararlı düzenlerin ardına düşebiliyor da büyük çoğunluğu ile Mukaddes Şerîat’e niçin sîne açamıyor, rahmet kaynağı olan şeriat insanına neden yar olamıyor?

Gerçeğin bilgisinden yoksun yetiştirildikleri, devamlı ve düzenli bir şekilde aldatıldıkları için inançta ve gayede şeriatla, yaşantıda şeriat insanı ile kaynaşamayan zümreler bir derece mazurdurlar. Ancak, bu uğurda asgarî arzu ve atılımı göstermedikleri için de şüphesiz birinci derecede mesuldürler.

Fakat şeriatlarını tanıtamayan ve gerçek bir şeriat insanı olmanın örneğini veremeyenler sorumlu değil midir? Pek tabiidir ki sorumludur. Ancak bu mesuliyeti rûhunda duyan, omuzlarında taşıyan hakikî şeriat insanı nerede?

Yalnız Hakk’a yar olan, güzele sevdalanan, doğruyu arzulayan şeriat insanı nerede? Karşıtlarına şefkatle bakan, yardımla yanaşan ve onlara yüce fikirlerine ve muhteşem eserlerin sahibi olarak üstün olan şeriat insanı nerede? Erişilmez üstünlükle hayat yasalarını ihtiva eden Aziz Şerîat’ı, Kur’ân ve Sünnet bilgisinden yoksun cahil kişi nasıl tanıtabilir? Pek güzel olan Şeriat’ı, O’nun güzellikleriyle donanamayan çirkin şeriat insanları nasıl temsil edebilir?

ŞERİATİMİZİ ÖĞRENELİM

Şeriat İslâm’dır, Şeriat insanı Mümindir. Şeraitimiz en mükemmel hayat nizamıdır. Çünkü O, âlemlerin Rabbinin nizâmıdır. Artık isteyen inanır, ister inanmaz. Yazımızı, mü’mini «HAKK’A ESİR İNSAN» olarak tarif eden Peygamberimizin şahsında, bütün inananları İslâm Şerîati’ne uymaya çağıran âyetlerle bitiriyorum: “(Ey insan! İçerdiği ve buyruklarını uygulaman için) Seni din insanlarını yönetimi konusunda bir şerîatle görevlendirdik. Artık ona uy. Onu bilmezlerin arzularına uyma.” “Allah ve Peygamberi ile yönetimleri arasına kesin sınırlar koyarak çatışmaya girenler aşağılık olanların ta kendileridir.” (Casiye, 18; Mücadele, 20)