İnsanların yanında hayırla anılmanın Allah katında değeri var mı?

ABDULLAH bin Abbas'tan: Daha hayatta iken, Allah'ın, kulaklarını, insanların kendisi hakkındaki hayırlı övgüleriyle doldurduğu kimseler, cennetlik kimselerdir. (İbni Mace/Zühd 25)

Cennetlik kimse, yaşadığı süre boyunca, insanların hakkında hep hayırla konuştuğu, iyilikle andığı, övgüyle bahsettiği, kişiliğini örnek aldığı kişidir. Bu hayırlı övgüleri, o da işitir; kibirlenme yerine Allah'a hamdeder, istiğfarda bulunur ve tevazu göstermeye devam eder.

Cennetlik kimseler, Allah'ın yeryüzünde hayırda örnek kıldığı, insanların ahlak ve maneviyatlarını onlarla kuvvetlendirdiği bahtiyar kişilerdir.

İnsanların, bir kişi hakkındaki samimi övgüsünün, hüsn-ü zannının ve onun iyiliğine tanıklığının Allah katında önemi ve değeri olduğuna, bu hadiste işaret vardır.

İnsanlar yanında hayırla anılma, ardından şu gökkubbede hoş bir sada bırakma isteği, meşru bir duygudur. Kibir, gurur, kendini beğenme ve kendini üstün görme duygularına yol açan şöhret isteğiyle; bu yad-ı cemil denilen, sadece hayırlı olma, hayırlı bilinme, hayırlı hatırlanma arzusunun hiçbir benzerliği yoktur. Belki görüntüde bir benzeşme söz konusu olabilir. Ama niyet bakımından 2 duygu arasında büyük bir uzaklık vardır.

Abdullah bin Abbas'tan:

u2013 Cehennem ehli, daha hayatta iken, Allah'ın, kulaklarını, insanların kendisi hakkındaki kötü anışlarıyla doldurduğu kimselerdir. (İbni Mace/Zühd 25; Camiussagu00eer, 2764)

Cehennemlik kimse, yaşadığı süre boyunca, insanların hakkında hep kötü konuştuğu, şerle andığı kişidir. Bu kötü sözleri o da işitir, insanlara kin ve öfkeyle karşılık verir. Cehennemlik kimseler, yeryüzünde şerrin sembolü, kötülüğün simgesi, hayırsız olmanın ve hayırsız yaşamanın

canlı birer örneğidirler.

İnsanların, birisi hakkında kötü konuşmalarının, kötülüğüne tanıklık etmelerinin, Allah katında da o kişiyi kötü ve şerli biri yapacağına bu hadiste işaret vardır. Hiç kimsenin, "hakkımda kim ne konuşursa konuşsun, ne derse desin," diyerek insanların zanlarını, vicdani kanaatlarını, gözlem ve intibalarını, şahitliklerini es geçmemesi gerektiğine de hadiste uyarı vardır.