İnsani trajedyanın devamı…

İnsanı arar dururum. Kendimi belki. Kalbini bedeninden tecrit eden insanı arar durursun işte öyle. “İşte tam da burada benim kalbim” diyecek olanı arar dururum. İnsan bu hayatta durmadan kendini üzüyorsa kalbinin yollarını tarif edebilir mi. Çarşı-pazar kaygısına sıkışan bir hayatın gerçeğine manolya kokusunu hissettirebilir misiniz. İnstagram sayfalarının denklem kurduğu bir düzende, emaneti ehil omuzlara yükleyebilir misiniz. Bir başkasının gerçeğine sağır olma salgınında şifalı ilaç temin edebilir misiniz.

Bize, ‘ruhlar bedenleri terk eder’ teorisi gerçek diye öğretilmişti. Bedenlerin ruhları soyup soğana çevirdiği bir çağı idrak ettirme melekesini bana tarif edebilir misiniz. Ne olmuş şu perişan kalbin geçeklerine. Ne olmuş iffet ağacının ikbaline. İzzet filizinin gösterimden kalkmasını hangi yönetmene vebal diye yüklemeli. Dünyanın kuşatılmasında ve dünyanın yetim bırakılmasında kimin payı var.

İnsan kurban verdi, insan insanlığı çağa kurban verdi. İnsan insanlığı kuyuya atıvereli beri, sarpa saran gidişatı değiştirebilir misiniz. Kehanet mi açıyorum çağa, şu toplu delirmişlik alametinden ifşalar mı istiyorsun. Şu süfli sığınaklardan güven mi bekliyorsun. İnan baş ağrıların dinmeyecek, sen bu mevsimlerde iyileşmeyeceksin.

Ne istediğini bilmeme ateşinde eriyor zaman. Zaman ve ömür atık kıyas yapılmaması gereken iki ölçü. Ömür, artık zamanla kıyaslanamayacak kadar kısa ve bu fark, fark edilemeyecek kadar aşikâr bir ıstırap. Mağlubiyete doymayan bir ömrün pembemsi hayalinin mağlubiyeti oysa ne aşikâr.

Boyun eğmiş bir galibiyet olabilir mi hiç. Çağın perişana döndürdüğü bu düzende cicili elbiselerle gülücüklerin sahte duygusunda saadete ulaşabilir misiniz. Sosyal sayfalar sosyopatlığında adı konulmamış bir yönetim biçimini kabullenen, kabullendiğini bile bilme gafletinde olana, hakikati gösterebilir misiniz. Dünya, çağı nakavt etmiş bu kıskaçtayken, ben de sana güllerin ikliminden bahsedebilir miyim. Çiçeklerin medeniyet düzeninden sırlar ifşa etmek bu çağa karşı galip gelmekse, çiçekler parayla satın alınabilir miydi hiç.

Adı konulmamış bir tükenmişlik yaşıyor insan. Kuşları kafeste, balıkları evlerde tutan bu insanımsı merhametin seviyesine bakabilir misiniz. İşte bu çağdan ancak ölüm melodisi dinleyebilirsiniz. Taze kefen kokusunun dokusunda sana cümleler nakışlıyor çağ. Hiç, ruhu ışıklara emanet edebilir misiniz. İnsanı arıyorum işte. Billboardlardaki ışıltılı insanı değil aman sakın. Görsel kalitesi yükseltilmiş bir resmin gölgeliklerinde beğeni bekleyen bu çağa olgunluğu anlatabilir misiniz. Bu çağa dedimse, demedim say.