İNSAN HAYATI BİZDE UCUZ
İstanbul'da 10 işçimize mezar olan asansör faciasının ardından "iş kazaları"! gündeme yeniden damgasını vurdu.
Her gün muhtelif iş kollarında ortalama 5-6 kişi ekmek parası peşinde koşarken yaşamını yitiriyor, ateş düştüğü yeri yakıyor, kimsenin kılı kıpırdamıyor.
Ne zaman ki son olayda olduğu gibi cinayetler katliama dönüşüyor, işte o zaman yetkililer ve kamuoyu ayağa kalkıyor.
Demeçler veriliyor, soruşturmalar açılıyor, ne yazık ki bir müddet sonra olay külleniyor, ölen öldüğüyle kalıyor, umutları hayalleri toprağa gömülüyor.
Son katliamda hayatını kaybedenlerin yaş aralığı 20-30 civarındaydı.
Kısacık yaşam öyküleri basında yayınlanıyor.
İşte birkaçı:
İşçilerden Ali Genç 20 yaşında, Tunceli Üniversitesi 2. sınıf öğrencisiydi. Okul harçlığını çıkarabilmek için 3 ay önce inşaatta çalışmaya başlamıştı.
Mesleki eğitim almadığı muhakkak.
30 yaşındaki Cengiz Bilgi 2 ay önce nişanlandı.
Düğün parası biriktiriyordu.
Menderes Meşe kardeşine düğün yapabilmek için 9 ay önce işe girmişti, 23 yaşındaydı.
Murat Usta 28 yaşındaydı, 4 ay sonra çocuğu doğacak.
İsmail Santaş, astım hastası kızının tedavi masraflarını karşılayabilmek için inşaatta çalışıyordu.
Bartın'da yaşayan Mehmet Kara iş bulamadığı için İstanbul'a gelmiş, 3 oğluyla birlikteydi.
İki oğlunu da kaybetti.
En büyük hayali başını sokacak bir ev sahibi olmaktı.
Artık gerçekten hayal oldu.
Ne ev sahibi olabilecekler, ne bebeklerini kucaklayabilecekler, ne üniversite diplomasına kavuşabilecekler, ne düğün yapabilecekleru2026
Arkalarında sadece gözü yaşlı anneler babalar, yetim kalan çocuklar ve dul eşler bıraktılar.
Duygu sömürüsü yapmak istemiyoruz.
Niyetimiz şu hususu vurgulamak:
İş kazaları elbette bize has bir sorun değil.
Her ülkede rastlanıyor.
Ama Türkiye dünya sıralamasında neden en ön sıralarda yer alıyor?
İnsan hayatı bizde neden bu kadar ucuz?
Dünya Çalışma Örgütü'nün (ILO) 100 bin çalışan başına ölüm iş kazalarına ilişkin istatistiklerine göre Türkiye Avrupa'da birinci, dünyada ise El Salvador ve Cezayir'in ardından dünya üçüncüsü.
Türkiye'de ölümle sonuçlanan iş kazaları 100 binde 20 iken, bu rakam Norveç, İsveç ve Danimarka gibi ülkelerde yüz binde iki.
İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi verilerine göre 2014'ün ilk 8 ayında bin 270 işçi iş kazalarında yaşamını yitirdi.
2013'te bu sayı bin 235 kişiydi.
Yılın ilk 8 ayında bu rakamın geçilmesi vahim bir durum.
Ekonomi denince evvel emirde akla büyüme ve üretim geliyor.
Buna mukabil üretimin ana faktörü olan, ter akıtan ve hayatını tehlikeye atan işçilerin çalışma koşulları ve iş güvenliği ikinci planda kalıyor.
Müessif olaylar sonrasında ancak gündeme taşınıyor.
Yazımızı bir soruyla noktalayalım.
Türkiye ILO 176 numaralı "Madenlerde Güvenlik ve Sağlık Sözleşmesini" bugüne kadar imzalamadı.
Lübnan'dan Zimbabve'ye 28 ülkenin imzaladığı sözleşmeyi Türkiye neden imzalamıyor?
