'İnsan biriktirmek'
Hz Ömer (ra) bir gün dostları ile otururken;
“Allah’ın
kabul edeceği tek bir dileğiniz olsa ne isterdiniz?” diye sormuştu.
Oradakilerden biri:
“Ben şu
oda dolusu gümüşüm olsun da onu Allah yakında harcamak isterim.” dedi. Bir
başkası:
“Bu oda
dolusu mücevherim olsa da Allah yolunda harcasam, isterim.” Herkes dilediğini
söyledikten sonra oradakiler:
“Ya Ömer
peki sen ne isterdin?” diye sordular: Hz. Ömer (ra):
“Ben de
Ebu Ubeyde bin Cerrah, Muaz bin Cebel ve Huzeyfe bin Yeman gibi bir oda dolusu
adam isterim ki onları Allah yolunda görevlendireyim.” diyerek herkesi
duygulandıran ve düşündüren dileğini dillendirdi…
Hz.
Ömer’in (ra) bu mesajı aslında en temel ihtiyacımıza işaret ediyor: İnsan biriktirmek…
Bir
insanın kendine yapabileceği en güzel yatırım, insan biriktirmektir…
Hayatımızda
biriktirdiğimiz insanlarla cesaret buluruz, kendimizi güvende hissederiz…
Yorgunluğumuzu atarız…
İnsan
biriktirelim ki, derdimiz hafiflesin, davamız yürüsün, yükümüz paylaşılsın…
En büyük
yatırım… En güzel güvence… En akıllı girişim: İnsan biriktirmek…
Bizi zor günde satmayacak, harcamayacak,
her koşulda yanımızda duracak, gerektiğinde acı gerçeği yüzümüze karşı
söylemekten çekinmeyecek yürekli insanlara ihtiyacımız var…
Evet, bize
umut, ufuk, yurt olacak kendileri ile huzur bulacağımız, teselli olacağımız
insan lazım…
Zamanın
silemeyeceği, yılların eskitemeyeceği, olayların unutturamayacağı yoldaş,
sırdaş, kardaş lazım…
Yalnızlığımızı
onlarla atacağımız… Başımızı omuzuna yaslayacağımız… Birlikte
ağlayabileceğimiz, ıslanabileceğimiz, terleyebileceğimiz, içimizi
açabileceğimiz hasbi yürekler edinelim…
İlaç
gibi insanlara ihtiyacımız var…
Güzel
hayatlar hayal edenler güzel insanlar biriktirsin…
Bazen bazı insanlar dosttan öte dostturlar… Babadan öte
babadırlar… Anneden öte annedirler… Abiden öte abidirler… Engeller onlarla
aşılır… Her an size bir şey katarlar… Onlar sayesinde gezmeden görürsünüz…
Okumadan bilirsiniz… Hayatta size yeni pencereler açarlar…
İşte zenginlik budur… İnsan biriktirin, en zengin siz
olursunuz…
Bazı insanlar iyi ki varlar… İyi ki hayatımızdalar…
Öyle insanlar biriktirelim ki “görüldüklerinde bize Allah’ı
hatırlatan” olsun…
Öncelikli birikimimiz insan olsun…
Para, pul, altın, gümüş, çek, senet, tapu, menkul, gayrı
menkul, diploma, sertifika, şilt, madalya, kariyer, koltuk, kapital,
koleksiyon, anahtar biriktirdiklerimiz içinde kaybolduk… Biriktirdiklerimiz
bizi bitirmeye başladı…
Artık bize kartvizit dostluklar değil kalbi insanlar
lazım... Hayatımıza hayat katacak güzel insanlar biriktirmeliyiz…
Herkes herkese iyi gelmez, seçici olmalıyız… Ancak önce şunu
çözmeliyiz;
İhtiyacımızdan fazla dünyalık biriktiriyoruz, bıkmadan ve
usanmadan… Peki, bize ne faydası var? Hatta bilgiyi bile stokluyoruz… Kitap
istifliyoruz… Kime ne hayrı var?
Günümüz Müslümanlarının yaygın özelliği nedir biliyor muyuz?
Biriktirme tutkusu, tüketim arzusu… Bencillik ve
bireysellik…
Bazen düşünüyorum: Kimse
‘Karun’ kadar biriktiremez… Peki, akıbeti ne oldu? Kur’an Karun’a
imrenenlere dikkat çekiyor…
Sanıyorum yetirince para kazandık, şimdi insan kazanma
mecburiyetindeyiz… İslam’ın en büyük derdi insan… Varlığın göz bebeği insan…
İnsandan vazgeçemeyiz… İnsansız yapamayız…
Bir insanı dirilten tüm insanlığı diriltmiş sayılmıyor mu
ilahi ölçekte?
İyi bir kul olarak anılmak istiyorsak, bu ancak
biriktirdiğimiz insanlarla belli olacak bir durum… Son günümüzde mezara taşınırken, tabutumuza omuz verenlerin kalitesi
aynı zamanda kulluk kalitemizin de göstergesi olacak…
