İmtihan halleri…

Başa geleni kabullenmek ya da kabullenmemek… Her şeye hâkim olma çabası ve doyumsuzluk mutluluk arayışının tutkuya dönüşmesi dünya imtihanıdır. Kuşkusuz ölçüsüz yaşamak da hayatın ölçüsünü bozuyor. Alınan her nefes bir fırsattır. Yaşamı iyi bitirmeli…

Yaşadığından tat almamak kalp ve ruh yükünü artırıyor. Hayatı anlamsız, tatsız tuzsuz ve çekilmez görmek hayatın kıyısına gelme duygusunu tetikliyor. Bunalımı artırıyor. Karşılaşılan ilk zorlukta pes etmek dağı aşmayı göze alamayanları düzlüğe çıkarmadığı gibi aksine zora sokup yarı yolda bırakıyor.

Bugün yaşanan toplumsal bunalımların çoğunun kökeninde bu boş vermişlik tavrın yanında her şeye sahip olma tutkusu küresel bunalımın sebebidir. Külli iradeye teslim olmayan zihin ve akıl, mutlu ve umutlu bir hayatın öznesi olamıyor.

Teslim olan kalp, toprağı tırnağı ile kazıp beklenilen olmayınca da, “Kısmetten ötesi yok, her şey Allah’ın takdirindedir.” Bu teslimiyet fırtınalı hayatta ruhun sükûn bulmasıdır. Çünkü teslim olmuş bir kalp, her zorluğun bir nimeti olduğuna inanmıştır. Bu hal insanı zorluklara karşı güçlendiriyor. Üstat Necip Fazıl Kısakürek’in bir sözüdür. “Allah, ıstırabını çektirmediği şeyin nimetini vermez.”

Bugünün insanı bu anlayışta değil, zora ve zorluğa gelmiyor ve çabucak pes ediyor. Yenilgiyi kabullenmeyince de ruhen çöküyor! İlaç kadar etkili sözlerimiz vardı. Muhabbet ehli vardı. Sayıları azalınca dünyaya hüzün yağıyor. Türkiye’de depresyon ilaç tüketiminin neredeyse bir Batı ülkesini sollayacak cinsten olması sizce de düşündürücü değil mi?

Evet, bir toplum değerlerinin sarsılmasıyla ruhen ve manen sarsılıyor. Sarsıntılar gittikçe depreme dönüşüyor. Aile bunların en önemlisidir. Aile sarsılınca toplum da sarsılıyor. Allah ile sevdiğinden gönül bağın koptuğunda kopuyorsun. Özetle, dünya en güçlü yerlerinden sarsılıyor!

“Niye benim başıma geldi, neden başkasının değil” Bir hastalık veya imtihan durumunda bu isyanlar neyin habercisidir?

İnanç zayıflığıdır, yozlaşmanın sonucunda bu noktaya gelinmiştir. Bazı cenazelerde mevtanın arkasından “ölümü sana yakıştıramadım” cümlesi bir isyandır. Bil ki sadece Allah’ın mülkü ebedidir. Allah’a teslim olmak acıyı hafifletiyor.

Ümidini Allah’a bağlayanların yıkıldığı görülmemiştir.

Acılı kalbine söyle, Allah var.

“Sabret!

İşleri zora çeviren de Allah, zordan çeviren de.

Sen umudunu yitirme...”

Tuhaftır…

Ölüm döşeğindeki biriyle ve cenazelerden öz çekim (selfie) yapmak, sosyal medyada paylaşmak nasıl bir ruhun halidir. Bu davranış acı ve ıstırap duyma, acıyı paylaşma mıdır? Bence bir tuhaflık hali, zihin ve akıl karışıklığıdır. Bir acı sanal paylaşımlarla hafiflemiyor ki? Fıtratımızda Allah’a teslimiyet var, teslimiyet her şeyin ilacıdır.

Evet, bugünün insanı acıyla ve ölümle yüzleşmek istemiyor. Bir tek tuşla her sorunun çözülmesini istiyor. Olmayınca da varoluş gerekçesi sorgulanıyor. İnsanlık yanların kusur kabul edilmesi ruhsal hastalıkları tetikliyor.

Tekrar hatırlatalım, Allah’a teslimiyet huzurdur.

Teslim ol, teskin ol, huzur bul.